Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Για μια εικόνα

           
Με ένα ζευγάρι μπότες
περπατάω
πάνω στον ουρανό
πιάνω αστέρια
αλλά αυτά εξαφανίζονται
τρεμοπαίζουν κόκκινες σκιές
αιθεροβατεί ένας πρίγκιπας
τα πόδια του ματώνουν
το τριαντάφυλλο τον πρόδωσε
η ομπρέλα του παίρνει φλόγες
τα μάτια του ανοίγουν τον δρόμο της καρδιάς του
τα μαλλιά του πύρινη βροχή
χρυσά λούζονται τ'αστέρια
Κι αυτός ακόμα αιθεροβατεί
τα αστέρια ξεθωριάζουν
τα πόδια του έτοιμα να σπρώξουν την καρδιά του
Κι εσύ δακρύζεις.
Δακρύζεις γιατί ο κόσμος δεν είναι πια όπως ήταν
Κι εγώ γελώ
Και πάντα θα γελώ
Γιατί όταν γελάω έχω ζωή
Γιατί όσο αγαπάω γεμίζω έρωτα
Κι όσο γεμίζω έρωτα τόσο ονειρεύομαι
Και πιάνω τα ξεθωριασμένα αστέρια
σε ένα πάρτυ ονείρων
τα σφίγγω
ξεθωριάζουν
αφήνουν την αστερόσκονη τους στην πλάτη μου
Ξυπνάω
χαιδεύω την πλάτη μου
Άγγιξέ με να μοιραστούμε τα ίδια όνειρα
                            :)

2 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Μην τυχόν σταματήσεις ποτέ να ονειρεύεσαι. Αυτό και τίποτε άλλο.

Amelie είπε...

Ά-πειρος αυτός που δεν ονειρεύεται. Δε θα σταματήσω γιατί χωρίς όνειρα η ζωή είναι σαν ένα καταστρωμένο σχέδιο που απλά ακολουθείς.