Σάββατο πρωί καφές κιμάς ψωμί.

Είναι το πιο ερωτικό πρωινό που είχα ποτέ.
Μη φανταστείτε γκομενικό ή κάτι τέτοιο.
Απλά έχει κρύο όπως μ'αρέσει .Και το air condition φυσάει ζεστό αέρα πάνω στα πόδια μου που φοράνε κάλτσες με αστεράκια. Ο καφές φουντούκι και οι χάρτες που διαβάζω με κάνουν να νιώθω πολύ σοφιστικέ και έχω κάτσει οκλαδόν στην καρέκλα. Η hi-tech  γιαγιά μου είναι ευτυχισμένη γιατί ανακάλυψε κάτι καρύδες-γλυκά που της είχαν φέρει δώρο στις γιορτές και τα έχει ήδη κρύψει στο συρτάρι της. Τα είχε στο σαλόνι και κάθε βράδυ έτρωγα και από ένα. Η μαμά ήρθε για να βάλει πλυντήριο και το σπίτι μοσχομυρίζει. Ο μπαμπάς μου έδωσε φιλάκι. Είναι πολύ ειδυλλιακή μέρα. Ακόμα και τα αρκουδάκια απέναντί μου με κοιτάνε διαφορετικά σήμερα, μάλλον επειδή διαβάζω. Χαίρονται. Όσο πιο πολύ διαβάσω τόσο πιο πολύ θα τα σφίξω, το βράδυ,  πριν δώσω μάθημα στη σχολή, από την αγωνία μου.
Ακούω Nouvelle Vague  και ανοίγω την ντουλάπα. Βάζω ένα φλόραλ φόρεμα που έχω βάλει 3 φορές όλες κι όλες στη ζωή μου και είναι τόσο ωραίο.
Στριφογυρίζω. Στριφογυρίζει κι αυτό.
Το φόρεμα έχει τούλι.
Το τούλι είναι μάυρο.
Η διάθεσή μου είναι ροζ.
Τα καλτσάκια μου ριγέ.
Η πλάτη μου με αστερόσκονη.
Το πρόσωπό μου είναι κίτρινο (δεν είμαι Κινέζα).
Το δωμάτιο είναι κόκκινο.
Ο καφές είναι...καφέ με ασπροδιαφανή συννεφάκια.
Πολλά χρώματα σήμερα:) Πολύ θετική ενέργεια και ρομαντισμός.

Γκλονγκ !Πάρτε λίγη!

Kαλημέρα : )

*Pause στον σκύλο της λύσσας. Λύσσαξε πια! Μέχρι κι εγώ έχω βαρεθεί να ακούω το κομμάτι του.
*Tο "Fidelity" της Regina Spector . Τώρα αλλάξαμε.

Κυκλοθυμικές τάσεις.

Μερικές φίλες μου χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη και χαίρονται. Εγώ μάλλον την εννοώ και την βιώνω καθημερινά. Αυτό βλέπουν οι άλλοι σε μένα. Κυκλοθυμία και μελαγχολία. Δυστυχώς στα μάτια μου δεν κρύβεται τίποτα. Δεν έχω ούτε γαλάζια ούτε πράσινα ούτε γκρι ούτε κάτι περίεργο. Απλά καστανά μάτια, πολύ μεγάλες βλεφαρίδες, έτσι μου λένε τουλάχιστον (όταν ήμουν μικρή και με έβαφε η ξαδέρφη μου καμάρωνε για τις βλεφαρίδες μου κι εγώ χαιρόμουν που με έβαφε βέβαια, χωρίς να καταλαβαίνω τι σημασία έχει να έχεις μεγάλες βλεφαρίδες).
Και όπως έλεγα, μερικές την χρησιμοποιούν και χαίρονται. Είναι καλό να είσαι τρελή και κυκλοθυμική; Ή έστω ένα από τα δύο; Μάλλον όχι! Απλά ο κόσμος πλέον έχει ανάγκη να νιώθει διαφορετικός. Και η διαφορετικότητα βρίσκεται στα πιο ακραία συναισθήματα, στις πιο ακραίες καταστάσεις. Έτσι είναι στα πάντα extreme. Ακόμα και στα γκομενικά λένε ότι είναι ενώ μπορεί τελικά και να μην είναι. Περίεργα πράγματα.
Βρίσκεσαι λοιπόν σε μια περίεργη φάση. Δε θέλεις να εκφράσεις τις επιθυμίες σου γιατί φοβάσαι μην τις μιμηθούν κι άλλοι ή σε προλάβουν και δεν κάνεις πρώτη εσύ αυτό για το οποίο χάρηκες που το βρήκες και ένιωσες τη μοναδικότητα αυτού που σκέφτηκες. Από την μία ακούς τους αιώνιους γονείς να σου υπενθυμίζουν πως τα πράγματα είναι δύσκολα και χωρίς πτυχίο δεν κάνεις τίποτα από την άλλη καταλαβαίνεις κι εσύ η ίδια πως μπορεί να μην είσαι μόνο τρελή αλλά και ειρωνική και κακιά γιατί πλέον σου κάνουν κριτική όλοι οι γνωστοί και μη γνωστοί σου, όχι μόνο ο στενός περίγυρός σου. Εκεί είναι το σημείο που πας να κάνεις κάτι καλό για τον εαυτό σου. Να διαβάσεις για την εξεταστική. Δυστυχώς το έχεις θυμηθεί αργά. Η ύλη είναι ασύλληπτη, που λέει κι ένα φυτό στη Φιλοσοφική αλλά με τρύπα στον οφαλό κατά τα άλλα, κι εσύ αποκλείεται να προλάβεις να διαβάσεις.
Στο μεταξύ πας να πάρεις δώρο δονητή σε μια φίλη σου αλλά τελευταία στιγμή συνειδητοποιείς ότι για τους άλλους καλεσμένους θα είναι το γελάκι τους και ίσως η φίλη σου για την οποία θα το έπαιρνες να μην το ευχαριστιόταν και τόσο όσο ένα ωραίο τσαντάκι. Γι αυτό προτιμάς το ρετρό τσαντάκι που είχες σταμπάρει έτσι κι αλλιώς πριν κάτι μήνες αλλά για σένα. Ε, τώρα ήρθαν και οι εκπτώσεις ένας λόγος παρπάνω να το πάρεις.
Τελικά έχω καταλήξει.
Υπάρχουν δύο τροχιές.
όταν εσύ κινείσαι στη μία
ο υπόλοιπος κόσμος κινείται στην άλλη
όταν εσύ γελάς
οι υπόλοιποι κλαίνε
Και το αντίστροφο, άμα θες
όταν νιώθεις μοναξιά
οι άλλοι γλεντάνε
Και το αντίστροφο.
Όταν είσαι καλά μπορεί σε ένα λεπτό να γίνεις σκατά. Δε μ'αρέσει αυτή η λέξη, οπότε χάλια. Μπορεί λοιπόν να γίνεις χάλια.
Γιατί τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως τα θέλουμε. Δεν μπορούμε να έχουμε ό,τι θέλουμε. Επίσης δε μπορούμε να αισθανθούμε κάτι με το ζόρι. Πολύ κτήνος ή σεξομανής αυτός που το καταφέρνει, πολύ πουτάνα αυτή που το καταφέρνει επίσης. Και με την κακή τους και με την καλή τους έννοια. Εγώ δε μπορώ. Άσε που γιατί να πιεστώ; Είμαι κυκλοθυμική, έτσι δε λένε; Θα μου περάσει, θα μου ξανάρθει, κοκ (και εκλέρ).Μιαμ. Αλλεργία στη σοκολάτα-βγάζω σπυράκια.(αίνιγμα που έλυσα έπειτα απο 6 εφηβικά χρόνια και 3 φοιτητικά).Τι μαλάκας ή-μουν. :p

Εικόνα: Ώχου μου τα πρήξατε πάλι. Φεύγω. Τα είπαμε. Την τύχη μου την σοσιαλίστρια.

