Ήταν η μέρα της Ανάστασης και ωραία "αναστήσαμε", ωραία δε τσουγκρίσαμε, ωραία μετά με ρώτησε κάτι η μαμά της Ε. κι εγώ της απάντησα το "γιατί". Γύρισε με κοίταξε και με ύφος φιλοσοφικό μου είπε "η τύχη στη ζωή μας χτυπά την πόρτα 3 φορές. Την πρώτη τα μαλλιά είναι πολύ μακριά ακόμα κι αν τη χάσαμε θα πιάσουμε την άκρη της κοτσίδας. Μετά η κοτσίδα κονταίνει μέχρι που την τρίτη φορά θα είναι τόσο κοντή η κοτσίδα και δε θα μπορούμε να τη φτάσουμε για να την αρπάξουμε"
Και τι είναι η τύχη για να την αρπάξουμε; Και γιατί να μη μας αρπάξει η ίδια η τύχη; Πιστεύω τόσο στην τύχη, πιστεύω σε πράγματα που μπορεί να μην υπάρχουν καν. Πιστεύω σε πράγματα που μου άλλαξαν τη ζωή όπως ήταν μερικά 5, ένα Γ, ένα Paris, ένα σκυλάκι. Για τίποτα από αυτά δεν "πιέστηκα". Για τίποτα από αυτά δε σκέφτηκα ποτέ τι χάνω και τι κερδίζω στο τραπέζι. Έζησα. Έκανα ό ,τι θα έκανα και σήμερα και αύριο αφού έτσι ήμουν τότε και έτσι είμαι. Τι θα άλλαζα αν με ρωτούσες; Τίποτα. Γιατί κάποια στιγμή της ζωής μου ήμουν αυτή που ήμουν. Και αυτά με έκαναν καλύτερη και πιο δυνατή. Αυτά με έκαναν να είμαι αυτή που είμαι και αυτή που θέλω να είμαι σε μια πενταετία, σε μια δεκαετία όταν δε θα είναι πολύ αργά για να πω πως στη ζωή μου δε δοκίμασα τίποτα. Και μιας και λέμε για εμπειρίες, εμπειρίες είναι αυτά τα όμορφα εδώ κάτω..
Ο "μαύρος γάτος" και το "Άμα λάχει στα Εξάρχεια. Δείτε εδώ: http://www.lifo.gr/mag/features/4871 .
Επίσης, η "Ιφιγένεια εν Ταύροις" φέτος στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου
Το δωράκι της εβδομάδας:
από τον κολλητό μου τον Κ.
Ξέρεις ότι μ αρέσουν τα δωράκια. Πιο πολύ όμως μ αρέσουν αυτά που ο άλλος σε σκέφτηκε για μια στιγμή και απλά το έκανε. Είναι σημαντικό να έχεις ανθρώπους που σκέφτονται την υπάρξή σου και το αποδεικνύουν.
Η απόδειξη στη φιλία όπως και στην αγάπη φαίνεται από μικρά πράγματα. Αυτά τα μικρά τα παίρνουμε και τα κάνουμε μεγάλα.
Κι αν μας αφήσουν δε πειράζει, πάει να πει ότι δεν μας άξιζαν ποτέ ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου