Περπατώντας...

...πρωί στο Γκάζι, μόνη μου ανάμεσα σε κηπουρούς που καθάριζαν με το μεγάλο μηχάνημα το γκαζόν γύρω από το μετρό, σε παιδιά με μοϊκάνες που έκαναν κοπάνα, σε έγχρωμους με κάθε έννοια ανθρώπους, σε γυναίκες με ρούχα γραφείου φορεμένα με ανεπανάληπτο τρόπο, σε πεινασμένους σκύλους που ξαφνικά φάνηκε πόσο πολλοί είναι αφού το Γκάζι δεν είχε κόσμο.

  Κάτι τέτοιες ώρες, η απίστευτη αυτή ηρεμία, κάπου γύρω στις 8.30 το πρωί σε κάνει να σκέφτεσαι πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Στην τσάντα σου έχεις οδοντόβουρτσα, υγρό φακών επαφής και πιτζάμες- όλα τα απαραίτητα για να ταξιδέψεις. Έχεις κοιμηθεί εκτός σπιτιού , μέσα σε ένα τεράστιο πάπλωμα και είσαι γεμάτη από χρόνο υπολειπόμενης μπαταρίας.

  Παίρνω λοιπόν τον καφέ μου, ζεσταίνοντας τα χέρια μου που είχαν κοκαλώσει από το κρύο, και πιάνω μια γωνιά σε ένα καφέ που έβλεπε στην πλατεία, στον Κεραμεικό. Παρατηρώ τον κόσμο γύρω και κάθε λεπτομέρεια μένει φωτογραφικά στο μυαλό μου. Αναπνέω την ηρεμία και τον καθαρό αέρα που έχει ένα τέτοιο πρωινό καθώς απολαμβάνω τη μοναξιά μου. Στο κινητό μου δεν έχω καμία κλήση, δεν έχω να δώσω λόγο πουθενά και ξέρω ότι κανείς δεν πρέπει να έχει σηκωθεί από το κρεβάτι του για να με σκέφτεται. Μέχρι να πέσει το πρώτο κίτρινο φυλλαράκι στο τραπέζι μου, ένιωθα πως κανείς δε μπορεί να χαλάσει αυτή την ηρεμία. Είμαι ελεύθερη. Πρώτη φορά νιώθω τόσο ελεύθερη. Πρώτη φορά δε κάνω βιαστικές κινήσεις. πρώτη φορά σκέφτομαι λογικά και περπατάω χωρίς να φοβάμαι. Γιατί δεν υπάρχει κανείς που αν πάθω κάτι, θα πάθει κάτι κι αυτός.

  Συνεχίζοντας με τα ακουστικά στ' αυτιά μου, πάω προς τη στάση του λεωφορείου. Περνάει και μέσα σε 7 λεπτά, παρόλο που σιχαίνομαι το 7, φτάνω στην Καλών τεχνών. Απολαμβάνω τους ανθρώπους που σου λένε σεμνά γεια, που φοράνε όμορφα φθαρμένα ρούχα, που είναι πρόσχαροι, που κάθεται ο καθένας μόνος του σε ένα γραφείο γραμμικού σχεδίου τεράστιο αλλά είναι σα να είναι όλοι μαζί, που αναλύουν και προτείνουν ουσιαστικές λύσεις όταν τίθεται μια απορία, που καθετί πάνω τους κρύβει κάτι. Απολαμβάνω το μάθημα υψηλού επιπέδου, μάθημα φιλοσοφίας και θεωρίας της τέχνης με προβληματισμούς, έννοιες και συνειρμούς δικούς μου.

  Με χαμόγελο, επιστρέφω σπίτι και είναι στ' αλήθεια από τις πιο μελαγχολικά όμορφες μέρες μου.