Όχι, εγώ θα σου τα πω, δε στα παν καλά.

Τα καλά νέα είναι ότι αυτή τη στιγμή ταξιδεύω. Βρίσκομαι σε ένα πλοίο, στο κατάστρωμα, φυσάει πολύ, δεν έχει νόημα να καπνίσω γιατί θα μου ρουφάει τον καπνό ο αέρας και τα μαλλιά μου μπερδεύονται  και καίγονται από τον ήλιο. Θα έφτανα Κάλυμνο, αν φυσικά δεν ήμουν σπίτι, σε ένα καμμένο facebook, σε κάποια καμμένη ιστοσελίδα (προφανώς όχι για να ξαναδώ την τσόντα της Τζούλιας, τι ρεζιλίκι κι αυτό). Τελικά, όπως καταλάβατε είμαι σπίτι και δεν είμαι. Ταξιδεύω και δεν ταξιδεύω. Για την ακρίβεια τώρα έχω φτάσει Βαρκελώνη και βρίσκομαι σε μια μπίλια σαν αυτές με την αστερόσκονη που είχαμε όταν είμαστε μικρά

Είναι πασιφανές ότι θα πάω Βαρκελώνη. Ναι είναι. Δεν εντυπωσιάζομαι ακόμα, πειράζει; Αν το δει τώρα η Μ. που δεν θα το δει γιατί δεν έχει χρόνο, θα στενοχωρηθεί. Για κάποιο λόγο, ταξιδεύω τόσο πολύ τελευταία στα όνειρά μου που δε ξέρω αν θα καταφέρω να ταξιδέψω κι άλλο. Πέρα από την πλάκα γουστάρω πολύ που θα πάω και πάλι εξωτερικό. Για το μόνο πράγμα που νιώθω τύψεις είναι για την γιαγιά που αφήνω πίσω μου. Ρε γαμώτο, πάλι θα σκέφτεται ότι θα με βιάσουν ακόμα και στην Ισπανία!
Μετά την γαμάουα συζήτηση που είχα 8 η ώρα το πρωί, ό,τι να ναι σου λέω δεν θέλω πολλά πολλά. Θα ξεκινήσω την έρευνά μου για το μνημείο που έχω αναλάβει. Βουλγαρική κατοχή κι έτσι... Πόσο χαλαρή έχω γίνει στο γράψιμο; What the fuck...
Χαλαρή γίνομαι με όλους. Εκτός από σένα. Ιδέα δεν έχω τι κάνεις, πως λειτουργείς. Άντε και γαμήσου στην τελική. Δε ξέρεις τι θες. Τουλάχιστον εγώ όταν δε ξέρω τι θέλω, έχω τουλάχιστον τα αρχίδια να το λέω. Δεν κρύβομαι πίσω από μια κουρτίνα εντυπωσιασμού. Και ξέρεις πόσα κότσια θέλει αυτό; Γιατί όμως δεν τα είχα πάντα; Γιατί δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Κι εσύ που το παίζεις χαλαρός, εγώ ξέρω που μιλάω, εσείς δε ξέρετε γι αυτό και με περνάτε για τρελή, εγώ που ξέρω λοιπόν, έχω να σου πω πως χαλαρός δεν είσαι όταν δεν αφήνεις χώρο στην άλλη. Κι αυτό που χρειαζόμουν ήταν χώρος, κατάλαβες;
Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι δίκαιο. Ούτε αν είμαστε όλοι μαζί δίκαιοι θα καταφέρουμε να κάνουμε ποτέ τον κόσμο αυτό δίκαιο. Κι όπως λέει κι ο Russell "Το μεγάλο πρόβλημα του κόσμου είναι ότι οι ανόητοι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση και οι έξυπνοι είναι γεμάτοι αμφιβολίες ". Βγάλε επομένως συμπέρασμα...