Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Sorry, you have only 1 day to leave.


http://www.youtube.com/watch?v=mN1-d9vVaKU
*photo from we hear it
  
Η ευτυχία σου ήταν προσωρινή. Τώρα το μόνο που απομένει είναι να μαζέψεις τα πράγματά σου όσο πιο γρήγορα γίνεται και να του δίνεις. Καλείσαι να επιστρέψεις ότι πήρες από κείνον. Δώρα, ρούχα, κοσμήματα, συναισθήματα, αγκαλιές, ανάσες, αρρώστιες, υγρά, φιλιά, λέξεις, βόλτες, άμμο, αφρόλουτρο, φαγητό, μονάδες στο κινητό, κέρατα, κέρατα σε στέκα από τα jumbo. Έχεις ένα μικρό περιθώριο, ίσα ίσα για να καταλάβεις τι γίνεται και να μην ξεχάσεις τίποτα σε κανένα ντουλάπι. Μόλις τα επιστρέψεις έχεις όσο χρόνο θες να ξεπεράσεις τα ψυχολογικά σου και όσα έχεις ακούσει από αυτόν.
Ο χρόνος που θα σου δοθεί είναι αόριστος. Το χρονόμετρο θα τρέχει αλλά θα επιταχύνει όταν φέρεις στο μυαλό σου εικόνες και αναμνήσεις δικές του. Οι φίλοι σου θα είναι προσωρινοί. Μετά από τόσες ψυχολογικές μεταπτώσεις δε θα είσαι σίγουρη για κανέναν. Οι γκόμενοι θα είναι περιστασιακοί. Θα ενεργοποιούν τα πιο βαθιά σου αισθήματα και μόλις μοιάσουν σε κάτι με αυτόν θα αρχίσει να χτυπά ειδοποίηση στο κινητό σου. Οι γονείς θα σε πρήζουν και θα χτυπιέσαι για τα όσα τους έχεις εξομολογηθεί.
Τέλος, η φοιτητική σου ζωή θα τελειώνει με ένα πτυχίο πριν την ώρα του και μέσα στο άγχος και τον πανικό του, θα χαίρεσαι μόνο εσύ για το κατόρθωμά σου. Θα περνούν από μπροστά σου χιλιάδες εικόνες του πρώτου έτους στη σχολή, μετά του δεύτερου - κάπως θαμπές - και έπειτα των τελευταίων δύο χρόνων. Θα αναλογιστείς αν έκανες όσα ήθελες, αν έμεινες πίσω σε κάτι, θα μετανιώσεις για πράξεις που δεν έκανες και για εκδρομές που δεν πήγες. Πάνω απ' όλα όμως θα κλαις που τελειώνει κάτι τόσο ωραίο και ανέμελο. Πόσο θα ήθελες να είσαι ακόμα φοιτήτρια; Κι ας χρώστας και 2 μαθήματα παραπάνω. Πόσο θα ήθελες να ξαναζήσεις την φοιτητική σου ζωή από την αρχή;
Νιώθεις πως τα ρούφηξε όλα. Και τώρα γυρνά και σε μειώνει. Απαξιώνει εμφάνιση, χαρακτήρα, ψυχή. Τα πάντα. Ο έρωτας είχε γίνει εξάρτηση. Δεν υπάρχει αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει σεβασμός. Οι στιγμές ευτυχίας αρχίζουν να υποχωρούν. Κι αυτές; Καλείσαι να τις επιστρέψεις. Ίσως τελικά να είναι καλύτερα. Κι αν τις επιστρέψεις μπορεί και να αφήσεις χώρο για τις καινούργιες. Γιατί όχι; Οι άλλοι και οι άλλες πως τα καταφέρνουν; Έτσι κι εσύ. Κι αυτός. Έτσι όπως όλοι. Και η ωή έτσι. Κι όλα αρχίζουν αλλιώς...

8 σχόλια:

V.P. είπε...

Μην τον φοβάσαι τον κύκλο της ζωής.
Ο άνθρωπος γράφει και διαγράφει.
Γιατί κάποια στιγμή πρέπει να κάνει χώρο για να μπει νέο υλικό. Όπως οι υπολογιστές έτσι κι ο άνθρωπος έχει σκληρό δίσκο και κάδο ανακύκλωσης. Διαδικασία αυτοσυντήρησης είναι, μην την φοβάσαι! :)

rouli είπε...

πλακα εχεις!
:)

fili gluko!wraia ta les mikrh mou amelie!

Amelie είπε...

Vazoula, δεν πρέπει, το ξέρω. Αλλά γιατί αυτή η διαδικασία να "τρέχει" πάντα μαζί με άλλα όπως π.χ πτυχίο ή αλλαγή παραστάσεων και ο άλλος να γίνεται ψυχολογικά αψυχολόγητος (ούτε εγώ κατάλαβα τι εννοώ),ε , αυτό δεν το καταλαβαίνω. Not! Αυτό που θέλω να πω είναι πως όταν σου έρχονται όλα μαζί μπερδεύεις κύκλους μεταξύ τους. Όταν τους ξεμπερδέψεις όμως, αρχίζεις να ξαναγεμίζεις τον κάδο! Πολύ χάρηκα που πέρασες :) Ελπίζω να γράφεις τέλεια (στην εξεταστική γιατί γενικά γράφεις) Φιλιά!

rouli, είναι η άλλη εκδοχή της Αμελί, αρχίζει να έχει και πλάκα. Όχι. Στην πραγματική ζωή έχω πλάκα, εδώ είμαι μουντή κάπως. Αλλά πολύ χαίρομαι όταν σ'αρέσουν αυτά που γράφω. :) :) Φιλάκια με λίγο φθινόπωρο και λίγο, τόσο δα, καλοκαίρι μέχρι να ξαναπιάσουν οι ζέστες! Υ.Γ: Λάτρεψα το tribute στα νύχια!

Ανώνυμος είπε...

ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ???ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΑΑΑΑ.....

V.P. είπε...

Όσον αφορά τους κύκλους είναι για να ενώνονται και να βρίσκουν τομές και ενώσεις και διαφορετικά και κοινά σύνολα.
Για την εξεταστική ουδέν σχόλιο! :p

Σε ευχαριστώ κατά τ' άλλα!
Πολλά φιλιά και εύχομαι να είσαι καλά κι αν δεν είσαι να γίνεις σύντομα! :)

La Romantique είπε...

Να αφήσεις χώρο για τις καινούργιες αλλά να μείνει και λίγος για τα παλιά.
Είσαι μικρή όμως κι έχεις τόόόσα πολλά να ζήσεις!
Ααα και να ξέρεις πως εγώ χαίρομαι για το κατόρθωμά σου!! =)

Amelie είπε...

Κόκκινο φουστάνι, για καλύτερα :)

Amelie είπε...

VaZoula, δε θέλω να κρατήσω το "ουδέν σχόλιο" αλλά εύχομαι μια ανατροπή :p προς το καλό πάντα! Είμαι κι αν δεν είμαι θα γίνω, θα το βρω κάπου στις τομές! Φιλάκια γλυκά :)

La romantique, τα παλιά πάντα βρίσκουν τις άκρες τους. Πόσο μικρηηή;! Όχι πολύ ! Αν και μ'αρέσει να είμαι μικρή. Πάντα μου άρεσε. Σ ευχαριστώ, να και κάποιος που χαίρεται, θα το μοιράζομαι μαζί σου λοιπόν, πραγματικά! :)