Οίκοι ανοχής Αθήνα Πληροφορίες

  ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ. Μην κάνεις τον αδιάφορο. Προφανώς και δεν πρόκειται να σου δώσω πληροφορίες για τα μπουρδέλα της Αθήνας όμως θέλω να ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ αυτό που πρέπει με το που πατήσεις τις δύο διαολεμένες αυτές λέξεις στο google.
  Αν είσαι νέος λοιπόν, μάθε ότι θα βρεθούν πολύ ωραίες κοπελίτσες να ζευγαρώσεις και οι οποίες θα εκτιμήσουν όλα σου τα προσόντα και ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι θα αποτελούν τις πρώτες σου εμπειρίες. Καμία κοπέλα δε θεωρεί μαγκιά το να έχεις πάει σε τέτοια μέρη. Αντιθέτως, είναι κάτι που μας απωθεί και που μας κάνει να σε λυπόμαστε ή να αηδιάζουμε. ΜΑΘΕ επίσης ότι κολλάς ό,τι βρωμοασθένεια κυκλοφορεί και το AIDS είναι ίσως λίγο μπροστά σε όλα τα υπόλοιπα. Επίσης, οι τσόντες γι' αυτό βγήκαν, δες αυτές και θα περάσεις πολύ καλύτερα πίστεψέ με. Οι γυναίκες που δουλεύουν σε οίκους ανοχής είναι τις περισσότερες φορές σάπιες, με ελάχιστα προσόντα και στον χρόνο που πληρώνεις δεν προλαβαίνεις να πάρεις τίποτα από την εμπειρία τους.
  Αν είσαι γέρος, είσαι πορνόγερος και λυπάμαι και μόνο που υπάρχεις και ακόμη περισσότερο για τις επιλογές σου.
  Το παρακάτω μπαζοτέρας που χαμογελάει ειρωνικά πιθανότατα να έχει μολύνει και σένα που διαβάζεις αυτή τη στιγμή αυτό το κείμενο.

Σκορπούσε την ασθένεια του AIDS σε πελάτες της.

Ολοκλήρωση σπουδών, φιλίες, εμπειρίες

 Αποφάσισα πλέον να μην είμαι ή να μην το παίζω τόσο κουλτουριάρα. Δε μου έχει ρίξει ακόμη κανείς μαρούλια αλλά ποτέ δε ξέρεις. Γι'αυτό και ο τίτλος δεν έχει τίποτα το "ψαγμένο".

 Η μέρα σήμερα ξεκίνησε κάπως ομαλά σε σχέση με τις προηγούμενες. Πήγα για πρώτη φορά ως απόφοιτη σε ορκωμοσία φίλης μου και ένιωσα ένα καμάρι και μια ανεξήγητη χαρά. Χαιρόμουν πιο πολύ κι απ'όταν ορκιζόμουν εγώ. Όταν ορκιζόμουν εγώ, έλεγα από μέσα μου "ωχ πάει κι αυτό" από αύριο θα λέγομαι Άνεργη και αντί φοιτητικής θα κουβαλώ μαζί μου κάρτα ανεργίας. Η φίλη μου που ορκιζόταν δεν ήταν βέβαια καν τυχαία. Με την Μ. είμαστε δεμένες από όταν γνωριστήκαμε, έχοντας μια χημεία από την πρώτη κιόλας στιγμή. Μοιραστήκαμε πολλά προσωπικά θέματα, δακρύσαμε, γελάσαμε, μοιραστήκαμε και εμπειρίες, εξόυδους και το κυριότερο ταξιδέψαμε κάτι το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό για την εξέλιξη της επαφής σου με έναν άνθρωπο. Λίγοι είναι οι άνθρωποι που θα συναντήσεις και θα μοιραστούν μαζί σου κοινές εμπειρίες. Συνήθως όλοι κοιτούν την βόλεψή τους και αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως δε σε αγαπούν ή δε σε εκτιμούν αλλά καμιά φορά δεν έχουν τόσο αντοχή μέσα τους και τόση καρδιά να μοιραστούν. Η έννοια αυτή λοιπόν είχε μεγάλη σημασία για μένα και μ'έκανε να εκτιμήσω την Μ. απεριόριστα. Και να ξέρετε (ψψψ φιλόσοφος εγώ) ότι παρεξηγήσεις υπάρχουν παντού αλλιώς η σχέσεις δεν είναι υγιείς, έτσι και σε μας υπήρξαν ίσως. Το ταξίδι στο Οβιέδο και στη Βαρκελώνη ωστόσο θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου και θα με συντροφεύει πάντα και παντού, ακόμη και στις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις.
 Κάθε δρομάκι με κίτρινο-μπεζ φόντο και παλιά κτίρια με γραφικά μπαλκόνια θα οδηγεί τη σκέψη μου στο Οβιέδο. Και κάθε κάρτα φτιαγμένη από σταγόνες τσάι ή καφέ θα φέρνει στο μυαλό μου την κάρτα της Μ. την ημέρα της αποφοίτησής μου.
 Ωστόσο, όσες χαρές κι αν μοιραζόμαστε δεν παύουμε να νιώθουμε μια απογοήτευση, την εικόνα μιας Ελλάδας που δακρύζει. Δε θέλω να πω πολλά γιατί μου πήρε καιρό να σταματήσω να σκέφτομαι τι θα συμβεί και να δω εγώ ως Αμελί τι μπορώ να κάνω. Η μικρή μου η ξαδέρφη λοιπόν έβαλε ένα στάτους: τι απογοήτευση! στο facebook και την ρώτησα γιατί. Σκεπτόμενη το γλυκό της προσωπάκι και ενώ ξέρω ότι μένει σε ένα μικρό χωριό,εκεί από όπου είμαι κι εγώ δηλαδή χωρίς να έχω μεγαλώσει εκεί, μου απάντησε: Αμελί ειδαμε μια εκπομπη π εδειχνε πως ειναι τ σχολεια στη Φιλανδια κ πως τα παιδια εκει εχουν διαβασμα στν τριτη λυκειου αλλα δεν ειναι σαν εμας εδω που πρεπει να πηγαινουμε στ σχολειο μετα στ φροντιστηριο κ μτ παλι για διαβασμα....οσο πιο πλ τ σκεφτομαι απελπιζομαι.Συγκεκριμενα εδειγνε εναν μαθη τη δευτερας λυκειου,που μας εδειξε πως περασε μια μερα του στ σχολειο κ εκανε μαθημα χορου,μαθημα μαρκετινγκ δλδ για τις διαφημισεις κ τετοια,κ μτ πηγε σ μια αιθουσα με καμερες οπου μαθαινουν διαφορα για σκηνοθεσια κ τετοια.Και ειχανε και μαθημα μουσικης το οποιο ειχε κ μεγαλη βαρυτητα..Δηλαδη πες τρ συγκρινονται αυτα με τα δικα μας????:-(


 Όταν λοιπόν διαβάζεις κάτι τέτοιο, πώς νιώθεις ή πως θες να νιώσεις για το μέλλον σου;

κοχυλάκια από την Almeria και βεντάλια από την Ανδαλουσία, μία μέρα πριν φύγουμε από το Oviedo, από την Μ.

Nice to meet

...surrealism !

Miss-ing

H αίσθηση του να είσαι αόρατος...

 είναι σα να μην υπάρχεις.

Τρελή.

  Δεν είμαι ούτε αναρχική ούτε πάω κανένα από τα δύο κόμματα. Δεν είμαι ούτε όμορφη ούτε άσχημη κι ας λένε ότι είμαι (δε λέω τι). Δεν είμαι ούτε χαζή ούτε έξυπνη γιατί όταν πρέπει να είμαι χαζή το παίζω έξυπνη κι όταν πρέπει να είμαι έξυπνη, το παίζω χαζή. Δεν είμαι ούτε ευαίσθητη ούτε σκληρή. Δεν ντύνομαι ούτε καλά ούτε πρόχειρα, ντύνομαι όπως μου ρθει. 
  Καμιά φορά δε ξέρω γιατί κλαίω. Δε ξέρω τι και ποιον φωτογραφίζουν τα δάκρυά μου. Τελευταία δε ξέρω αν είμαι σίγουρη και για το τι είναι αγάπη. 
Δε γίνεται τόσοι σοφοί να το έψαχναν και εγώ να το βρήκα. Αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει με τα συναισθήματά μου αλλά με τους βαθύτερους προβληματισμούς μου. Δε ξέρω πόσο διαρκεί, δε ξέρω αν διαρκεί, δε ξέρω αν ανήκει μόνο σε ένα πρόσωπο η ερωτική αγάπη και απλώς η υπόλοιπη μοιράζεται σε φίλους και συγγενείς. Δε ξέρω αν οι άλλοι με αγαπούν ή και ποιοι με αγαπούν. Δε ξέρω αν μπορώ να αδειάσω επίσης αυτό το ρημάδι το κεφάλι από αναμνήσεις και πληροφορίες και να το γεμίσω με άλλες. Δε ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να σταματήσω να είμαι φοιτήτρια ή αν θέλω αυτόν τον βούρδουλα πάνω από το κεφάλι μου που μου υποδεικνύει τι πρέπει να κάνω. Δε ξέρω αν θέλω να ακούω μπράβο από κανέναν γιατί ακόμα νιώθω πως έχω κάνει πολύ λίγα. 
  Καμιά φορά, ξυπνάω αφήνοντας πίσω μου ένα όνειρο στο οποίο λέει ότι ήμουν μαμά με μωρά και άντρα αλλά δε φαίνεται καμιά άλλη ιδιότητά μου. Μετά το σκέφτομαι και αναρωτιέμαι πως, με ποιον, αφού ήμουν έτσι στην προηγούμενη ζωή και μετά μπερδεύομαι, μπερδεύω πρόσωπα και καταστάσεις, ανακατεύω μεταξύ τους φάτσες και γκριμάτσες, λόγια και ρολόγια, μηνύματα κι αισθήματα κι όλο γυρίζουν στο κεφάλι μου μηνύματα, αμίλητα κι ανύποπτα κι όλο σταματάω να γράφω αλλά θέλω να βγάλω κάτι από μέσα μου. Το έβγαλα. Ήταν το ξέσπασμα που είχα πριν από μια ώρα. Μην κοιτάτε την ώρα του μπλογκ, πάει λάθος. Δε ξέρω πως διάολο φτιάχνεται, ώρα Ειρηνικού και κουραφέξαλα. Εδώ η ώρα είναι επτά και δέκα. Σπάω, σβήνω, ανασύρω. Και τελικά ράκος. Αυτό ήθελες; Μάλλον ναι, για να ταιριάζουμε. Τώρα είμαστε και οι δύο δυστυχισμένοι.
  Την ταινία; Πάλι έχω μνήμη ψαριού. Δε θυμάμαι τι γίνεται. Μόνο εικόνες θυμάμαι και ότι μου αρέσει. Είναι η κατάρα μου αυτή . Αμνησία στις ταινίες, στον κινηματογράφο που τόσο αγαπώ. 
                                                           Α.

Μ.

is the word for Melancholy.

   Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν την μέρα που ξημερώνει θα είναι όλα ίδια. Αναρωτιέμαι πως είναι τόσο εύκολο να περάσεις από την απόλυτη ευτυχία και την ηρεμία της ψυχής στην μελαγχολία και τη θλίψη. Ξέρω πως δεν μπορώ να νιώσω τόσο σκατά όσο νιώθεις εσύ. Ξέρω ότι δε συμβαίνει σε μένα αλλά σε σένα. Κάποτε όμως είπες ότι είμαστε ένα. Και τώρα, εδώ, το βρίσκω μπροστά μου όλο αυτό. Κι αυτό που με γέμιζε, τώρα με αδειάζει. Και μου είναι τόσο δύσκολο να σε βλέπω να δακρύζεις, μου είναι τόσο ανυπόφορο να αρνείσαι κάτι που μέχρι στιγμής μας αποθέωνε. Κι ο ρόλος μου να έχει χαθεί. Πού μπορώ να αποδώσω ευθύνες;

   Μακάρι να μπορούσα να σε κάνω έστω για λίγο να χαμογελάσεις και μετά αυτό το λίγο να γίνει πολύ, το δικό μας πολύ. Είναι τόσο κρίμα να σου παίρνουν κάτι τόσο πολύτιμο μέσα από τα χέρια. Είναι άδικο, τ'ακούς; Άδικο. Ήταν και θα είναι κάτι τέλειο. Μου λείπει. Πολύ. Ξέρω πως θα είναι πια διαφορετικά όλα. Φοβάμαι. Γι'αυτό... γι'αυτό σου λέω, πως πάνω απ'όλα είναι η υγεία μας. Πάνω απ'όλα είναι εκείνες οι στιγμές οι ευτυχισμένες που εμείς περνάμε σαν σελίδες περιοδικού. Γι'αυτό είναι οι φωτογραφίες, για να θυμόμαστε πως ήταν, γι'αυτό μη με μαλώνεις όταν βγάζω πολλές. Θέλω απλά να θυμάμαι. 

   Κι όλα θα γίνουν όπως πριν γιατί μάθε πως τα συναισθήματα δεν αλλάζουν. Εγώ θα περιμένω. Γιατί τίποτα δεν έχει αλλάξει. Μακάρι να είχα ένα ραβδάκι, μακάρι...so I could put a spell on you.

Στο repeat ήταν το κομμάτι από το προφίλ της G., I'll put a spell on you, http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=WYgBoJRi9uk#!