Ιερή πόρνη

Δεν είμαι καλή στα λόγια. Πολλές φορές δε νιώθω ούτε στα γραπτά καλή. Μακάρι το μελάνι να έτρεχε τόσο γρήγορα όσο η σκέψη μου και, ακόμα περισσότερο, μακάρι να μπορούσα να "σταθώ". Συνήθως όταν δεν έχω αδειάσει από δικές μου σκέψεις δε στέκομαι. Γέμισε το μυαλό μου μα κράτησε μόνο αυτό που άξιζε σήμερα. Μόνο; Η πρωινή διαδρομή με τον ηλεκτρικό προς τη σχολή, έσβησε. Η επίσκεψη στο κινηματογραφικό σπίτι των Εξαρχείων θύμισε κάτι από το περσυνό τυχαίο ψάξιμό μου για να μαζέψω τα βιβλία κινηματογράφου για τη σχολή μα πάνω απ'όλα για μένα. Δεν έσβησε, άφησε τη μυρωδιά του. Μυρωδιά φιλμ και χαρτιού. Δεν ήταν λοιπόν ούτε η ταινία του Haneke στο σημερινό μάθημα με την Εύα. Μπορώ να σου πω ότι πιο πολύ με αηδίασε (η ταινία), βγήκα τρέχοντας από την αίθουσα, πρώτη φορά τόση άρνηση.

Και επειδή καιρό έχω να βγάλω από μέσα μου κάτι δικό μου, καλύτερα να το κάνω σήμερα που δεν πρόκειται για ζήτημα ερωτικό και δε θα φανεί σα να άνοιξα το ημερολόγιο της Ντανιέλα για ακόμη μια φορά (τελευταία αποφεύγω να το κάνω). Αν και ακόμα δεν έχω σκεφτεί. Ξέρεις, γύρισα πριν από κάποιες ώρες όμως κάτι η ένταση της παράστασης κάτι το πολύ τσάι που ήπια σήμερα λόγω εσπευσμένης δίαιτας δε με αφήνουν να κοιμηθώ. Γυρίζουν στο μυαλό μου ισπανικές βεντάλιες και πόρνες που ταξίδεψαν για την Ανδαλουσία. Κι όσο παρακολουθούσα την παράσταση βρισκόμουν κάπου ανάμεσα σε πραγματικό και υποκριτικό. Δύο βίοι που διαπλέκονται και καλούν τον θεατή να σκεφτεί ποιον από τους δύο ρόλους υποδύεται ο ηθοποιός. Μήπως κι ο ίδιος ο θεατής στη ζωή του υποδύεται δύο ρόλους; Μήπως οι ρόλοι αυτοί έχουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους ώστε να μην του προκαλούν καμιά σύγχυση ή είναι τόσο δύσκολο να απαγκιστρωθεί ο ένας από τον άλλο σε σημείο να καταντά ο ήρωας τραγικός;

Όλα αυτά είναι ερωτήματα. Και ξέρεις πόσα άλλα έχω; Πολλά. Γιατί ήταν αρκετά πρωτοποριακό για την Ελλάδα. Και δε ξέρω αν έχω δει κάτι τέτοιο που να με εντυπωσιάσει τόσο πολύ σκηνοθετικά,  αλλά και ερμηνευτικά στον δεύτερο μονόλογο. Δεν είμαι ωστόσο ούτε κριτικός θεάτρου ούτε καν ξέρω αν πρέπει να κρίνω ή να συγκρίνω. Μένω όμως στην έντονη σκέψη που μου άφησε, στη σύγκρουση, στο σωστό φωτισμό στα πρόσωπα των ηρωίδων, στην επιλογή των τραγουδιών και στον τρόπο που άνοιγε η "ιερή πόρνη" την βεντάλια της. Στον τρόπο που έβγαιναν αβίαστα οι εκφράσεις και στο όμορφο παίξιμό της στην παράσταση. Στις έντονες και εκφραστικές κινήσεις του σώματος και του προσώπου. Είδες τι άσχημες λέξεις; Δεν είμαι καλή ούτε στα λόγια ούτε στα γραπτά όταν κάτι μου αρέσει και αγχώνομαι να το εκθειάσω γιατί θέλω να το μοιραστώ και με άλλους. Γι αυτό λοιπόν το μοιράζομαι κι έτσι ;)

Τα τυπικά αλλά χρήσιμα :

Παίζουν οι ηθοποιοί: Έφη Βενιανάκη, Κατερίνα Τσιρτσώνη, Εμμανουήλ Τσούτης

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σολδάτος

Βοηθός σκηνοθέτης: Φαίη Βώκου

Φωτισμοί: Σάκης Μανιάτης

ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ

Σατωβριάνδου 36,δίπλα στο Εθνικό Θέατρο

Αθήνα.

Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μ.μ. διάρκεια 90 λεπτά
τηλ. 210.5242211 και 210.3846964
δΙΑΒΆΖΟΥΜΕ ; (αμέ!)

Πάντα όμως είναι κάτι που μας μένει όταν κάτι μας αρέσει πολύ. Κάποια ερμηνεία, κάποια λόγια...

<< Φοβάμαι το πολύ φως, το φωτισμό της κρεβατοκάμαρας, με τηλεόραση, εφημερίδα, γυαλιά για διάβασμα, το ποτήρι με το νερό, το τηλέφωνο δίπλα, τις πιζάμες, ό,τι έχει ο καθένας. Αισθάνομαι εκτός έδρας όταν βλέπω πολλά φώτα >>

Κάθε άνθρωπος φοβάται για τους δικούς του λόγους το φως.

Και κάθε ένας επιλέγει σε ποιον και πότε θα πατήσει τον διακόπτη.