Δε με αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό

Είναι ένας εαυτός που ζηλεύεις, ένας που νοσταλγείς, ένας που προσπαθείς να ξεχάσεις κι ένας αυτός που είσαι τώρα. Ανάμεσα σε αυτούς τους εαυτούς, δε μπορείς να διαλέξεις παρά μόνο να αποδεχτείς. Γνωρίζεις ότι η μετάβαση από τον ένα εαυτό στον άλλο απαιτεί θυσίες, απαρνήσεις και μεταπτώσεις κάθε είδους.

Όταν οι άλλοι σου λένε "να είσαι ο εαυτός σου", έχεις αναρωτηθεί ότι στην ουσία δε ξέρεις ποιος είναι ο εαυτός σου; Απλά συμπεριφέρεσαι όπως θες και όπως σου "βγαίνει". Η γνώση του εαυτού μας είναι κάτι που προσωπικά δε ξέρω αν μπορεί να επιτευχθεί. Απαιτεί να αποδυθείς κάθε υπεροπτικής ιδέας του εαυτού σου και να απομονώσεις τη σκέψη σου σε πλαίσια φυλακής, μόνο έτσι θα του χαρίσεις την ελευθερία του.

Και για να μη λέμε μαλακίες όλη την ώρα, εδώ και ένα μήνα και κάτι μέρες, κάνω πρακτική σε ένα μουσείο. Έτσι την ονομάζω εγώ, είναι εθελοντική, that's why. Αποφάσισα εφόσον δεν υπάρχει δουλειά, τουλάχιστον να υπάρξει εμπειρία αλλά μόνο εμπειρία δεν αποκαλείς αυτό που κερδίζω. Σύντομα θα αλλάξει η μοίρα και το ριζικό μου, ευελπιστώ, να μεταφερθώ όντως εκεί που μου είπαν. Είμαι προληπτική, δε σας το γράφω ακόμα.

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μετά της αδερφής και της νεανίδος Κ., με σούπερ παρέα δηλαδή, ήταν μέθεξη. 

Τελευταίο και καλύτερο, πέρασα στην Ανώτατη σχολή Καλών τεχνών, σας το είπα; όχι! Δεν είμαι ταλεντάρα καλέ, στο θεωρητικό τμήμα πέρασα. Και το καλύτερο; Ακόμα δεν έχω πάει να γραφτώ. Θέλω λίγη παρέα για να το κάνω.