Γιατί υπάρχουν και μέρες που φοβάσαι να ξυπνήσεις.
Υπάρχουν βράδια που δε κοιμήθηκες ποτέ για να ξυπνήσεις αλλά νομίζεις ότι ξυπνάς επειδή το παράθυρο που ξέχασες ανοιχτό για να σε φυσάει ο παγωμένος αέρας, έγινε τροφή για το καθιερωμένο άνοιγμα της τηλεόρασης του γερούλη που μένει στην απέναντι πολυκατοικία.
Γιατί έφαγες ένα γλυκό που γρήγορα βιάστηκαν να σου πάρουν πίσω.
Γιατί έβαλες το κλειδί για να ανοίξεις και σε κλείδωσαν πάλι στην ίδια φυλακή.
Γιατί προσπάθησες να φτιάξεις τον κατεστραμμένο σου εαυτό και πάτησες πάνω σε σαθρές βάσεις.
Γιατί άκουσες όμορφα λόγια στη δουλειά και νόμιζες ότι είναι κι αυτά είναι ψέμα.
Γιατί απλά δε ξέρεις αν ισχύουν οι νόμοι κι οι θεωρίες σου.
Γιατί ακόμα ψάχνεις το γιατί;
Μα υπάρχουν αίτιο και αιτιατό όταν κάτι πάει στραβά;
Μα τι σε "μέλλει"΄...
εσύ δεν είσαι εν δυνάμει καρμική γκόμενα;
Και γιατί πάλι να ταιριάζει η σελίδα 70 της μοναξιάς της Μλαρως Βαμβουνάκη;
"Πάλευε το σώμα μου να έρθει σε σένα και πάλευε η ψυχή μου να σου ξεφύγει. Το κύμα που σηκωνόταν ανέβαινε πάνω μου όλο και γρηγορότερα. Η ανυπομονησία με τρέλαινε."
"Είναι κι η απομόνωση μια ηδονή δυνατή κάποτε, δυνατότερη κι απ τη συντροφικότητα είναι" και με αυτό έπαψα να αναρωτιέμαι Γιατί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου