Λίγο η μίνι ψυχοθεραπεία με την ξαδέρφη ψυχολόγο Halibut, λίγο η ατμόσφαιρα αυτή που με κάνει να θέλω να ρίχνω ήλιο κι αλάτι στην καθημερινότητά μου, λίγο η συζήτηση με τον Θ. που με έφερε και πάλι στην πραγματικότητά μου και μου θύμισε τις αναζητήσεις μου, λίγο το ότι έφτασα σε νοσοκομείο και την επόμενη μέρα κατάφερα και βγήκα έξω, λίγο απ όλα επέστρεψαν κάτι που είχα χάσει καιρό τώρα - το πείσμα μου. Άλλοι το λένε επιμονή κι άλλοι αυτοέλεγχο.
Λίγο απ'όλα λοιπόν και επιστρέψαμε πάλι στα παλιά μας λημέρια. Μπορεί η ανορεξία αυτές τις μέρες να είχε χτυπήσει κόκκινο, όμως το άνωθεν ταυλανδέζικο εστιατόριο δε σου άφηνε περιθώρια να μην μπεις μέσα. Βρίσκεσαι άλλωστε στην πιο ωραία γειτονιά της Αθήνας, τουλάχιστον για αυτή την περίοδο και υποψήφια για μόνιμη μου κατοικία στο προσεχές εξάμηνο, στα Πετράλωνα. Είσαι σε κάτι ανάμεσα σε Μονμάρτη και στη Plaza den Fontan στο Oviedo. Είσαι σε κάτι ανάμεσα σε παλαιοπωλείο της Γαλλίας και σε μαγαζί που πουλάει Πινόκιο στη Φλωρεντία. Είσαι στην πιο ιδανική περιοχή για να βγεις χωρίς να γυρίσεις με πονοκέφαλο και τσιγαρίλα. Εντάξει, μου είχε λείψει πολύ ο συνδυασμός και τα παραλέω.
Και εν τέλει είσαι σε ένα πολύ ατμοσφαιρικό εστιατόριο (δε σου είπα ότι είναι και κοντά στον κινηματογράφο "Ζεφυρος")- μπόνους τρελό. Καθαρό, με προσιτές τιμές και επιτέλους φαγητά χωρίς λιπαρά και ζουμάκια που να σου λερώνουν τα ρούχα(λερώνομαι και τρίβω τη μύτη μου ακόμα και τώρα - δεν κατατάσσεται σ αυτά που θέλω ν αλλάξω , να ξέρετε). Αγάπησα τα Pad Thai και τη σαλάτα με ανάμεικτα λαχανικά - πάνω πάνω στον κατάλογο. (Δεν ) αγάπησα το ρύζι ατμού με άρωμα γιασεμιού , που εν τέλει δεν είχε καν άρωμα.
Επόμενος σταθμός έκθεση φωτογραφίας στο Μεταξουργείο. Επιστρέφω άμεσα.
Η δεύτερη φωτογραφία δική μου - μα πείτε μου που βρήκαν το καροτσάκι της olympic Airlines. Διάολε, αυτό με εξίταρε πιο πολύ κι απ το φαγητό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου