Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Μια Κυριακή στο μουσείο


Ήταν μια συνηθισμένη Κυριακή όπως όλες οι υπόλοιπες μέχρι που κατάφερε να γίνει ξεχωριστή. Ξεχώρισε αρχικά απ τον ήλιο που τη φώτιζε και έπειτα από τη διάθεση που μου προκλήθηκε όταν έμαθα ότι έχει μπαζάρ στο μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Για την ακρίβεια, πιο πολύ μου κίνησε την περιέργεια το ότι "πουλάνε κουτάκια" από αυτά που μ'αρέσουν. 

Κριεζώτου 3.

Θέλω να γράψω τόσα πολλά για τον σχεδόν ένα χρόνο που πέρασα εκεί μέσα. Θέλω να σου πω πόσα είδα και πόσα άτομα γνώρισα, άτομα με ενδιαφέρον. Πόσο όμορφο ήταν να στήνεις μια πινακοθήκη απ την αρχή, να τακτοποιείς τους "παλιούς" ταιριάζοντάς τους με αριθμούς που έβαζες με τσιμπιδάκι φρυδιών για να κάνει παρέα ο ένας στον άλλο. Πόσο όμορφα ήταν τα εγκαίνια στον κήπο του Χατζηκυριάκου Γκίκα και πόσο το ένιωθα σπίτι μου το σπίτι του. Πόσο τυχερή ήμουν που βρέθηκα εκεί μέσα και οργάνωσα τη βιβλιοθήκη του, διάβασα τις σημειώσεις του, άγγιξα τα πινέλα του και χάζευα συνεχώς τα αγαπημένα μου έγγραφα, κάθε φορά σα να τα έβλεπα πρώτη φορά. Έθαβα χρόνια αυτά που μ'άρεσαν επειδή δε τα είχα, την Κυριακή ένιωσα σα να τα αντιμετωπίζω. Αγόρασα το βιβλίο, όχι επειδή θα μάθαινα κάτι νέο, το είχα άλλωστε σε ηλεκτρονική μορφή. Το αγόρασα για να ρθω πιο κοντά του, να φέρω τις αναμνήσεις μου εδώ, αντιμέτωπες με μένα. Αλήθεια πόσο μου έχει λείψει. Ο όροφος με τον καναπέ του, ο κήπος που το καλοκαίρι έβλεπες το Κολωνάκι να σφίζει από κόσμο και αυτή τη βοή της πόλης να θέλει να σε πνίξει αλλά ταυτόχρονα να μη μπορεί γιατί ήσουν σε ένα τόσο όμορφο μέρος.


Το ίδιο βράδυ μπορούσες να επισκεφτείς δωρεάν κι όποιο μουσείο ήθελες. Το ίδιο βράδυ μπορούσε να γίνει ταυτόχρονα με αυτή την πληρότητα βιβλίων και όμορφων εικόνων, ακόμα μια τροφή για νέες δημιουργίες. 

Αυτά είναι τα δωράκια μου. Το ακριανό το έδωσα στη Γκαρίν αφενός για να γελάσουμε αφετέρου γιατί δε μπορούσα να μαι εκεί και να μη τη σκεφτώ όταν τον τελευταίο καιρό είναι το μοναδικό άτομο που θα με σκεφτεί ακόμα κι αν το κινητό μου μένει όλη μέρα χωρίς να μιλά, χωρίς να απαντά.

Αυτό λέγεται μοναχικότητα αν θυμάσαι, όχι μοναξιά.




Δεν υπάρχουν σχόλια: