Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Όχι πάλι ημερολόγιο νοτ!

Ήταν η μέρα της απογοήτευσης. Την είχε ρωτήσει όλος ο κόσμος αν είχε πάει καλά εκτός από αυτόν που ήθελε να την ρωτήσει. Άρχιζε πάλι να ζωγραφίζει. Όχι, αυτή τη φορά δεν θα την ενδιέφερε να το χτυπήσει σε τατουάζ. Ξέρεις πως είναι να θες κάτι; Ούτε εκείνη ήξερε. Ξέρεις πως είναι να νιώθεις ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναφιλήσεις κάποιον και να αισθανθείς ότι είναι το πρώτο σου φιλί; Να νιώθεις ότι η καρδιά σου πάει να σπάσει;
Κουράστηκα να γράφω ερωτικές μαλακιούλες.
Νόμιζα πως από σκληρή, σκύλα, απαράδεκτη και εγωίστρια δεν θα ξαναγινόμουν ποτέ αθώα και επιρρεπής στις κινήσεις των άλλων.
Δεν έχω καμία όρεξη. Δεν είναι ωραίο τελικά να ζεις καλές στιγμές αν είναι η επόμενη μέρα να ισοπεδώνει. Η κολλητή μου λέει ουσιαστικά ότι έτσι μου πρέπει. Και καλά λέει. Τελευταία ό,τι είχα σίγουρο και ό,τι κατακτούσα μετά μου έφευγε αστραπιαία από τη σκέψη. Νόμιζα πως τώρα δεν ήταν έτσι. Και το νομίζω. Νιώθω πολύ σίγουρη.
Τελοσπάντων. Αφήνουμε τις σκέψεις της ανόητης ονειροπόλας. Σήμερα έδινα μάθημα. Διάολε. Πόσο γλυώδεις ήταν όλοι οι επιτηρητές εκειπέρα; Πώς αντέχουν να ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Επιμένω πως αν γίνω μεταπτυχιακή και καταλήξω έτσι καλύτερα να μην καταλήξω ποτέ μεταπτυχιακή φοιτήτρια. Ήταν περίεργο το πως σε κοιτούσαν. Σα να θέλουν να σε γαμήσουν. Σήμερα είχαμε μαζί με άλλες δύο ωραίες κοντές μελαχρινές με Louis Vuitton- ήταν ωραίες- το ξανθό σκυλί της σχολής με το μαλλί τίγρης και μία  που είχε πάει σε διαγωνισμό ομορφιάς οπότε εντάξει είχε να χαζέψει το μάτι του καθενός επιτηρητή. Και πείτε μου πως...πως μπορεί ένας άντρας μεστωμένος να ρίξει μια κοπέλα λέγοντάς της ότι έχει ντυθεί λες και πάει σε casting και να την χαρακτηρίζει madame bovary ; Γενικά, πώς μερικοί άνθρωποι είναι τόσο ανώριμοι που δεν καταλαβαίνουν ότι βρίσκονται σε πανεπιστημιακό χώρο; Φυσικά δεν έλειψαν και οι γλύτσες της σχολής. Κάποιοι απροσδιόριστου φύλου που ντρέπονται τόσο πολύ να δείξουν την σεξουαλική τους προτίμηση με αποτέλεσμα να βγάζουν μια κακία, ενώ κατ' εμέ δεν υπάρχει λόγος να ντρέπονται. Τελοσπάντων, δεν είναι της παρούσης αυτό. Ένας από αυτούς είχε το θράσσος να πει ψέματα να ξαναμπεί και να γράψει και το άλλο θέμα που είχε αφήσει αφού πρώτα βγήκε έξω κύριος να δει την απάντηση.
Έχετε δει ποτέ πως περιμένουν να μπουν στα αμφιθέατρα της φιλοσοφικής; Είναι λες και είσαι σε γήπεδο...πραγματικά. Μόνο που εδώ υπάρχουν οδηγίες.
1. Δε φοράς μπαλαρίνες εκτός κι αν θες να γίνουν μαύρες ή πουά (με πατημασιές).
2. Κάθεσαι όχι από την μεριά που είναι η πόρτα αλλά πάντα απο τα δεξιά γιατί όταν ανοίξει θα μπεις από την τρύπα που είναι το πόμολο.
3. Μην κρατάς πολλά δε θα μπεις ποτέ.
4. Μην κρατάς καφέ. Εκτός του ότι θα κατουριέσαι στην εξέταση (καλά αυτό μπορεί να είναι και δικό μου μόνο κουσούρι) θα λερωθείς σίγουρα.
5. Τρέχα και πέτα βιβλία για να πιάσεις θέσεις και για τους φίλους σου. Ω βέβαια, πρέπει να είσαι συνεργάσιμος γιατί μετά μπορεί να μη σου μιλάνε κιόλας ή να σε κατηγορούν ότι αντέγραψες ενώ μαγκιά σου, αν θέλουν ας αντιγράψουν κι αυτοί.
6. Μην κοιτάς πολύ τους επιτηρητές αν είσαι ωραία. Το ωραίος δεν μετράει. Και βασικά δεν υπάρχει καν σε αυτή τη σχολή (με ελάχιστες εξαιρέσεις).
Ναι, οκ έχει πολλά ακόμα. Αλλά προτιμώ να κοιμηθώ γιατί έχω καταντήσει ημερολόγιο

2 σχόλια:

λού είπε...

θες να μου γράψεις κανένα βιωματικό κείμενο για το www.fititis.gr?

Amelie είπε...

Ναι από κείμενα και μάλιστα σχετικά με την σχολή άλλο τίποτα!