Dexter & Dee- dee

Αρχικά τα πράγματα ήταν έτσι:

Και μετά κάπως έτσι:

ίσως τελικά μερικές καταστάσεις πρέπει να τελειώνουν την κατάλληλη στιγμή αλλιώς χάνεται κάθε σεβασμός, γίνονται παρανοήσεις και οι άλλοι νομίζουν ότι τους ειρωνευόμαστε.
Δεν είναι έτσι. Η dee-dee ποτέ δε θα ειρωνευτεί τον Dexter :p

Trigo rulezzzz

Ναι, έτσι λένε τον τρελό φίλο μου γιατί σας φαίνεται περίεργο;

Για ακόμα μια φορά καταλήξαμε στα Tgi, κάναμε σερφάρισμα μέσω του i-phone4 του που είναι τόσο γ-α-μ-ά-τ-ο (μόλις πιάσω μια δουλειά θα είναι το πρώτο μου δώρο στον εαυτό μου), κάναμε face-time ( πάλι έμαθα καινούργιες λέξεις), και φάγαμε τα πιο γαμάτα ορεκτικά που υπάρχουν στα φράιντειζ. Sesame chicken strips με Jack Daniel's sauce και potato twisters. D. μου επιτρέπεις να πω το tip: αντί για μαρούλι στα πρώτα μπορείς να ζητήσεις να ου βάλουν πατάτες, χωρίς επιπλέον χρέωση. Σλ παλιοπαππού. Ξέρεις εσύ! Και κλασικά τσέκαρα κάτω από ποιά αφίσα είχα κάτσει αυτή τη φορά:

  Αααααα και αυτό είναι το φόρεμα το οποίο έβλεπα στον ύπνο μου, το πήρα και τελικά τώρα δεν μ' αρέσει πολύ. Στα δοκιμαστήρια του LAK. για πολλοστή φορά. Η φωτό είναι από τον έρωτα με την πρώτη ματιά που έπαθα μαζί του (τυφλή θα ήμουνα).

Σκύλα της λύσσας. Nope.

Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την ώρα δε ζήλευε. Ήθελε να τον ακούσει. Ήξερε από πριν τι την περίμενε αλλά αυτό δεν την φόβιζε. Όταν άκουσε βέβαια αυτά τα οποία φανταζόταν, έβαζε στο μυαλό της εικόνες και δε μπορούσε να κοιμηθεί. Μπορεί να έφταιγε και το μισό κιλό lurpak που είχε καταβροχθίσει. Αλλά οκέι δεν ήταν φέρστ τάιμ ιν χερ λάιφ με την περίπτωση του βούτυρου, κάθε βράδυ έτρωγε τον άμπακο.
Στο σενάριο της μόνο ήχο δεν είχε. Είχε πολλές εικόνες, σχεδόν ζωντανές, τραγούδια από το facefood και τύψεις. Σα να έκλεβε κάτι που ανήκε σε άλλη. Έβαζε στο μυαλό της πράγματα που είχε ζήσει και η ίδια βέβαια. Καμιά φορά δε παθαίνεις κάτι και λες ας μη μου συμβεί ποτέ; Ε κάπως έτσι. 
Για όλες τις σχέσεις υπάρχει ημερομηνία λήξης. Είτε είναι από τρελό έρωτα είτε από συνήθεια. Μετά τα 2 χρόνια σχέσης κάθε ένα επιπλέον σου φαίνεται δεκαετία. Γεμίζεις από τον άλλο, αποκτάς τις συνήθειες του, ακούτε την ίδια μουσική και θυμάστε στιγμές, αποκτάτε κοινούς φίλους, συχνάζετε σε παρόμοια μέρη, μπορεί να γνωρίσεις και συγγενολόι (ή που θα με συμπαθήσουν ή που θα σε μισούν γιατί τους κλέβεις τον γιο ή την κόρη). Όταν οι σχέσεις λήγουν μένουν πίσω όλα αυτά. Και συνήθως μένει και κάποιος πίσω. Ή είχε βγει μπροστά και μετά το μετάνιωσε. Δε τα γράφω ωραία το ξέρω. Δεν είμαι συγκεντρωμένη. Μπορεί να "νιώθω" την κοπέλα της ιστορίας μου.
Αυτή λοιπόν, ενώ είχε περάσει τα βασανιστήρια του Κινέζου από την προηγούμενη σχέση της, γεμάτη ψυχολογικά και καμιά δεκαριά μαλάκες γκόμενους να της ζητάνε τα ρέστα επειδή όπως λένε την ερωτεύτηκαν (μπούλσιτ- αγάπες και λουλούδια ζωή παραμυθένια) κι αυτή δεν πρόλαβε να τους γνωρίσει και τους παράτησε, γνωρίζει κάποια στιγμή κάποιον που μπορεί να είχε φανταστεί στα εφηβικά της χρόνια. Αλλά ως γνωστόν μερικά κολλήματα δε φεύγουν ποτέ, είναι διαχρονικά. Και εκεί που πάει να κάνει το μεγάλο βήμα τσουπ! εμφανίζεται η άγια πρώην. Γιατί πάντα θα υπάρχει μια πρώην. Πρώην ηθοποιός; Πρώην χορεύτρια; Καλά το δεύτερο ψιλοαδιάφορο εώς πολύ αδιάφορο αλλά για φαντάσου ηθοποιό πρώην! Τραγικό! Και να την βλέπεις ξέρω γω να παίζει στο Νησί και να το βλέπει κι η γιαγιά σου, διπλό το κακό. Εντάξει μπορεί αυτή η πρώην να μην ενδιέφερε τόσο πολύ την Ο. γιατί δεν είχε να πάθει κανένα ντουβρουτζά σαν τους παραπάνω (βλέπε ηθοποιό), το αντίθετο θα έλεγα.  Στο μυαλό της όμως γύριζαν εικόνες, παρακάλια και μόνιμες συζητήσεις. Ενδεικτικά:
- Επ! Τι κάνεις; Πάλι σε πετυχαίνω!
- Καλά είμαι :) εσύ;
- Καλά είμαι. Καλύτερα θα ήμουν αν σε έβλεπα. Καλά έβλεπα τώρα κάτι φωτογραφίες από την εκδρομή μας στο Τζιμπουντί και είχα συγκινηθεί. Θυμάσαι τότε που ..; 

Και μπλα μπλα μπλου μπορεί να θυμόταν και τίποτα ερωτικό.
Δεν είναι ότι η Ο. είχε ξενερώσει. Δεν είναι ότι δεν ήθελε. Απλά είχε τα δικά της. Κανένας δε μπορούσε να την καταλάβει. Ίσως ένα άτομο, άντε δύο. Δεν ήθελε όμως στο μυαλό της σενάρια. Είχε καισ ενάρια για την εξεταστική της. Και της έφταναν και της περίσσευαν. Προσπάθησε λοιπόν να κάνει φορμάτ στο μυαλό της αφού δε μπορούσε να κάνει στον υπολογιστή της. Και η διαδικασία είχε ξεκινήσει, έμενε μόνο να δει τι ψυχολογικά θα της άφηνε πάλι όλο αυτό. Όχι, δεν έφταιγε εκείνος. Θα μου πεις, όταν κάποιος μετά από ένα χρόνο δίνει θάρρος σε κάποια απαντώντας δε θεωρείται ενδιαφέρον;
Αγάπη. Μάλλον αυτή ήταν η μαγική λέξη.
Αν όμως ήξερε ο φανταστικός κάποιος ότι το βήμα που έκανε η Ο. μετά την διαλυμένη σχέση που είχε και την άθλια άποψη για τους άντρες ήταν ιστορικό, δε ξέρουμε αν θα είχε αντιδράσει το ίδιο. Ή μπορεί και να είχε αντιδράσει. Αφου αγαπούσε. Και καλά έκανε.
Το λούρπακ είχε αρχίσει να χωνεύεται. Η φαντασία σταμάτησε να δουλεύει. Πήρε το μαξιλάρι της αγκαλιά. Και θεώρησε ότι τα μαγικά Mc nuggets, οι βολτούλες, το θόλωμα στα τζάμια, η μεθυσμένη γνωριμία, η συνάντηση σε ένα δωμάτιο τόσο άφτιαχτο και τόσο ζεστό ήταν μια ευχάριστη βόλτα:) Δε σκόπευε να αποκτήσει άλλα ψυχολογικά. Ίσως ψαχούλευε κι εκείνη τα παλιά της "ρούχα".
Κατέβηκε από τη μηχανή του. Να, σαν κι αυτή που την ταξίδευε το αγόρι της Amelie! Χαμογέλασε. Χαμογέλασε γιατί άκουσε την αλήθεια αλλά συναισθηματικά και σα χαρακτήρας δεν είχε καμία δύναμη για το παραμικρό. Ήταν ήδη υποψιασμένη εξάλλου χάρη στα δικά της ψάξε-βρες-την-πάτησες.
Δικό (ς) σου. Καλή τύχη.

Never giving up on something you can't go a day without thinking of it

Να χάνεσαι στις σκέψεις του

Να χάνεσαι στην αγκαλιά του

Να ομορφαίνεις με τα λόγια του

Να γελάς όταν πέφτει κάτω

Να σε προστατεύει σα να ήσουν το παιδί του

Να γεμίζει το στόμα του όταν μιλά για σένα

Να χάνεστε μαζί, σε μέρη απόμερα, κοντά σε κάποιο αστεροσκοπείο, να θολώνουν τα τζάμια από τις ανάσες σας, να σου κάνει έρωτα για να ζεσταθείς. Να να να , έτσι να φτιάχνεται η μελωδία δύο ανθρώπων που αγαπιούνται!

Diri diri dran τα βραχιόλια της βρωντάν

Αγαπητή φίλη μου D. σταμάτα να χαριεντίζεσαι με το brutal αγόρι.

Ως τότε μπορεί να έχω σταματήσει κι εγώ να ψάχνω στο γκούγκλ για πρωτότυπες καληνύχτες, γράφοντας "πρωτότυπος τρόπος να πεις καληνύχτα".

Μια τεράστια έκρηξη... Μπου (μ)

Δε θα ξεκινήσω τελικά από το μπαστάρδι που καθόταν απέναντί μου στον ηλεκτρικό και μου είχε σπάσει τα νεύρα και με κοιτούσε συνέχεια. Θυμήθηκα την φορά που με κοιτούσε έντονα ο απέναντί μου στον ηλεκτρικό και σκεφτόμουν ότι οκ, πρέπει να αποδεχτώ ότι στα μέσα μαζικής μεταφοράς σε κοιτάνε, πολλές φορές σε χαζεύουν κιόλας. Τελικά αυτός με κοιτούσε γιατί ακριβώς από πίσω μου περπατούσε μια κατσαρίδα που μόλις ξεπρόβαλλε απο τις τρυπούλες που έχουν οι αεραγωγοί στα τέρμα-καθίσματα του ηλεκτρικού. Τι ευχάριστη έκπληξη για μένα! Τελοσπάντων, εγώ δεν το πείραξα το κοριτσάκι, παρατήρησα βέβαια ότι ήταν στρουμπουλό, φορούσε το κλασικό διαστημικό μπουφάν που φοράμε όλοι στο σχολείο, η σάκα της γεμάτη σε σημείο να μην σηκώνεται και τα μαλλιά της στο πλάι ιδρωμένα.Ίου! Και παρ' όλα αυτά δεν την κοιτούσα καν. Εκείνη επέμενε να με κοιτάει. Με λύπηση; Μάλλον κοιτούσε τα μακρουλά καφέ μου νύχια που ομολογουμένως έχω να κόψω κάτι αιώνες.
Αλλά είπα δε θα ξεκινήσω από το βρωμοκοριτσάκι!

Είμαι στη στάση Νέο Φάληρο, τα μαλλιά μου πέφτουν μες τη μούρη μου. Κατεβαίνω- ανεβαίνω από τις σκάλες που οδηγούν προς τα πάνω- πάντα φοβόμουν να πηγαίνω από την υπόγεια διάβαση μην πάθω κι εγώ ό,τι έπαθε η Monica Belucci στο μη αναστρέψιμο, 10 φορές χειρότερο γιατί αυτός που θα με βίαζε δε θα ήταν ηθοποιός. Τρώω κομματάκι μηλόπιτας. Στοπ.
Και φτάνουμε στο θέατρο Νέου Κόσμου και μας λέει αυτή και μετά αυτός δεν έχει εισιτήρια για την παράσταση εκτός κι αν ακυρωθεί κάτι οπότε περάστε λίγο πριν. Απογοήτευση. Φεύγουμε. Προλαβαίνουμε άνετα έναν καφέ στα starbucks διότι η D. δεν είναι και καμιά αργόσχολη, ευτυχώς ταιριάζουμε πολύ και σ'αυτό.
Με περνάει η κα@#$% από τη Μητροπόλεως, ω ένας τσακωμός που είχε γίνει εκεί δε το συζητώ και με το δίκιο του , σέρνεις τώρα τον άλλο να δει Τένεσι Ουίλιαμς αντί να πάτε να δείτε καμιά παράσταση να χαρείτε;
Πίνουμε, τσακωνόμαστε λίγο με τον καθυστερημένο που δουλεύει στα στάρμπακς. Πάμ' πάλι πίσω. Όλο χαρά εγώ εμείς είμαστε με το επίθετο "..."  ήρθαμε είδατε; Θα βρούμε;
Περιμένετε λέει αυτός. Το περίμενέ του μου έδωσε να καταλάβω ότι θα βρίσκαμε!

Ξαναπάω εκεί μπροστά... λέει το όνομα μας και παίρνουμε εισιτήρια για την μεγάλη έκρηξη. Θα ξενέρωνα άμα δε βρίσκαμε, θα ένιωθα ακόμη μια ήττα. Ήθελα να δω θέατρο. Ήθελα να δω την παράσταση γιατί έτσι. Φοβόμουν βέβαια μη βήχω γιατί ήταν και μικρό το θέατρο αλλά θενκς γκάντ κιχ δεν έβγαλα.
Τώρα άμα θες να πας να δεις την ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ μην διαβάσεις τίποτα από δω και κάτω γιατί...
Η παράσταση ήταν γαμάτη! Γιατί ο Πυρπασόπουλος είναι τόσο καλός ηθοποιός και άσε που ταυτιζόμουν τόσο πολύ με τις ατάκες. Αααα! επίσης νταξ' όταν τσακώνομαι με την αδερφή μου δεν πρέπει να αισθάνομαι μετά τόσο χάλια, στον τσακωμό που έδειχνε στην παράσταση έλεγαν σχεδόν της ίδιες βρισιές "είσαι άχρηστη, γι αυτό δεν πρόκειται ποτέ να βρεις γκόμενο, μοιάζεις στην θεία τάδε, βάφεσαι σαν την τάδε ξαδέρφη μας( αντίστοιχα θα έλεγα στην αδερφή μου-όχι ότι δεν το έχω πει- μοιάζεις με τη θεία Αφροδίτη ίδια είσαι τσιγκούνα και σκατένια, μιλάς σαν την Μένυ- αυτά θεωρούνται βασικές βρισιές με την αδερφή μου), δε θα τελειώσεις ποτέ τη σχολή σου είσαι άσχετη και φυσικά επιβεβαιώνονται βρισιές ή χαρακτηρισμοί που κατά καιρούς μας έχουν αποδώσει γκόμενοι και τους χτυπάμε η μία στην άλλη". Τα σκηνικά ήταν τόσο καλοφτιαγμένα αφού στο τέλος έκανα λίστα με τα αγαπημένα μου αντικείμενα: μπανιέρα με ροδάκια, αυτό το ανθρωπάκι στο οποίο μιλούσε και κουνούσε τις κεραίες του, το T-shirt  του Πυρπασόπουλου που κάποια στιγμή βγάζει από πάνω του, καλά μετά βγάζει και το παντελόνι του, το σπαθί του πρωταγωνιστή των starwars!
Πόσο χαμογελαστές βγήκαμε ; Πόσο; Ήταν τόσο απερίγραπτη παράσταση που άνετα ξαναπήγαινα. Αγαπημένες σκηνές:
- Όταν ο Π. λέει ότι η αγαπημένη του ταινία είναι το starwars και σκάσει από πίσω ένας μαυροφορεμένος με το σπαθί.
- Όταν φτιάχνουν στιχάκια και συγκεκριμένα αυτόν που άρεσε στην D. σε ένα στενάκι σε είχα γαμήσει στη Θάσο, εσύ στη μπυραρία κι εγώ έλεγα γειά σου (κάπως έτσι)
- Όταν περιφέρεται στη σκηνή με έναν αναπτήρα αναμμένο όποτε μιλάει εκείνος, τι έξυπνο!
- Όταν κάνει φανταστικό σεξ πάνω σητν καρέκλα του γραφείου του.
- Όταν παίζει Necropolis με τον χάρο.

Ανυπομονώ να πάω να την ξαναδώ. Αλήθεια. D. μου ήταν άψογη επιλογή. Και αυτός που είχε γράψει το σενάριο σίγουρα πανέξυπνος.

Βασίλη Μαυρογεωργίου
Η ζωή είναι ένας μικρός παράδεισος στο βάθος των παιδικών μας χρόνων που περιβάλλεται από την κόλαση της ενηλικίωσης. Στην τρυφερή ηλικία, περιτριγυρισμένος από όμορφα αρκουδάκια και γονείς που αρνούνται να παίξουν τον ρόλο του κακού αγγελιοφόρου και να ενημερώσουν σε τι πλανήτη ήρθες, βρε καημένο παιδί, ο μικρός Γιώργος παρακολουθεί στην τηλεόραση τον Πόλεμο τον Άστρων και νιώθει πως είναι ο εκλεκτός, ο ήρωας, ο σωτήρας του σύμπαντος, ο μεσσίας. Φαντάζεται το μέλλον του γεμάτο ηρωικές πράξεις, αστρικά ταξίδια, πνευματικούς δασκάλους και ντροπαλές πριγκίπισσες. Όταν όμως έρχεται η ώρα να διαβεί το κατώφλι του σπιτιού του, η αλήθεια είναι διαφορετική... Απατεώνες, ψεύτες, κλέφτες, λωποδύτες, φίλοι που μπροστά σε γλείφουν και πίσω σε θάβουν, βρομιάρες γκόμενες που σου ξεριζώνουν την καρδιά, τη βάζουν στο μπλέντερ και την κάνουν μοχίτο, μίζερη μικροαστική ζωή κολλώντας τιμές στο σούπερ μάρκετ σε κονσέρβες ντομάτας με χυμό ή και με κομματάκια, φτηνή αρχιτεκτονική ως εκεί που φτάνει το μάτι, λεπτά παιχνίδια εξουσίας και εκδίκησης από την Βουλή των Ελλήνων μέχρι τους φουσκωτούς τύπους που σου κάνουν μετακόμιση, μα πάνω απ’ όλα μοναξιά κι αυτή η αίσθηση ότι δεν είσαι παρά ένα μηδενικό και καλύτερα να μην είχες γεννηθεί ποτέ, καλέ μου φίλε Γιώργο.

Τι και πως. Ή πώς;

- Πώς είσαι;
- Σκατά!
- Μη ρωτήσεις γιατί το σκηνικό είναι γνωστό. Πως είσαι όταν κάποιος δεν καταλαβαίνει αυτό που του λες όταν δε θέλει να καταλάβει ότι έχει άδικο; Δε σου τη δίνει στα νεύρα; Θα ακούσεις τον μονόλογό μου γιατί κανείς άλλος δεν υπάρχει να τον ακούσει αυτή τη στιγμή και δε θέλω να πάρω τηλέφωνο. Αρκετά μας τα είπε και μας τα έκανε. Ξεπέρασε αυτομάτως χρόνια σχέσης. Όχι δεν πηδήχτηκε λέει με άλλη, όχι; Ποιος ξέρει; Ρε τελικά μήπως γι αυτό δε θελει να με ξαναδεί; Παίζει τώρα που το σκέφτομαι αλλά όχι πολύ ανώτερη σκέψη για να του ανήκει. 'Ενα πράγμα θα του δινα και θα έφευγα και σιγά άλλα πέντε - έξι φιλάκια δε θα τον βασάνιζα άλλο! Βασάνιζα; Κάποτε χαιρόταν, κάποτε άνοιγες την πόρτα και έμπαινε μέσα ολόκληρος ήλιος όταν έμπαινε, παρατηρούσε καθετί που φορούσε πάνω της και η ηλίθια νόμιζε πως καθετί ξεχωριστό θα του άρεσε μέχρι να γυρίσει μετά από χρόνια να της πει: "επιτέλους φόρεσε κάτι πιο kinky, κάτι φορέματα με λάστιχο που φοράνε οι άλλες κοπέλες τα έχεις δει; Μη φοράς τα κοντά μόνο με τους φίλους σου, μη φοράς γαλότσες είναι χοντροκομμένες α! και μην πάρεις ποτέ Ugg γιατί θα έχεις πόδια πολικής αρκούδας. Πάρε και κανένα σουτιέν καινούργιο γιατί όλο τα ίδια φοράς"!

Εκείνη σκέφτηκε: Δεν εκτιμά καθόλου το γούστο μου, όλες οι απόψεις μου για τη μόδα πάνε χαμένες... Δεν φτάνει που δεν μπορώ να φτάσω επαγγελματικά δεν γουστάρει ούτε αυτά που φοράω. Τα θεωρεί έντεχνες αηδίες (και προς θεού η κοπέλα φορούσε και έντεχνες αηδίες αλλά έβαζε και κάτι κολλητά ώρες ώρες που απορούσε και κείνη με τον εαυτό της- εντάξει λεφτά για σουτιέν δεν είχε άλλα, χαρτζιλίκι έπαιρνε που να τα βρει να χαλάει και σε σουτιέν. Άσε που δύσκολο να βρεις στην Ελλάδα κάτι τόσο διαφορετικό. Τελοσπάντων.
Και μετάνιωσα που σε έβρισα αλλά μη νομίζεις να γι αυτό δε θα σε ξαναδώ επειδή μετάνιωσα. Ναι ρε μαλάκα καλό θα της κάνει της κοπέλας..! Αντι να ζητήσεις μια συγγνώμη, να καταλάβεις πόσο σκατά την έχεις πληγώσει συνεχίζεις να μιλάς σα να μιλάς σε ζώον.
Άργησε να του πάρει δώρο. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει πάντα όσα χρήματα θέλει. Σκέφτεται πως αν είχε εκμεταλλευτεί την εμφάνισή της θα είχε βγάλει χρήματα όμως μετά από τόσα χρόνια νιώθει ανήμπορη και μόνη. Νιώθει ότι περπατά σε τεντωμένο σκοινί και ότι κάποια στιγμή θα έρθει κάποιος να την κρατήσει. Τελικά του πήρε δώρο λίγες μέρες μετά και μάλιστα με νεκροκεφαλές που πολύ του άρεσαν πάντα (μπήγει τα κλάματα εδωπέρα). Για μια στιγμή σκέφτηκε πόσο γαμάτο θα ήταν να είναι αναίσθητη και να πάει να το αλλάξει και να πάρει κάτι killah μποτάκια μαύρα και μοχθηρά που είδε στο μαγαζί και με άλλα 5 ευρώ μια μπλούζα με νεκροκεφαλές. Τελικά η σκέψη αυτή πέρασε κι έφυγε. Αφού δεν ήθελε να την δεχτεί, θα το άφηνε έξω από την πόρτα του.
Στο φάκελο με τις φωτογραφίες του, έγραψε αρχικά "μου λείπεις" αλλά θυμήθηκε την φάση στο αμφιθέατρο που βγήκε έξω από την αίθουσα κλαίγοντας, μιλάμε έκλαιγε τόσο πολύ που αν είχε κομμούνια έξω απο την 440 παίζει και να μην της έλεγαν για το σχέδιο που ετοιμάζει το πασοκ ώστε να πνίξει για ακόμη μια φορά το δίκιο του φτωχού εργάτη. Ε μετά τον έγραψε και "σε μισώ", "μαλάκας", " δεν υπάρχεις πια", ".". Εγώ νομίζω πως το πιο πετυχημένο ήταν η ".".
Εκείνος είχα βάλει τελεία σε όλα. Εκείνος τώρα είχε βολευτεί. Απορία: τόσο καιρό είχε να γαμήσει, δεν ήθελε λίγο σεξ;
Απάντηση: Όχι, την τελευταία φορά εξάλλου δεν του έκανε και μεγάλη αίσθηση μαζί σου. Μπορεί να σε είχε πει και ξενέρωτη αν θυμάσαι καλά. Αλλά εντάξει μετά να το είχε διορθώσει λέγοντάς της ότι εννοούσε πως απλά θέλει να έχει ελευθερία "παρκαρίσματος"..!
Γ ο υ ά τ     δ ε     φ ά κ   ;
Για πρώτη φορά δεν υπέκυψε στα νιαουρίσματά της. Έκλαιγε κιόλας αλλά αυτός δεν πήρε χαμπάρι. Παιδί μου, είχε πει στους φίλους του ότι χώρισε δε μπορούσε τώρα να σε ξαναπαρουσιάζει και να λέει "Ε , να μωρέ τα ξαναβρήκαμε". Κι αυτοί οι μαλάκες οι φίλοι του δεν του λεγαν καμιά κουβέντα ποτέ, απορία το είχε η κοπέλα.
Τέρμα πια η φροντίδα. Τέρμα τα νεύρα που είχε φάει στη μάπα. Και το πιο γαμιστερό (έκφραση που δε μ αρέσει καθόλου αλλά όλο τη λένε και την ξαναλένε ε ας την πω κι εγώ) δεν είχε πάρει πάλι επιβεβαίωση ότι για μια γαμημένη φορά είχε δίκιο. Μα σε τίποτα όμως; Βγήκε μάλιστα αυτή που έφταιγε.
Να σου πω κάτι; Είσαι χαζή! Κάθεσαι πάλι και έχεις βάλει τα κλάματα.
Κρατάει αγκαλιά το φόρεμα που ήθελε να φορέσει μαζί του, να του το παίξει για μια βραδιά άγρια γκόμενα και μετά να κάνουν το σέξ που έκαναν παλιά, να τον σκεπάσει και να κοιμηθεί πλάι του, να ξυπνήσουντ ην επόμενη μέρα και να πάει εκείνος στη δουλειά, εκείνη να συνεχίσει να χουζουρεύει. Να ακούει στον ύπνο της το Romeo and Juliet. Τίποτα δεν της έφτανε. Ένιωθε ότι τα είχε όλα αλλά δεν είχε τίποτα.
Τελικά άκουγε Puressence- I suppose, θυμόταν πόσο γαμάτα είχε περάσει στη συναυλία (ήμουν κι εγώ εκεί) και κατάλαβε ότι είχε αποτύχει στη σχέση της. Δεν κατάφερε τίποτα τόσα χρόνια. Δεν κατάφερε να τουβάλει μυαλό, να καταλάβει πόσο την μείωνε και να δει πόσο τον αγαπούσε. Αν μπορούσε θα δινε και την ζωή της. Ποτέ δε θα τον ξεχνούσε. Κι αν πήγαινε με άλλη ποιος ξέρει τι θα περνούσε η επόμενη. Είχε πάθος αλλά ντρεπόταν. Δεν είχε ακούσει τίποτα καλό τελευταία. Ο ιππότης που θα ερχόταν να την πάρει και να την κλέψει είχε φύγει. Δεν είχε πια θάρρος. Ίσως να μην είχε και αγάπη.
Χάθηκε γαμώτο. Όχι δεν είσαι άλλη μια δήθεν γκόμενα που ανέχτηκε τα πάντα από ένα φασίστα γκόμενο. Όχι δεν είσαι η χαζή ξανθιά απλά και μόνο επειδή είσαι όμορφη. Όχι δεν είσαι εσύ το καρφί της οικογένειας, άλλοι λένε χειρότερα και δεν αγαπούν καν την οικογένειά τους, πώς μπορούν και αυτοαποκαλούνται αυτοί οι άνθρωποι συνειδητοποιημένοι; Όχι, δεν είσαι πουτανάκι απλά η ειλικρίνειά σου τους κάνει να το πιστεύουν. Είσαι ευαίσθητη ρε γαμώτο. Και το γάμησες πάλι το θέμα. Σταμάτα να κλαις λέμε. Δεν είναιε δώ κι ούτε πρόκειται να έρθει. Ούτε αν κάνεις ένα μήνα να τον πάρεις τηλέφωνο. Μη σου πω ότι τότε είναι που θα έχει βρει κι άλλη. Και θα το κάνουν. Και θα του αρέσει πολύ γιατί είχε καιρό να κάνει. Και θα κάθεται δίπλα του. Και ίσως της παίρνει και Mc nuggets με γλυκόξινη. Αλλά όχι ως τότε θα έχει λεφτά δικά του, θα την πηγαίνει αλλού. Και θα το ξανακάνουν και θα πάνε και διακοπές και θα της αρέσει. Θα ξυπνήσουν μια μέρα αγκαλιά στο κρεβάτι της.
Εσύ θα βλέπεις κάποια ταινία με κάποιον φίλο σου, θα αναρωτιέσαι τι κάνεις εδώ κι αν αυρός τρώει Mc nuggets. Θα γυρίσεις, θα ξενυχτήσεις, θα πας στην τουαλέτα και θα περάσουν απλά οι μέρες. Θα στην πέφτουν και θα στην ξαναπέφτουν κι εσύ θα λες "μας τα είπανε". Μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα. Βάλε τώρα και άκου.

Χθες ήμουν αυτό που θα είμαι και σήμερα!

Το τέλος της αρρώστιας μου. Ξανάρχισα να σκέφτομαι.

1. Ψευτοκουλτούρα
2. Δηθενιά
3. Το σκάσα απ'το σπίτι και πήγα μέχρι τα **Accessorize** γιατί δεν άντεχα άλλο
4. Πράκτορας με το σκουφί του
5. Τσαλακωμένα χέρια, τη στιρέλα; νο νο νο
6. Παρασκευή που πέρασε, ακόμα και με τα πόδια αν έμενα κοντά θα πήγαινα να κάνω το μάθημα κινηματογράφου που έχασα.
7. Η Παρασκευή φέτος με μισεί. Όλα τα άσχημα συμβαίνουν Παρασκευή κι εμένα ήταν η αγαπημένη μου μέρα. Έτσι με ξεπληρώνει, η ρουφιάνα.
8. Αν και την επόμενη Παρασκευή πάθω κάτι είναι σημαδιακό - θα είμαι ένα λάθος, μια μελανή σελίδα, θα πρέπει να ντρέπομαι που μ αρέσει και ασχολούμαι με τον κινηματογράφο. Ήδη η μνήμη ψαριού που έχω με έχει κάνει να φαίνομαι εντελώς άσχετη. Αν δεν πάθω κάτι δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάω στο μάθημα (μα είναι δυνατόν να μην πήγα; να έχασα τόσες ταινίες;) Πάει η αγαπημένη μου μέρα. Οι αγαπημένες μου εκλεπτυσμένες συναντήσεις. Άλλο κλίμα εκειπέρα. Όχι ό,τι κι ό,τι (μόνο φαρίνα γιώτη)
9.  Συνέπεια: αρνούμαι να τελειώσω το Toy story3!
10. Mc nuggets με γλυκόξινη ; τα εννιά άντε και τα έξι καλά είναι.
11. Ο μπαμπάς μου ψάχνει σπίτια στην Μεταμόρφωση τον μισώ!(τον αγαπώ!)
12. Πότε θα ξαναφύγουν; Όλη την ώρα μουρμουρίζουν μεσ το αυτί μου
13. Το attica είμαι σίγουρη ότι με περιμένει. Και οι εκπτώσεις επίσης.
14. Έχω εδώ και τρία χρόνια ατζέντα με τον Σρεκ.
15. Δεν έχω πει για τρεις μέρες την λέξη "ασύλληπτο''

Λέξεις.Ιδέες.Χρώματα.

Cultural poetry

sales
φροντίδα baccio πιέζω
ΥΠΑΡΞΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ μάχη

έλλειψη έρως Λογοτεχνία στέρηση ΘΕΛΩ ΛΑΤΡΕΙΑ ΗΔΟΝΗ ΠΑΘΟΣ ΦΟΒΑΜΑΙ sales σκέφτομαι ρίχνω σκορπάω απορρίπτω

Όταν ήσουνα δίπλα μου και σ'αγαπούσα (-,-)

Λένε πως είσαι πιο όμορφη απ' ότι ήσουν
πως είσαι ότι θα θελαν όλοι να ζήσουν
πως βρήκες το νόημα που 'χασα εγώ

Λένε πως τα μαλλιά σου αλλάξανε χρώμα
το σώμα σου άρωμα και λένε ακόμα
πως έφυγε και το παλιό σου κενό

Τι είναι αυτό που δεν μπορούσα

όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω

το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό

Όταν ήσουνα δίπλα μου να ξεκινήσω

το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό

Λένε πως είσαι κάπου που όλοι χορεύουν
που φωτογραφίζουν και δημοσιεύουν
που δεν έχουν χτες και δεν έχουν καιρό

Ανεβαίνεις στα κτίρια σαν τους αγγέλους
και ψάλλεις χαρούμενη τους τίτλους του τέλους
αυτού που δεν έχω προλάβει να δω

Τι είναι αυτό που δεν μπορούσα

όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω

το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό

Όταν ήσουνα δίπλα μου να ξεκινήσω

το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό

Λένε πως οι γυναίκες προδίδουν τους άνδρες
για λίγη ανασφάλεια έτσι λένε οι Κασσάνδρες
μακάρι να ήτανε τόσο απλό
Κάποιες μέρες η αγάπη απλά στρίβει το δρόμο
κοιτάει λίγο πίσω σηκώνει τον ώμο
και χάνεται ενώ εσύ ρωτάς το κενό

Τι είναι αυτό που δεν κοιτούσα

όταν ήσουνα δίπλα μου και λίγο ζούσα

και νόμιζα πως δεν θα ξαναγυρνούσα
στο χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό

Όταν ήσουνα δίπλα μου και σ' αγαπούσα

και νόμιζα πως δεν θα ξαναγυρνούσα
στο χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό

4:09 ?

Τις τελευταίες μέρες συμβαίνει κάτι το οποίο με στενοχωρεί. Όχι δε γράφω έκθεση δημοτικού αλλά πωστολένε κάτι η στενοχώρια, νταουνίλα, κατάθλιψη δε μου επιτρέπουν να ακούσω την αγαπημένη μου μουσική. Ανοίγω και μετά πατάω pause ή την κλείνω τελείως. Yann Tiersen, Μονμάρτη, πρώτη προβολή της ταινίας στον θερινό κινηματογράφο των κααυ. Όλα μαζί. Μάλλον αυτό είναι το πωστολένε.

Electric...

Η φωτογραφία αφαιρέθηκε στις 22/09/2011
Αν

Θέλεις
Να

ΖΗΣΕΙΣ

το
Παρόν

Ξεκίνα

να
ΔιΑγράφεις
ΤΟ
ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Γουάου, τρομερή ανακάλυψη μικρή εξερευνήτριά μου :)

Κι εκεί που μιλούσα με την πολυαγαπημένη μου και τελευταία πολύ καλή μου φίλη D. για το πάρτυ που θέλει να κάνει, πως να το οργανώσει, ποιους να καλέσει, αν θα φτάσουν τα ποτά (της είπα να πει σε όλους να της φέρουν ποτά στο πάρτυ αλλά δεν ήθελε γιατί θέλει το πουλάκι μου δώρα κανονικά όχι ποτά και αηδίες- τρελή αναδρομή θυμήθηκα ένα τραγικό δώρο που μου έκαναν στο δικό μου πάρτυ από ένα εξίσου τραγικό μαγαζί και εκεί που δεν ήξερα με τι να το αλλάξω βρήκα ένα τέλειο κομπινεζόν κόκκινο της φωτιάς, καιρό έχω να το βάλω), αρχίζει να μου λέει πάλι για το γνωστό πρόσωπο και μπλα μπλα μπλα φτάνουμε στο σημείο που είχαν χρησιμοποιήσει προφυλακτικό soho Λονδίνου και σκαλώνω κι εγώ και αναρωτιέμαι τι είναι τούτο (μπας και κάνει θαύματα ρε παιδί μου) , γκουγκλάρω δε βρίσκω τίποτα ή μάλλον βρίσκω κάτι αυτό:
Ανταπόκριση απο λονδίνο. Ξεκινάμε απο τα φτηνά και ανεβαίνουμε. Τα μπουρδέλα στο Λονδίνο είναι στην περιοχή του Σόχο (SOHO). Σταθμός μετρό Πικαντίλι Σίρκους ή Λέστερ Σκουέαρ.  Είναι καμιά 40 διάσπαρτα μπουρδέλα, καθαρά, και οι τιμές ξεκινάνε απο 
20 λίρες-30Ε για απλό γαμήσι-εμπα-έβγα δηλ.
30 λίρες-45Ε για σεξ& Πίπα, αντε να σου κάνει και μιά στάση παραπάνω.
40 λίρες- 60Ε για σεξ, πίπα, διαφορετικές στάσεις για 20 λεπτά.
60λίρες- 90Ε  για μισή ώρα με όλα τα παραπάνω.
Και 120-150 λίρες -180-220Ε για μία ώρα πλήρες.
Αν  κλείσεις για όλη νύχτα το μίνιμουμ είναι 600λίρες- 890Ε απο τις 9 το βράδι μέχρι τις εφτά οκτώ το πρωί, μπορεί και παραπάνω εξαρτάται την γκόμενα. Οι γκόμενες είναι μέτριες αλλά μπορεί να πετύχεις και κανένα τόπ κάπου κάπου.
Επίσης στο Σόχο μετά τις μία παίζουν γκομενάκια που γαμιούνται ή σου παίρνουν πίπα στα όρθια σε καμιά σκοτηνή γωνία με 20-30 λίρες. Στην πέφτουν λέγοντας σου ?μπίζνες?
Μακριά γιατί βρομάνε πρέζα, αρώστια και κακό.
Ακόμα, μακριά απο τα υπόγεια μπαράκια στο Σόχο. Στα παίρνουν για το τίποτα.

Ε τελικά ευτυχώς που δεν το διάβασα όλο καμία σχέση. Απλά υπάρχει ένα προφυλακτικό soho που πωλείται στο Λονδίνο και μάλλον ειναι και γνωστό. Το μάθαμε κι αυτό το χρήσιμο πράγμα!

* Θα κάνω το πείραμα με την κόκα κόλα και τον μπιντέ να δω αν θα αστράψει από καθαριότητα πρώτον για να με πείσει να σταματήσω να πίνω κόκα κόλα και δεύτερον γιατί είμαι Σάββατο βράδυ άρρωστη, μόνη και βαριέμαι πολύ!

Γαμώτι μου αρρώστησα :)

...και όλοι με περιποιούνται, κανείς δεν μου φωνάζει, άμα πω "σουτ" σκάνε όλοι μες το σπίτι και κυρίως η γιαγιά που τον τελευταίο καιρό έχει την στενοχώρια της και λέει και συνέχεια : ''Μια φωνή μου μεινε, πάτε να μου την κόψετε κι αυτή''! Που καλά σιγά μόνο μια φωνή δεν της έμεινε και τα τραγούδια της ακούει το βράδυ στο ραδιόφωνο (και όχι μόνο τα παλιά αλλά και ξένα καινούργια) και real fm ακούει από τότε ειδικά που έμαθε ότι έχει κονέ η κολλητή μου ακούει ακόμη περισσότερο- να υποστηρίξει το σπίτι της αλλιώς θα πέσει να την πλακώσει- της έχει ιδιαίτερη συμπάθεια βλέπετε! Και τα πόδια της έμειναν καλά και τα κιλά δεν το συζητώ, από κιλά άλλο τίποτα!
Ενδιαφέρον...μ'αρέσει όταν ενδιαφέρονται. Δεν έχω παράπονο από θέματα ενδιαφέροντος. Φτιάχνω αυτή τη στιγμή, αφού ρούφηξα όλη μου την σούπα και ο λαιμός μου έκανε χαρούλες, την δική μου φανταστική ιστορία που θα φοράω τα αγιοβασιλιάτικα καλτσάκια που μου πήρε η νονά μου και τα λατρεύω γιατί έχουν στα πατουσάκια αντιολισθητικά (αυτά τα πλαστικά κυκλάκια για να μη γλιστράς) και κυρίως γιατί με σκέφτηκε κι εμένα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Θα χτυπήσει το τηλέφωνο και σιγά σιγά για να μην καταλάβει τίποτα η hi-tech γιαγιά θα ανοίξω την πόρτα σαν μικρό κουνουπάκι και κάποιος θα με σφίξει στην αγκαλιά του, θα με μου δώσει φιλάκια και θα βάλει το χέρι του στο μέτωπό μου. Τώρα πλέον εκτός απο το φωτάκι γουρουνάκι έχω κι ένα βοηθητικό, σαν και αυτά που βάζουν στα μωρά, θα το ανάψω και αυτό. Το κόκκινο χρώμα του τοίχου και το φωτάκι που πέφτει στα βιβλία μαζί με τον πυρετό που θα έχω ανεβάσει θα κάνουν το δωμάτιο ακόμη πιο homy-cosy. Θα είναι δίπλα μου κάποιος που θα με νοιάζεται, θα έχει όρεξη να με χαΪδέψει, να με φιλήσει, να με σκεπάσει να μην κρυώνω, να με κάνει να νιώσω ασφαλής κλεισμένη στην αγκαλιά του και θα είναι γενικά σομπίνος. 

Μετά θα κοιμηθώ ήσυχα έχοντας πλάσει στο μυαλό μου την πιο γλυκιά ιστορία :)

Ώπαααααα προσγειώσου!

Βρίσκομαι σε δύο νέα ξεκινήματα, το ένα είναι η αρχή μιας εξεταστικής περιόδου στη σχολή μου και μάλιστα στον τελευταίο χρόνο φοίτησής μου, γεγονός που την κάνει καθοριστική και το άλλο είναι στην αρχή, την νέα αρχή μετά από έναν χωρισμό.
Πότε καταλαβαίνεις ότι χωρίζεις πραγματικά; Γιατί μετά από πολύχρονη σχέση ο χωρισμός είναι συνήθως μούφα-χωρισμός ή ανταλλαγή ρόλων. Ας χωρίσω για να διεκδικήσω και αυτό το κάτι παραπάνω που περιμένω απ αυτόν και μετά θα με χωρίσει εκείνος γιατί θα διεκδικήσει με τη σειρά του κάτι άλλο. Ο χωρισμός έχει έρθει εδώ και καιρό όταν η συμπεριφορά του άλλου έχει αλλάξει, όταν δε βρίσκει πια όμορφα λόγια να σου πει κι όταν σε βλέπει ως συνήθεια. Αλλά πόσο κοινά είναι όλα αυτα;
Πως βγαίνεις μετά από αυτή τη σχέση; Χαμένη, κυκλοθυμική αν είσαι τις πιο πολλές ώρες τις ημέρας στον κόσμο σου ακόμη περισσότερο, με αλλοιωμένο χαρακτήρα ενώ κάθε τι καινούργιο το βλέπεις με καχυποψία. Και σου δημιουργούνται οι εξής απορίες ή σκέψεις:
1. Πρέπει μετά από χρόνια να ξαναετοιμάζομαι για πρώτο ραντεβού λες και πάω στη γιορτή του σχολείου.
2. Με τις μπύρες που θα έχω πιει στο bar που θα έχουμε βγει ή όπου έχουμε βγει, θα κατουριέμαι συνέχεια, θα ντρέπομαι να πω "καρτουριέμαι πολύ" και έτσι θα νομίζει ότι είμαι αγχωμένη επειδή βγήκα μαζί του και θα το πάρει και πάνω του!
3. Θα έρθει η αμήχανη στιγμή που θα σου κάνει κοπλιμέντο και ενώ είχες συνηθίσει να λες "το ξέρω" ή να απαντάς με φιλάκι, θα πρέπει να πεις το τυπικό "ευχαριστώ".
4. Μέσα στο επόμενο μισάωρο θα έχεις σκεφτεί κι εσύ κάτι καλό για να πεις (να ανταποδώσεις ρε παιδί μου).'
5. Η πρώτη σκέψη που θα σου περάσει από το μυαλό θα είναι "τι θέλω και κάνω εγώ εδώ".
6. Στα επόμενα ραντεβού θα προσπαθήσεις να βγάλεις συμπέρασμα και για το ερωτικό. Επειδή οι πολύχρονες σχέσεις τα πάνε καλά και σε αυτόν τον τομέα μέχρι να βαρεθούν, που και πάλι το επίπεδο δεν έχει πέσει, θα αναρωτηθείς αν του σηκώνεται. Βαριέσαι έτσι κι αλλιώς να μπαίνεις σε άλλες διαδικασίες.
7. Αναρωτιέσαι επίσης τι θα γίνει αν τα φτιάξετε; Θα το καταλάβεις; Έχει καμιά πρώην να του τα πρήζει (βαρετή διαδικασία και ψυχοφθόρα να πρέπει να ξεκόψει από αυτήν) ;
8. Του αρέσει ο Woody Allen? --εντάξει αυτό διορθώνεται, εξάλλου παλιότερα ούτε εμένα μ άρεσε γιατί δεν είχα δει πολλές ταινίες του.
9. Θα μου στέλνει μήνυμα για καλημέρα ή νομίζει ότι με μία καληνύχτα την έβγαλε καθαρή;
Το καλύτερο λοιπόν που έχεις να κάνεις  είναι να μην βγεις πρώτο ραντεβού, γιατί αν ακόμα δεν έχεις ξεπεράσει τα ψυχολογικά σου θα σου βγει ξυνό. Θα σε περάσει και αυτός ξυνή ενώ στην ουσία μπορεί να είσαι γ-α-μ-ά-τ-η.

Λένε επίσης πως όταν βγαίνεις από μία σχέση έχεις χρόνο να κάνεις πράγματα για σένα που δεν είχες το χρόνο να τα κάνεις πριν. Τι μας λες; Γι αυτό ενδέχεται να μη μπορείς να διαβάσεις, να φοβάσαι και την σκιά σου και να κοιμάσαι κάθε βράδυ μετα τις 4; Εντάξει όταν ξεπεραστεί αυτό το στάδιο, ναι, θα έχω άπλετο χρόνο για τον εαυτό μου. Δε θα ξέρω τι να τον κάνω.

ό,τι να ναι...:)

- Ναι ακούω πολύ Radiohead ίσως είναι και από τα αγαπημένα μου ή το αγαπημένο μου συγκρότημα!
(περνάει αρκετή ώρα και μέρες μη σου πω)
- Ναι τα σπάνε οι Unkle, στο video clip παίζει ο me thom york
- Τί είναι το me thom york?
- Ο τραγουδιστής των Radiohead
- Όχι είναι thom yorke, γι αυτό δεν το κατάλαβα αλλιώς θα το καταλάβαινα!
* Όταν δε ξέρεις κάτι γκούγκλαρέ το, θα αποφύγεις το να γίνεις ρεζίλι..!

Δεν υπάρχει ομορφότερος τρόπος να αποχαιρετάς κάποιον από το να θυμάσαι ένα ταξίδι φανταστικό ή πραγματικό μαζί του...

Παρίσι...

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle 'Etoile. Η πτήση ήταν καλύτερη από το αναμενόμενο. Η θερμοκρασία 30 βαθμοί ακριβώς. Στη στάση villiers βρισκόταν το ξενοδοχείο. Η πρώτη στάση μας μετά το ξενοδοχείο ήταν η Αψίδα του θριάμβου. Ανεβαίνοντας τα 284 σκαλιά της μπορούσες να θαυμάσεις την ανυπέρβλητη θέα του Παρισιού. Το μουσείο μικρό αλλά πολύ ενδιαφέρον, κυρίως σε οπτικοακουστικό υλικό. Φεύγοντας από εκεί δεν είναι απαραίτητο να ψάξεις να βρεις το επόμενο μουσείο. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις για να γνωρίσεις το Παρίσι είναι να το περπατήσεις. Να φτάσεις από την αψίδα στην απέναντι οδό, την Champs Elysees και να περάσεις το υπέροχο πάρκο κατα μήκος της οδού. Να μυρίσεις τους φούρνους της Γαλλίας με τα υπέροχα ψωμάκια, να γευτείς τα σοκολατάκια απο μία ξεχωριστή σοκολατερί , να καθίσεις για φαγητό στο ristorante culture biere και έχοντας πάρει δυνάμεις να αντικρύσεις τον πύργο του Άιφελ. Μόνο τότε θα καταλάβεις γιατί εκατομμύρια τουριστών συρρέουν για να βγάλουν μια φωτογραφία κοντά του ή γιατί περιμένουν τουλάχιστον 5 ώρες χωρίς υπερβολή στην ουρά για να ανέβουν και να δουν την θέα. Περνώντας από την πιο chic οδό του Παρισιού είναι αδύνατο να μην θελήσεις να μπεις στον οίκο της Louis Vuitton όχι τόσο για θέμα αγοράς αν δεν το αντέχει το πορτοφόλι σου αλλά για να νιώσεις την πολυτέλεια και τον αντι-σνομπισμό του οίκου που έρχεται σε αντίθεση με αυτό που πολλοί πιστεύουν για τους ακριβούς οίκους καθώς στην Ελλάδα τους καταντούν γυφτο-rustique. Απέναντι από τον πύργο του Άιφελ θα αντικρύσεις μία απέραντη έκταση από γκαζόν και γλυπτά ανάμεσα τα οποία είναι τουλάχιστον μεγαλοπρεπή. Καθώς έχεις κουραστεί θα βρεις σίγουρα σε κάποιο κεντρικό σημείο ποδήλατα που νοικιάζονται, το προτιμάμε φυσικά από την επιστροφή με μετρό. Το μετρό, βλέπεις, των Γάλλων είναι κάτι σαν τον σταθμό Ομόνοια της Ελλάδας, για να μην πω ότι ακόμα κι εκείνος ο σταθμός μας είναι καλύτερος. Δεν υπάρχει λογική στις κυλιόμενες σκάλες καθώς όπου επιβάλλεται να υπάρχουν είναι ανύπαρκτες κι όπου είναι άχρηστες τις βρίσκεις μπροστά σου. Θα συναντήσεις πολλούς να τραγουδούν μέσα στο μετρό και δεν κοιτούν όλοι να σε κλέψουν. Έχουν μαζί τους το καροτσάκι με το cd player και ένα μικρόφωνο, το πρόγραμμα είναι ζωντανό. Το βράδυ μία επίσκεψη κοντά στο πύργο που φτάνει τα 320 μέτρα ύψος θα σε πείσει για τον ρομαντισμό της πόλης. Αν το χαζεύεις αρκετή ώρα κάποια στιγμή χιλιάδες λαμπιόνια θα αρχίσουν να αναβοσβήνουν κάνοντας το θέαμα πιο μαγευτικό. Δεύτερη μέρα θα επισκεφθείς το μουσείο του Λούβρου που φιλοξενεί τουλάχιστον 320.000 εκθέματα αν δεν κάνω λάθος. Ξεκίνησε μόλις με 12 πίνακες στην κατοχή του αλλά σήμερα είναι τόσο μεγάλο που όπως έλεγαν αν μείνεις ένα λεπτό στο κάθε έκθεμα θα σου πάρει 4 μήνες για να ολοκληρώσεις την επίσκεψη σου στο μουσείο. Δεν απαντάμε λοιπόν σε όσους ρωτούν μετά α, είδες αυτό; Πώς ήταν; Για μένα κάθε έκθεμα είχε την δική του αξία, την προσωπική του αξία βέβαια και όχι συνολικά αφού τα περισσότερα εκθέματα ήταν κλεμμένα. Όχι, δεν είναι καθόλου βαριά κουβέντα ειδικά όταν αντικρύζεις την Αφροδίτη της μήλου που βρέθηκε στη Μήλο το 1820 και στο υπόμνημα βλέπεις μόνο γαλλικά. Σε αυτό το μουσείο υποχρεώνεσαι να αγοράσεις ακουστικά αλλά τι τους κάνει να πιστεύουν ότι θα προλάβεις έτσι να δεις έστω και 100 εκθέματα; Σπάνια έβλεπες και λίγα αγγλικά σε κάποιους τοίχους και αυτά γενικολογούσαν. Ήμουν τυχερή στους πίνακες καθώς τους είχα πρόσφατα διαβασμένους. Εκεί βρίσκεται πραγματικά η χαρά του να έχεις διαβάσει πέντε πράγματα για αυτούς και σε όποια μερια κι αν γυρίσεις να κοιτάξεις να βλέπεις πίνακες τους. Μπορώ να σας πω ότι έμεινα μόλις 30 δευτερόλεπτα στη Μόνα Λίζα και αυτά για να την φωτογραφίσω. Είναι απίστευτο το πόσο μακριά την είχαν τοποθετήσει ενώ το τζάμι δε σου επέτρεπε έτσι κι αλλιώς να διακρίνεις το κιαροσκούρο (αντίθεση φωτός με σκιά) ή το περίφημο σφουμάτο με τις απαλές εναλλαγές των χρωμάτων. Ενθύμιο της νικηφόρας ναυμαχίας στη Ρόδο, η νίκη της Σαμοθράκης που ανήκει στην ελληνιστική τέχνη. Ο περισσότερος κόσμος είχε κολλήσει σε αυτήν, την Μόνα Λίζα και την Αφροδίτη της Μήλου. Ευτυχώς γιατί μπόρεσα να θαυμάσω με την ησυχία μου την κυρία της Auxerre, τον μυστικό δείπνο του Veronese, τον κοιμώμενο ερμαφρόδιτο, που δε θυμάμαι αν ήταν ιδέα μου αλλά ένιωθα λες κι έπεφτε ήλιος πάνω στο κορμί του, τα αριστουργήματα του Vermeer, την σχεδία της Μέδουσας και άλλα τόσα εκθέματα. Η είσοδος ήταν ελεύθερη για άτομα ηλικίας 18-25 της Ευρωπαϊκής ένωσης. Δε σε ανακουφίζει τόσο οικονομικά όσο ψυχολογικά όταν βλέπεις πόσα ελληνικά υπήρχαν εκεί μέσα. Αν προσπαθήσει κάποιος να περιγράψει το ταξίδι του με την σειρά δεν θα του φτάσουν σίγουρα ούτε 1000 εικόνες ούτε 1.000.000 λέξεις. Το μουσείο Ορσέ λοιπόν το επισκέφθηκα προτελευταία μέρα. Χρονολογικά είχε έργα που κάλυπταν ένα αρκετά ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών ρευμάτων από το 1848 ως το 1914. Κόντα στο μουσείο υπήρχε boutique της Annick Goutal που μία επίσκεψη αξίζει ώστε να συνδυάσετε τα τοπία γύρω με τις νότες λουλουδιών. Πάλι κοντά υπήρχε μαγαζί με σουβενίρ που πουλούσε τσάντες με τον μικρό πρίγκιπα, ίσως το μοναδικό που βρήκα και είχε επιτέλους κάτι με τον πρίγκιπά μας.Notre Dame, Παναγία των Παρισίων. Χρόνος αναμονής: 2 ώρες και 35 λεπτά. Θέα: απλά καταπληκτική. Τα σκαλιά βέβαια κουράζουν αλλά το γοτθικού ρυθμού αρχιτεκτονικό αριστούργημα σε αποζημιώνει ανά πάσα στιγμή. Δεν ξέχασα να επισκεφθώ το στρατιωτικό μουσείο Invalides ούτε φυσικά την Disneyland στην οποία δεν κουράστηκα στιγμή να περιμένω για να μπω στα παιχνίδια της. Το καλύτερο είναι να ξεκινάς πρωί με το Rer και να μένεις ως αργά το βράδυ για να δεις της παρέλαση. Το space mountain, το καράβι των πειρατών της Καραϊβικής και το τρενάκι του Ιντιάνα Τζόουνς δεν τα χορταίνεις όσες φορές και να μπεις. Η βαρκάδα αλά Σηκουάνα είναι must όχι μόνο για να δεις όλα σχεδόν τα αξιοθέατα και για να ακούσεις τι είναι το καθένα επιτέλους στα αγγλικά αλλά και για ξεκουραστείς από τον ποδαρόδρομο.

Η πιο ευτυχισμένη μου όμως στιγμή ήταν στην Μονμάρτη. Την πρώτη φορά ήταν απόγευμα,ανέβηκα ως την Σάκρε κερ και είδα την μεγαλοπρέπεια του ναού από κοντά. Είδα και τον Τσιμιτσέλη, δε ξέρω αν μετράει :) Την δεύτερη φορά όμως ήταν λες και όλα ήταν οργανωμένα. Ο δρόμος της Μονμάρτης το βράδυ μπορεί να γίνει όσο μαγικός θέλεις. Περπατώντας και συναντώντας την οδό Cauchois ένιωσα την μεγαλύτερη συγκίνηση, ήταν ακόμα μεγαλύτερη από αυτή της Disneyland όσο παράλογο κι αν ακούγεται. Μπροστά μου, η φωτεινή επιγραφή, έλεγε Les 2 moulins. Αρχικά, προσπέρασα. Και μετά κατάλαβα πως μόλις είχα συναντήσει το μπιστρό που είχε γυριστεί η αγαπημένη μου ταινία. Νόμιζα πως κοιτάζοντας λίγο από τα τηλεσκόπια της Σάκρε Κερ όπως έκανε ο αγαπημένος της στην ταινία και αγοράζοντας ένα κουτάκι που παίζει μουσική του Yιan Tersιen είχα αισθανθεί ήδη αρκετή χαρά. Όμως δεν ήταν έτσι. Το καφέ της αμελί είχε το ίδιο ρολόι με αυτό που είχε και η ταινία, το φωτιστικό με το γουρουνάκι, αφίσα της Amelie( μα πως αλλιώς;), τον νάνο από τον κήπο του πατέρα της και ευτυχώς που βρήκα κάτι τουλάχιστον εκεί, αφίσες με σκηνές-λέξεις απο την ταινία. Το ωραιότερο όλων είναι ότι το βρήκα τυχαία στον δρόμο μου. Καθώς τελείωσα την φρουτώδη μπύρα μου και το hamburger κατευθύνθηκα μπρος το moulin rouge και έπειτα σε ένα δρόμο της Μονμάρτης εντελώς περίεργο, για την ακρίβεια έναν δρόμο γεμάτο sex shop, μαγαζιά με strip show και ένα σωρό άλλα. Δεν ήταν όμως και πάλι χυδαίο. Ήταν ίσως η ομορφότερη νυχτερινή βόλτα που έχω κάνει. Εκεί δεν υπάρχουν προκαταλήψεις ούτε σνομπισμοί. Όλοι οι άνθρωποι συμμετέχουν σε ένα πάρτυ ανεξαρτήτως προτιμήσεων. Για μένα το ταξίδι είχε τελειώσει. Την τελευταία μέρα, έχοντας επισκεφτεί και πολλά άλλα σημεία που δεν ανέφερα, δεν ήθελα να βγω από το ξενοδοχείο το βράδυ. Ήθελα να κοιμηθώ και την επόμενη μέρα να είμαι στην Ελλάδα χωρίς πολλές διαδικασίες. Ήξερα ότι το Παρίσι θα μου λείψει. Μικρό και άμαθο είμαι στα ταξίδια το ξέρω αλλά μου άρεσε πολύ. Οι φωτογραφίες δείχνουν πολύ λίγα από αυτά που ζεις στην πραγματικότητα εκεί.