Sorry, you have only 1 day to leave.



http://www.youtube.com/watch?v=mN1-d9vVaKU
*photo from we hear it

  
Η ευτυχία σου ήταν προσωρινή. Τώρα το μόνο που απομένει είναι να μαζέψεις τα πράγματά σου όσο πιο γρήγορα γίνεται και να του δίνεις. Καλείσαι να επιστρέψεις ότι πήρες από κείνον. Δώρα, ρούχα, κοσμήματα, συναισθήματα, αγκαλιές, ανάσες, αρρώστιες, υγρά, φιλιά, λέξεις, βόλτες, άμμο, αφρόλουτρο, φαγητό, μονάδες στο κινητό, κέρατα, κέρατα σε στέκα από τα jumbo. Έχεις ένα μικρό περιθώριο, ίσα ίσα για να καταλάβεις τι γίνεται και να μην ξεχάσεις τίποτα σε κανένα ντουλάπι. Μόλις τα επιστρέψεις έχεις όσο χρόνο θες να ξεπεράσεις τα ψυχολογικά σου και όσα έχεις ακούσει από αυτόν.
Ο χρόνος που θα σου δοθεί είναι αόριστος. Το χρονόμετρο θα τρέχει αλλά θα επιταχύνει όταν φέρεις στο μυαλό σου εικόνες και αναμνήσεις δικές του. Οι φίλοι σου θα είναι προσωρινοί. Μετά από τόσες ψυχολογικές μεταπτώσεις δε θα είσαι σίγουρη για κανέναν. Οι γκόμενοι θα είναι περιστασιακοί. Θα ενεργοποιούν τα πιο βαθιά σου αισθήματα και μόλις μοιάσουν σε κάτι με αυτόν θα αρχίσει να χτυπά ειδοποίηση στο κινητό σου. Οι γονείς θα σε πρήζουν και θα χτυπιέσαι για τα όσα τους έχεις εξομολογηθεί.
Τέλος, η φοιτητική σου ζωή θα τελειώνει με ένα πτυχίο πριν την ώρα του και μέσα στο άγχος και τον πανικό του, θα χαίρεσαι μόνο εσύ για το κατόρθωμά σου. Θα περνούν από μπροστά σου χιλιάδες εικόνες του πρώτου έτους στη σχολή, μετά του δεύτερου - κάπως θαμπές - και έπειτα των τελευταίων δύο χρόνων. Θα αναλογιστείς αν έκανες όσα ήθελες, αν έμεινες πίσω σε κάτι, θα μετανιώσεις για πράξεις που δεν έκανες και για εκδρομές που δεν πήγες. Πάνω απ' όλα όμως θα κλαις που τελειώνει κάτι τόσο ωραίο και ανέμελο. Πόσο θα ήθελες να είσαι ακόμα φοιτήτρια; Κι ας χρώστας και 2 μαθήματα παραπάνω. Πόσο θα ήθελες να ξαναζήσεις την φοιτητική σου ζωή από την αρχή;
Νιώθεις πως τα ρούφηξε όλα. Και τώρα γυρνά και σε μειώνει. Απαξιώνει εμφάνιση, χαρακτήρα, ψυχή. Τα πάντα. Ο έρωτας είχε γίνει εξάρτηση. Δεν υπάρχει αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει σεβασμός. Οι στιγμές ευτυχίας αρχίζουν να υποχωρούν. Κι αυτές; Καλείσαι να τις επιστρέψεις. Ίσως τελικά να είναι καλύτερα. Κι αν τις επιστρέψεις μπορεί και να αφήσεις χώρο για τις καινούργιες. Γιατί όχι; Οι άλλοι και οι άλλες πως τα καταφέρνουν; Έτσι κι εσύ. Κι αυτός. Έτσι όπως όλοι. Και η ωή έτσι. Κι όλα αρχίζουν αλλιώς...