Γαμώτι μου αρρώστησα :)

...και όλοι με περιποιούνται, κανείς δεν μου φωνάζει, άμα πω "σουτ" σκάνε όλοι μες το σπίτι και κυρίως η γιαγιά που τον τελευταίο καιρό έχει την στενοχώρια της και λέει και συνέχεια : ''Μια φωνή μου μεινε, πάτε να μου την κόψετε κι αυτή''! Που καλά σιγά μόνο μια φωνή δεν της έμεινε και τα τραγούδια της ακούει το βράδυ στο ραδιόφωνο (και όχι μόνο τα παλιά αλλά και ξένα καινούργια) και real fm ακούει από τότε ειδικά που έμαθε ότι έχει κονέ η κολλητή μου ακούει ακόμη περισσότερο- να υποστηρίξει το σπίτι της αλλιώς θα πέσει να την πλακώσει- της έχει ιδιαίτερη συμπάθεια βλέπετε! Και τα πόδια της έμειναν καλά και τα κιλά δεν το συζητώ, από κιλά άλλο τίποτα!
Ενδιαφέρον...μ'αρέσει όταν ενδιαφέρονται. Δεν έχω παράπονο από θέματα ενδιαφέροντος. Φτιάχνω αυτή τη στιγμή, αφού ρούφηξα όλη μου την σούπα και ο λαιμός μου έκανε χαρούλες, την δική μου φανταστική ιστορία που θα φοράω τα αγιοβασιλιάτικα καλτσάκια που μου πήρε η νονά μου και τα λατρεύω γιατί έχουν στα πατουσάκια αντιολισθητικά (αυτά τα πλαστικά κυκλάκια για να μη γλιστράς) και κυρίως γιατί με σκέφτηκε κι εμένα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Θα χτυπήσει το τηλέφωνο και σιγά σιγά για να μην καταλάβει τίποτα η hi-tech γιαγιά θα ανοίξω την πόρτα σαν μικρό κουνουπάκι και κάποιος θα με σφίξει στην αγκαλιά του, θα με μου δώσει φιλάκια και θα βάλει το χέρι του στο μέτωπό μου. Τώρα πλέον εκτός απο το φωτάκι γουρουνάκι έχω κι ένα βοηθητικό, σαν και αυτά που βάζουν στα μωρά, θα το ανάψω και αυτό. Το κόκκινο χρώμα του τοίχου και το φωτάκι που πέφτει στα βιβλία μαζί με τον πυρετό που θα έχω ανεβάσει θα κάνουν το δωμάτιο ακόμη πιο homy-cosy. Θα είναι δίπλα μου κάποιος που θα με νοιάζεται, θα έχει όρεξη να με χαΪδέψει, να με φιλήσει, να με σκεπάσει να μην κρυώνω, να με κάνει να νιώσω ασφαλής κλεισμένη στην αγκαλιά του και θα είναι γενικά σομπίνος. 

Μετά θα κοιμηθώ ήσυχα έχοντας πλάσει στο μυαλό μου την πιο γλυκιά ιστορία :)