Vamonos? Oviedo!

Vamos!  Και ξαφνικά μύρισε η ατμόσφαιρα σίδρα-1, τα πλακόστρωτα ζωντάνεψαν από μηλίτη και πήραν πάλι χρώμα. Το τοπίο κιτρίνιζε από την βροχή και ο καθεδρικός του Σαν Σαλβαντόρ έστρεφε το βλέμμα μελαγχολικά προς τα πάνω. Οι ερασμίτες και οι ερασμίτισσες ξεχύνονταν στους δρόμους για ακόμη ένα ξενύχτι. Το μουσείο μοντέρνας τέχνης είχε κλείσει από νωρίς τις πόρτες του και άφησε τους πίνακες του Ελ Γκρέκο, τους οποίους προσωρινά φιλοξενούσε, να ξεκουραστούν από τα ελάχιστα βλέμματα που τους είχαν επισκεφθεί. Άκουσες την καμπάνα και ξαφνικά γύρισες το βλέμμα. Προσπέρασες και μπήκες στο caja negra-2. Εκεί σε περίμεναν πλακάκια στους τοίχους, σαν κακοφτιαγμένα από Gaudi, δείχνοντάς σου ότι και στο μακρυνό Oviedo των Asturias ζούσε ο μεγάλος αυτός αρχιτέκτονας. Ηλεκτρονική μουσική γέμιζε τα αυτιά σου. Ξαφνικά, τόσες γλώσσες μπροστά σου, τόσα πρόσωπα που ήξερες πως βλέπεις και δένεσαι τώρα και δε θα ξαναδείς ποτέ. Μπερδεύεσαι! Γυρνάς το πρόσωπο να χαιρετήσεις και να φιλήσεις από τα αριστερά μα εκεί φιλάνε πάντα από τα δεξιά, η πρώτη διαφορά που εντοπίζεις. Γεμάτα ποτήρια παντού, μπύρες Guiness, Desperados σε τιμή που έτριβες τα μάτια σου. Φεύγεις. Μπαίνεις στο δεύτερο μαγαζί. Άδειο. Πας στο επόμενο. Χαιρετιούνται ερασμίτες - ερασμίτισσες. Κανονίζουν το pyjama party. Τελικά περνάς και από ένα ακόμα να ρίξεις μια στροφή. Εκεί οι Ελληνίδες χορεύουν πολύ, οι Ιταλίδες μας θαυμάζουν και μαθαίνουν να χορεύουν όπως εμείς απλά όταν χορεύουν έχουν αρκετή ώρα τα χέρια ψηλά να κουνιούνται αριστερά ή δεξιά. Κάπου βρίσκεις να φας κεμπάμπ. Μαγεύεσαι από την γεύση. Ξέρεις όμως πως την επόμενη μέρα θα φας παέγια-3, σε ένα από τα πιο παραδοσιακά τους μαγαζάκια. Μετά θα δοκιμάσεις φαμπάδας-4 και πίστεψέ με θα σ'αρέσει πολύ. Εκεί δεν κοιμούνται πολύ. Κάνουν για την ακρίβεια την νύχτα μέρα.

Αν γυρίσεις μεσάνυχτα και λίγο πιο μετά πέρνα από το δρομάκι να δεις λίγο Breakfast at Tiffany's-5, να βουτήξεις τις γαλότσες σου στις λιμνούλες της βροχής, να σταθείς δίπλα στο φίλο σου τον Woody Allen-6 και να του κάνεις μια μεγάλη αγκαλιά. Του έχουν σπάσει τα γυαλάκια αλλά κι έτσι είναι πάλι λατρεμένος. Εάν πάλι γυρνάς το πρωί δοκίμασε πατάτες με παραδοσιακό τυρί να τις κάνει ακόμα πιο τέλειες και μπες σε ένα από τα μικρά αυτά μαγαζάκια που φιλοξενούν τις αγαπημένες μου νεράϊδες. Έτσι μου είπαν πως είναι η μυθολογία τους εκεί, γεμάτη νεράϊδες. Μπορώ να ζήσω για λίγο εκεί;

Αυτή την κουβέντα είπα και μεταφέρθηκα αμέσως σε κάτι δρομάκια περιτριγυρισμένα από γοτθικούς ναούς, ισπανικές κιθάρες, street artists και κάνοντας λίγα βήματα βγήκα στη Las Ramplas. Ξένοι πλανόδιοι ρωτούσαν αν θέλουμε νερό ή κόκα..! Ένα από τα δύο, τι νερό τι κόκα. Ο αέρας ξαφνικά μύριζε χίλιες δυο εικόνες. Βεντάλιες, κούπες Gaudi, πίνακες του Goya, αντιγραφές του Las Meninas απο Picasso, τσορίθος λουκάνικα, αγορά - μπουκερία στην Las Ramplas, χάζεμα από το μπαλκονάκι του ξενοδοχείου και ξύπνημα από φρεσκοψημένα κρουασάν με κρέμα.

1.                               2.

3.                                                                                               4.                                                                 

                              

5.

6.

Το ταξίδι συνεχίζεται :)

Κάθε εικόνα εκεί, κάθε γωνιά κρύβει και μια περιγραφή.