Αφαίρεση των τεσσάρων - 4

Καμιά φορά, όπως τώρα, μας χτυπάει κάτι σαν ρεύμα


Κάτι μας θυμίζει τον παλιό μας εαυτό


Και κάτι άλλο μας λέει να μην δείχνουμε στον άλλο αυτό που κάποιοι άλλοι μας έκαναν αλλά αυτό που είμαστε κατά βάθος.


Τί γίνεται όμως αν πρέπει να πιάσουμε πολύ βάθος;


Τί γίνεται αν έχουμε ξεχάσει να "φερόμαστε";

Try to catch it, before you lose it...
Κι όμως βαρέθηκα να είμαι σωστή, βαρέθηκα να "πρέπει", και ποιος σου είπε πως ξέρω να ξεχωρίζω τον μαλάκα από τον μη-μαλάκα; Τίποτα δε ξέρω.
Αυτό που ξέρω, είναι πως...αν βρεθείς μια μέρα στον ηλεκτρικό, ακούμπησε το κεφάλι σου στην άκρη του τζαμιού του παραθύρου. Άσε το βλέμμα σου για 30 δευτερόλεπτα στις ράγες. Μετά κοίταξε προς τα πάνω. Τότε θα καταλάβεις πόσο στάσιμα μένουν κάποια πράγματα στη ζωή και πόσο γρήγορα πέρασαν κάποια άλλα... Τότε θα δεις πως ό,τι πέρασε δε γυρίζει πίσω. Θα κάνεις αφαίρεση και μετά θα συνειδητοποιήσεις πως ζεις το τώρα. Αν δε το ζήσεις όμως και προσπαθείς με κάθε τρόπο να το καταστρέφεις, πως να το μάθεις; Πώς να το γνωρίσεις;