Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

The existance of Perfect

*instagram@by A.L@art

Φαντάσου τη ζωή σου σαν ένα μεγάλο κουβάρι.
Μέσα σ'αυτό το κουβάρι σκέψου πως κρύβονται τόσο δα μικρά γραμματάκια που ανάλογα με το πως θα τα ενώσεις θα σχηματίσεις διαφορετικά ονόματα και αν περιπλέξεις ακόμη και τα ονόματα θα τα συσχετίσεις και τελικά οι σχέσεις θα δημιουργήσουν τις λεγόμενες καταστάσεις.
Η ζωή στην οποία έχουμε έρθει, είναι μοναδική ευκαιρία. Εμείς αυτή την ευκαιρία την ευτελίζουμε και αναλωνόμαστε σε μικρές καταστάσεις από τις οποίες δε μπορούμε να ξεφύγουμε. Η ζωή όμως, από μόνη της, δεν έχει οργανώσει τον χώρο και τον χρόνο σωστά. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Νομίζουμε ότι γνωρίζουμε τα λάθος άτομα, στο λάθος χρόνο και καμιά φορά με το λάθος τρόπο γιατί αν δεν πρόκειται για κάποιο παραμύθι, θεωρούμε ότι είναι κάτι συνηθισμένο. Έτσι, χάνουμε την ουσία του άλλου, τη μία και μοναδική αυθύπαρκτη ουσία που κρύβει ο καθένας στο κουβάρι του και χρειάζεται την ιδανική βελόνα για να ξετυλίξεις. Αν δε τα καταφέρεις δε συμβαίνει τίποτα παραπάνω από ένα λάθος κάρμα. 
Δεν υπάρχει τελειότητα, έτσι μας αρέσει να λέμε όταν δεν περνάμε καλά. Μας αρέσει να τρεφόμαστε με άρρωστες καταστάσεις και να θεωρούμε την παθολογική ζήλεια που έχουμε υποστεί από κάποιον ή τα νεύρα ως μία κατάσταση νοσηρή μεν, που δεν αποκλείεται δε. Μας αρέσει να συνδέουμε τον έρωτα ή την αγάπη, αναλόγως τι μας φαίνεται πιο οικείο να λέμε ότι αισθανόμαστε, με έντονες καταστάσεις και να δινόμαστε σε έντονες στιγμές. Είναι επειδή δε πιστεύουμε στην τελειότητα...μέχρι να την βρούμε. Όταν τη βρούμε όμως μας φαίνεται τόσο απίστευτο να έχει συμβεί που την κλωτσάμε. Ή είναι και το άλλο που μας έχουν ρουφήξει όλη την ενέργεια που νιώθουμε ότι δεν έχουμε να δώσουμε. Όμως η σχέση, είναι σχέση όταν δίνεις και παίρνεις κι όχι μόνο όταν παίρνεις ακόμα κι αυτά που παίρνεις κάποια στιγμή θα τα ανταποδώσεις στο πολλαπλάσιο. Χάνουμε έτσι τέλειες στιγμές. 
Κι αυτή η έννοια της τελειότητας; 
Κι αυτό που θεωρείς ότι ο άλλος μαντεύει τις σκέψεις σου κι ότι αποκλείεται να είναι αληθινός;
Βαρέθηκα να κάνω τη ζωή μου ένα κουβάρι.

Βαρέθηκα να αναλώνομαι πάλι σε σκέψεις αφού τελικά τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από τις πράξεις.

Κουράστηκα να ψάχνω αν θα με ψάξουν γιατί πλέον το κάνουν αρκετά άτομα.

Θέλω την ηρεμία που θα με κάνει να δω την τελειότητα.
Γιατί τελικά το τέλειο υπάρχει. Και είναι τέλειο όταν μπορείς να το ζήσεις, να το αρπάξεις και να μη μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό.


3 σχόλια:

Βρασίδας είπε...

Μάλλον μας έχει κυριεύσει κάποιου είδους συναισθηματική απληστία (μαζί με την υλική που μας έχει μεταδώσει ο καπιταλισμός). τίποτα δεν είναι αρκετό και πιστεύουμε ότι πάντα κάτι υπάρχει για να κάνει μια κατάσταση καλύτερη, έναν έρωτα πιο δυνατό και μια σχέση ακόμα πιο ιδανική, από αυτό που βιώνουμε.
Όμως, δε χρειάζεται να κάνεις βαρκάδα στη Βενετία ή να περπατάς κάτω από τον πύργο του Άιφελ.... τέλεια μπορεί να είναι και μια βραδιά του Απρίλη στο Λυκαβηττό, βόλτα με μια σακαράκα, που όμως στεγάζει τόσα πολλά συναισθήματα.
Ξεχνάμε ότι η τελειότητα επιτυγχάνεται όχι όταν δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσεις, αλλά όταν δεν υπάρχει τίποτα να αφαιρέσεις...
Θα μπορούσα να σχολιάσω φράση φράση το κείμενο σου, αλλά απλώς θα συμφωνούσα και θα συμπλήρωνα τις σκέψεις σου...
αλλά στην πραγματικότητα δε χρειάζεται να προσθέσω κάτι.... οπότε είναι τέλειο!!!

Amelie είπε...

Βρασίδα, συγγνώμη για την καθυστέρηση απλά κάποιες φορές με πιάνει το σύνδρομο της άρνησης και στο blog μου. Χαίρομαι που σου άρεσε και που βρίσκουν ανταπόκριση αυτά που γράφω. Ειλικρινά το έγραψα ενώ ήμουν πλήρως συνειδητοποιημένη εκείνη τη στιγμή. Ήξερα πολύ καλά τι μου συμβαίνει και τι θέλω. Και κάτι άλλο, το τέλειο για να το βρεις, πρέπει να σαι κι εσύ λίγο... τέλειος; Όχι, αλλά χωρίς ατέλειες συναισθηματικές γιατί αλλιώς πως να το δεχτείς στη ζωή σου, στην αγκαλιά σου;

Βρασίδας είπε...

Το τέλειο είναι σαν το make up, έχει την ικανότητα να καλύπτει τις συναισθηματικές ατέλειες. Αν ήμασταν συναισθηματικά πλήρεις δε θα ερωτευόμασταν, δε θα αγαπούσαμε.... απλά θα είχαμε fuck buddies!
Η ανάγκη μας να καλύψουμε τις συναισθηματικές μας ατέλειες, είναι που μας κάνει να αναζητούμε το τέλειο.... ή κάτι που να το προσεγγίζει.
Οι ατέλειες μας, μας φέρνουν κοντά.... μας ενώνουν, με μας χωρίζουν!