The existance of Perfect

*instagram@by A.L@art

Φαντάσου τη ζωή σου σαν ένα μεγάλο κουβάρι.

Μέσα σ'αυτό το κουβάρι σκέψου πως κρύβονται τόσο δα μικρά γραμματάκια που ανάλογα με το πως θα τα ενώσεις θα σχηματίσεις διαφορετικά ονόματα και αν περιπλέξεις ακόμη και τα ονόματα θα τα συσχετίσεις και τελικά οι σχέσεις θα δημιουργήσουν τις λεγόμενες καταστάσεις.

Η ζωή στην οποία έχουμε έρθει, είναι μοναδική ευκαιρία. Εμείς αυτή την ευκαιρία την ευτελίζουμε και αναλωνόμαστε σε μικρές καταστάσεις από τις οποίες δε μπορούμε να ξεφύγουμε. Η ζωή όμως, από μόνη της, δεν έχει οργανώσει τον χώρο και τον χρόνο σωστά. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Νομίζουμε ότι γνωρίζουμε τα λάθος άτομα, στο λάθος χρόνο και καμιά φορά με το λάθος τρόπο γιατί αν δεν πρόκειται για κάποιο παραμύθι, θεωρούμε ότι είναι κάτι συνηθισμένο. Έτσι, χάνουμε την ουσία του άλλου, τη μία και μοναδική αυθύπαρκτη ουσία που κρύβει ο καθένας στο κουβάρι του και χρειάζεται την ιδανική βελόνα για να ξετυλίξεις. Αν δε τα καταφέρεις δε συμβαίνει τίποτα παραπάνω από ένα λάθος κάρμα. 

Δεν υπάρχει τελειότητα, έτσι μας αρέσει να λέμε όταν δεν περνάμε καλά. Μας αρέσει να τρεφόμαστε με άρρωστες καταστάσεις και να θεωρούμε την παθολογική ζήλεια που έχουμε υποστεί από κάποιον ή τα νεύρα ως μία κατάσταση νοσηρή μεν, που δεν αποκλείεται δε. Μας αρέσει να συνδέουμε τον έρωτα ή την αγάπη, αναλόγως τι μας φαίνεται πιο οικείο να λέμε ότι αισθανόμαστε, με έντονες καταστάσεις και να δινόμαστε σε έντονες στιγμές. Είναι επειδή δε πιστεύουμε στην τελειότητα...μέχρι να την βρούμε. Όταν τη βρούμε όμως μας φαίνεται τόσο απίστευτο να έχει συμβεί που την κλωτσάμε. Ή είναι και το άλλο που μας έχουν ρουφήξει όλη την ενέργεια που νιώθουμε ότι δεν έχουμε να δώσουμε. Όμως η σχέση, είναι σχέση όταν δίνεις και παίρνεις κι όχι μόνο όταν παίρνεις ακόμα κι αυτά που παίρνεις κάποια στιγμή θα τα ανταποδώσεις στο πολλαπλάσιο. Χάνουμε έτσι τέλειες στιγμές. 

Κι αυτή η έννοια της τελειότητας; 

Κι αυτό που θεωρείς ότι ο άλλος μαντεύει τις σκέψεις σου κι ότι αποκλείεται να είναι αληθινός;

Βαρέθηκα να κάνω τη ζωή μου ένα κουβάρι.

Βαρέθηκα να αναλώνομαι πάλι σε σκέψεις αφού τελικά τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από τις πράξεις.

Κουράστηκα να ψάχνω αν θα με ψάξουν γιατί πλέον το κάνουν αρκετά άτομα.

Θέλω την ηρεμία που θα με κάνει να δω την τελειότητα.

Γιατί τελικά το τέλειο υπάρχει. Και είναι τέλειο όταν μπορείς να το ζήσεις, να το αρπάξεις και να μη μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό.