Αυτό που γυρνάω από ταινία και βιάζομαι να ανοίξω το λαπτόπι μου να γράψω γι αυτήν, ομολογουμένως είχα καιρό να το πάθω. Ειδικά μετά την απογοήτευση της καινούργιας ταινίας του (αχ) Γούντυ (σ'αγαπώ κι ας είσαι ανώμαλος) , είπα πως τελείωσαν τα θερινά χωρίς να αφήσουν ένα τσακ στο κεφάλι μου. Μία έκρηξη τέχνης, ένα κάτι. Ένα να μη φάω νάτσος με τσένταρ και μπύρα για να πω ότι ωραία πέρασα μωρέ.
Και είδα απόψε το Χάρισμα με τον Σον Κόνερι Άντονυ Χοπκινς. Δηλαδή όχι με τον Άντονυ, με τον κολλητό μου την είδα, αλλά έπαιζε αυτός ο φοβερός και τρομερός ηθοποιός και έφτιαχνε εικόνες ένα τρομερός σκηνοθέτης. Και δε με τρωγαν και τα κουνούπια γιατί είχα βάλει μακρύ τζιν (χα!).
Κοφτό περιπετειώδες μοντάζ, γρήγορος ρυθμός, φωτογραφική σύνθεση και άψογο ταίριασμα μουσικής και πλοκής. Συγκεκριμένα, η μουσική που παίζει όταν ανακαλύπτουν το πτώμα της πρώτης γυναίκας που είχε σκοτώσει ο καταζητούμενος σε συνδυασμό με την αναδρομή του μυαλού του Σον Κόνερι.
Το αγαπήσαμε και έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την Κυριακή μας.
Και χωρίς νάτσος.
Να τα λέμε αυτά.
Επόμενη ταινία : Οικογένεια Μπελιέ, oh yes. Γαλλική.
Ευχαριστούμε τον άγνωστο για τη διόρθωση σε Χοπκινς
4 σχόλια:
Anthony Hopkins
ανώνυμε σ ευχαριστώ πολύ. Τραγική η μνήμη μου ακόμα και σε ονόματα ηθοποιών :/
Παρ' όλα αυτά φτωχή κι απαίσια η φετινή καλοκαιρινή σεζόν στους θερινούς κινηματογράφους. Το απόλυτο μηδέν. Θα κλείσω όμως το καλοκαίρι με το animation Τα μυαλά που κουβαλάς. Το γαλλικό που προτείνεις μου φαίνεται λίγο απατεωνιά. Στο λέω για να μην απογοητευτείς και γράψεις μία ακόμη κακή κριτική.
laternative, θα τη δω γιατί μ'αρέσει το Cine Paris.
Δημοσίευση σχολίου