Το πορτρέτο κάποιου Ντόριαν Γκρέι.

Η ερώτηση προέκυψε όταν αναρωτήθηκε αν πίσω από τη μάσκα υπήρχε μια σταθερή αλήθεια που άξιζε να ανακαλύψεις.

Γι' αυτόν ήταν μια συνηθισμένη μέρα. Μια μέρα που θα πήγαινε στη δουλειά του, έπειτα θα περνούσε λίγο την ώρα του διαβάζοντας τα νέα στον κόσμο και μετά θα έβλεπε την οικογένεια του ή θα συνέχιζε να δουλεύει. Εκείνη τη μέρα όμως, καθώς γυρνούσε, τον περίμενε μια έκπληξη που δεν είχε υπολογίσει. Η πόρτα του είχε παραβιαστεί. Ένα μικρό αγόρι, κοντό με χρυσά μαλλιά και ενδυμασία πριγκιπική, είχε εισβάλλει στο ίδιο του το σπίτι. Του είχε αλλάξει: τα μαξιλάρια στον καναπέ, τις κουρτίνες στην κουζίνα τις είχε κάνει ακόμα πιο φωτεινές, στο κρεβάτι του είχε βάλει δύο μαξιλάρια αντί για ένα, το δεύτερο υπνοδωμάτιο το άνοιξε να πάρει μυρωδιά ανθρώπου ενώ το μπάνιο αφού το καθάρισε το γέμισε αφρόλουτρα και κεριά με άρωμα λεβάντας. Στο ψυγείο κόλλησε τα μαγνητάκια από τα ταξίδια που είχε κάνει το ίδιο το αγόρι και γύρω σημειώσεις και μικρές αφιερώσεις για τα άτομα που αγαπάει. Αφού λοιπόν είχε βαλθεί να του αναταράξει τη μέρα, ο άνθρωπος με τη μάσκα αντέδρασε.

Ποιος είσαι εσύ που μου άλλαξες τα μαξιλάρια, που μου έβαλες χαζές σημειώσεις στο ψυγείο εκτός αυτών που πρέπει να σημειώνω για τη δουλειά, που γέμισες με αναμνήσεις το ψυγείο μου και έβαλες δεύτερο μαξιλάρι στο δωμάτιο μου, του είπε.

-Εγώ είμαι ένας απλός άνθρωπος, μικρός σε ηλικία και μικροκαμωμένος στο σουλούπι πλην όμως πολυταξιδεμένος και γεμάτος εμπειρίες. Οι εμπειρίες οι δικές μου δε μετριούνται σε αριθμό ατόμων που έχω συνδεθεί για κάποιο συμφέρον ή για την κάλυψη ερωτικών αναγκών. Οι εμπειρίες μου έχουν να κάνουν με τα συναισθήματα που έχω νιώσει. 

Παραβίασα λοιπόν το δικό σου σπίτι για να σε βοηθήσω να δεις την πραγματικότητα. Για να σε μάθω να αγαπάς και έπειτα να διαχειρίζεσαι την αγάπη πρώτα αυτή που παίρνεις και μετά αυτή που δίνεις. 

Έπειτα ίσως σου εξηγήσω τι σημαίνει και η ανιδιοτελής αγάπη και η αγάπη που δε στηρίζεται σε ένα γιατί ή σε κοινή κοσμοθεωρία ή στην εξωτερική εμφάνιση αλλά στην αγάπη που δεν έχει γιατί, άγνωστη μάλλον σε σένα, βαρυσήμαντη.

Σου άλλαξα τα μαξιλάρια γιατί μια μέρα κάποια θα κάτσει σε αυτόν τον καναπέ και ίσως τα μαξιλάρια τα θέλει διαφορετικά από ότι εσύ.

Εσύ όμως πρέπει να μάθεις πως είναι να αγαπάς.Έτσι τα μαξιλάρια όπως κι αν είναι τοποθετημένα, θα σου αρέσουν.

Σου έβαλα μαγνητάκια για να σου δείξω πως τα ταξίδια που θα κάνεις μαζί της ή και οι βόλτες είναι ο χρόνος που θα ξοδεύεις για το "τριαντάφυλλό" σου και αυτό θα θέλει συχνά πότισμα ακόμα κι αν εσύ έχεις κι άλλες υποχρεώσεις.

Εσύ όμως πρέπει να μάθεις πως είναι να αγαπάς. Έτσι όσο κουρασμένος και να σαι, η αγάπη της θα σου δίνει δύναμη και όρεξη για τα πάντα.

Θα κάνει το τριαντάφυλλό σου ευτυχισμένο, αυτό το μοναδικό που έχεις επιλέξει ανάμεσα σε τόσα άλλα που βρίσκεις σε πλειάδα εκεί έξω.

Σου έβαλα αφιερώσεις γιατί σκέφτηκα πως την αγάπη την εκφράζουμε πρώτα με τις πράξεις μα και με τα λόγια. Κι έτσι σκέφτηκα, πάλι, πως εσύ στις πράξεις δε ξέρεις πως να το διαχειριστείς κι έτσι σου έδειξα πως μπορείς να τα γράφεις.

Εσύ όμως πρέπει να μάθεις πως είναι να αγαπάς. Έτσι αν κάτι δε κατάφερες ως τώρα να το δείξεις με πράξεις, γράψτο αρκεί να είναι ειλικρινές 

Σου έβαλα κι ένα δεύτερο μαξιλάρι γιατί δεν πρέπει άλλο να κοιμάσαι μόνος σου κι ούτε να βγάζεις ένα για τις καλεσμένες της μιας βραδιάς ή τις κολλητές σου και μετά να το κρύβεις. Νευρίασες και το έκρυψες.

Πρέπει όμως να μάθεις πως είναι να αγαπάς. Να μοιράζεσαι το χώρο σου και να αφήνεις την άλλη να ακούει την ανάσα σου κι εσύ τη δική της. Μη κλείνεις τα αυτιά σου γιατί το βράδυ μπορεί να σε χρειαστεί.

Ο μικρός πρίγκιπας έκλεισε μία μία τις πόρτες και κατευθυνόταν προς την έξοδο. Ο άντρας που επισκέφθηκε δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπε. Ήταν όμως η πρώτη φορά που ο πρίγκιπας λειτούργησε καταπιεστικά για να του δείξει πιο πολύ την παρουσία του ίσως επειδή μόνο με κάτι που έκανε κι ο ίδιος ο άντρας στη ζωή του μπορούσε να καταλάβει τις κινήσεις του μικρού πρίγκιπα. Έτσι, ο πρίγκιπας έγινε για πρώτη φορά αντιληπτός.

Ο μικρός πρίγκιπας απογοητευμένος του ζήτησε να κοιτάξει το πρόσωπό του στον καθρέφτη, να βγάλει τη μάσκα, να αποδυθεί κάθε ίχνος εγωισμού και να αφήσει την καρδιά του ελεύθερη. Του είπε πως για μια ώρα θα τον απελευθερώσει από πειρασμούς που μέχρι τότε ο άντρας απολάμβανε κρυφά, ντύνοντας τον εαυτό του με ένα πέπλο πουριτανισμού και φορώντας μια μάσκα κρύβοντας την πραγματικότητα και τα λάθη του.Κάτι βέβαια που τον βόλευε γιατί μπορούσε να κατηγορεί άφοβα τους άλλους για τα δικά τους λάθη. Ο πρίγκιπας του είπε πως είναι ελεύθερος να απολαύσει ό,τι θέλει και πως αυτή που θα αγαπήσει θα είναι μια ώρα μαζί του κάνοντας υπομονή και βλέποντας τον πραγματικό του εαυτό. Τον εαυτό που αυτός κρύβει και προβάλλει τα αρνητικά του στοιχεία σε όποια πάει να τον δεσμεύσει. Ο άντρας φοβήθηκε όμως δεν είχε άλλη επιλογή. Η κοπέλα τότε, του διάβασε μερικούς στίχους από τον " γλάρο του Ιωνάθαν" :

"Όλοι όσοι λατρεύουν την ελευθερία, όσοι προχωρούν με πείσμα όταν ξέρουν πως έχουν δίκιο, όσοι χαίρονται όταν κάνουν κάτι καλά, όσοι ξέρουν ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στον κόσμο εκτός από αυτά που φαίνονται, θα πετούν πάντα μαζί με τον Ιωνάθαν. Άνθρωποι που ακολουθούν τους δικούς τους νόμους όταν ξέρουν πως έχουν δίκαιο. Άνθρωποι που ξέρουν ότι υπάρχει στη ζωή κάτι παραπάνω απ'ό,τι μπορεί να δει το μάτι. Όλοι αυτοί θα συμπορευτούν με τον Γλάρο από την αρχή ως το τέλος...άλλοι απλώς θα ξεφύγουν από την καθημερινότητα, ζώντας την απολαυστική περιπέτεια της ελευθερίας και της πτήσης"

Η κοπέλα που φώναξε ο μικρός πρίγκιπας, είχε ξανάρθει. Τώρα ήρθε μόνο για να διαβάσει αυτό και να φύγει καθότι ήταν το μοναδικό που μπορούσε να κάνει. Η μάσκα είχε γίνει ένα με το πρόσωπό του και κανείς δε μπορούσε να κάνει κάτι πια γι αυτό. Ακόμα κι εκείνη που πίστεψε πως η αγάπη είναι δυνατή, δε μπόρεσε με τη δύναμη της να βγάλει τη μάσκα.

Η αλήθεια στους ανθρώπους δε φαίνεται στα λόγια. Καμιά φορά ούτε και στις πομπώδεις πράξεις. Η αλήθεια ξεπροβάλλει όταν πέφτουν οι μάσκες  κι όταν κάποιος πίνει, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ένας φίλος μου. Μήπως κι ο Όσκαρ Ουάιλντ μέθυσος δεν ήταν, μου είπε.

Η αλήθεια στους ανθρώπους δε φαίνεται σε αυτό που σου δείχνουν αλλά σε αυτό που δε σου δείχνουν και φοβούνται συνεχώς μη το δουν σε σένα. Γι αυτό οι άνθρωποι που κρύβονται λειτουργούν καταπιεστικά και εξαναγκαστικά, γεμάτοι αμφιβολίες και αναλύσεις που έχουν να κάνουν περισσότερο με το "φαίνεσθαι" ενός ανθρώπου αφού το "είναι" είναι δύσκολο να το αναλύσουν. Για να φτάσεις στο είναι , δε θα πρέπει καν να σε ενδιαφέρει το "έξω". 

Μια μαθήτρια μου είπε και το άλλο.

Αν αγαπήσω ποτέ δεσποινίς Αμελί, δε θα ξέρω το γιατί νομίζω. Απλά θα ξυπνάω και θα αγαπάω αυτόν που θα αγαπάω.

Κι όσο κι αν το ίδιο ρήμα χ 2 φορές δεν έβγαζε νόημα, κατάλαβα πολύ καλά τι έλεγε η μικρή.

Καλό ξημέρωμα σε όλους.