Πες μου Σ'αγαπώ, τίποτα άλλο

"τίποτα άλλο μη μου πεις, για να ξαναρθείς , μόνο ένα απλό σ'αγαπώ.

Τι θες να ακούσω πια τώρα που καμιά, καμιά συγγνώμη δε φτάνει,
το σ'αγαπώ μπορεί μόνο αυτό μπορεί μες την καρδιά να μπει να τη ζεστάνει"

κάπως έτσι ένωσε με την κιθάρα και τη φωνή της το I love Her των Beatles με το "Για να δικαιολογηθείς". Κάπως έτσι, έχω να πω ότι ο κόσμος ήταν ιδιαίτερος, καλοντυμένος, απαιτητικός, απ'όλες τις ηλικίες, ανεξάρτητος, άνετος μα κυρίως με μουσική παιδεία. Γιατί; Για να εκτιμήσεις τη Δήμητρα Γαλάνη, αυτή την απίστευτη φωνή, τα τραγούδια της, τη σκηνική της παρουσία, τους στίχους, τα χρόνια που τραγουδά, την μπάντα της, το φοβερό εκείνο μπάσο, την πλέξη ροκ σκηνής με ηλεκτρονικές παρεμβάσεις και τα λαϊκά του Τσιτσάνη.

Χρειαζόσουν εισιτήριο, δύσκολο να βρεις. Χρειαζόσουν χώρο, δεν υπήρχε πουθενά, κόσμος χυμένος στο γρασίδι πάνω σε ψάθες. Κόσμος πολύς. 

Και πιο πολύ μ άρεσε εκείνο το ζευγάρι στα αριστερά μου με το ξανθό κοριτσάκι. Αυτός με τζιν και γένια, η μαμά με τζιν, κολλητή μπλούζα και δέκα δαχτυλίδια στα χέρια και το κοριτσάκι να κοιμάται ανάμεσα τους. Και να ακούγεται αυτό:

όταν ένας φίλος μου , ο Η. , με ρώτησε πως περνάω, του είπα:

είμαι τόσο χαρούμενη που βρήκα εισιτήριο, είμαι τόσο χαρούμενη που είμαι εδώ σα να έκλεινα ταξίδι στο Παρίσι και να φευγα την επόμενη μέρα.

Έτσι ήταν. Γέμισα για ένα μήνα διασκέδαση. Ερωτεύτηκα και αυτή και τα τραγούδια της. Και αυτό που υποσχέθηκε ότι θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο.

Μαζί της η Γιώτα Νέγκα.

Αν δε κατάφερνα και αυτή τη φορά να την ακούσω όντως το σύμπαν θα συνωμοτούσε.