μπορεί ακόμα να εξερευνώ τους χώρους, να ανακαλύπτω νέο κυλικείο και χώρο σίτισης, όμως την γωνιά "δημιουργίας" την πρόσεξα από την πρώτη μέρα, στις εξετάσεις.
Είναι η γωνιά που λατρεύω. Κάθε φορά το εικαστικό φτιάχνει κάτι, κάτι που έχει κάποια σημασία. Αυτά τα χέρια δείχνουν μια κίνηση, έτσι μου είπαν.
Για μένα, αυτά τα χέρια, σημαίνουν πως πρέπει να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, να συμφιλιωθούμε, να δώσουμε τα χέρια, να τραβήξουμε με δύναμη, αν χρειαστεί, κάποιο άλλο χέρι, προκειμένου να το σώσουμε. Να δώσουμε χείρα βοηθείας σε όποιον την χρειάζεται. Δε νομίζω ότι οι πινακίδες "είμε άστεγος", "μένο σε κούτα" ήταν χωρίς λόγο εκεί δίπλα, κι ας νόμιζα όταν τις είδα πως είναι εκεί για να τις παίρνει έτοιμες κάποιος ζητιάνος. Παιδική σκέψη αλλά καμιά φορά δεν είναι ωραίο να σκεφτόμαστε σα μικρά παιδιά παρά σαν αδιάφοροι νέοι ή διεστραμμένοι μεγάλοι;
4 σχόλια:
ενθουσιαστικα που ακουσα αυτο το τραγουδι στο μπλογκ σου! πραγματικα πιστευα οτι το ηξερα μονο εγω. χεχε :ρ υπεροχο isn't it? !
Palette, είσαι καινούργια εδώ άρα καλώς όρισες! Είναι, είναι πολύ υπέροχο. Καλά εγώ μερικά κομμάτια προτιμώ να τα ξέρω μόνο εγώ γηια να νιώθω την μοναδικότητά τους. Ένα από αυτά είναι κι αυτό :) Δικαίως το πιστεύεις άρα.
Σε ευχαριστω πολυ, Amelie! Το μπλογκ σου ειναι πολυ ομορφο, αληθινο!
We.. would sleep in cheap hotels..
and wake up from the sound of bells on Sundays.. wee would only drink cheap wine but I was yours and you were mine.. κλπ :)
Καλη συνεχεια!
:) ποσο αληθεια.. σα μικρα παιδιά... η αθωοτητα σε ολο της το μεγαλειο..
Δημοσίευση σχολίου