Ορκωμοσία (τίτλος εφημερίδας αλλά this is the hot new)

Πρώτα απ'όλα θέλω να κάνω ένα μεγάλο καλοσώρισμα στους αναγνώστες που έχουν εγγραφεί το τελευταίο διάστημα αλλά λόγω διάφορων αλλαγών στη ζωή μου δεν έχω προλάβει να επισκεφθώ τις σελίδες όλων.

*Η φωτογραφία είναι αληθινή και τα αντικείμενα που τη συνοδεύουν από "αληθινούς" φίλους γι'αυτό και αναρτήθηκαν αυτά επειδή με συγκίνησαν κι όχι λόγω της υλικής τους αξίας.

Το δεύτερο ευχαριστώ πηγαίνει στις φίλες μου. Δεν είναι τα υλικά αγαθά, δεν είναι η ιδιαίτερη συμπάθεια που έχω προς τα πρόσωπα τους αλλά είναι η παρουσία τους στα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής μου που με κάνει να χαίρομαι ακόμη περισσότερο. Αν θέλετε να μιλήσουμε και για υλικά αγαθά, ναι, ξέρουν ακριβώς το γούστο μου κι αυτό είναι κάτι το οποίο δείχνει πως ο άλλος τόσα χρόνια έχει μάθει μερικά πράγματα για σένα. Δεν είναι λοιπόν μόνο τα δώρα, τα οποία ήταν υπέροχα (εντάξει δεν αντέχω να μην το πω), ήταν τα συγκινητικά αυτά πραγματάκια που κάνουν ένα δώρο ξεχωριστό. Ήταν λοιπόν, μια φορά κι έναν καιρό, τρεις πανέμορφες πριγκιπισσούλες οι οποίες βρίσκονταν στον δικό τους νεραϊδοχώρο και εγώ στον δικό μου. Σύντομα, μεταφέρθηκα στον δικό τους κι αυτές στον δικό μου και μοιραστήκαμε προβληματισμούς, χαρές, λύπες. Σαν απότομο άτομο ως χαρακτήρας, αν και ντροπαλή μερικές φορές, είναι γνωστό μπλογκικώς και γενίκότερα στα άτομα που με γνωρίζουν ότι δύσκολα δένομαι με κάποιο άτομο αν όμως δεθώ είμαι πάντα εκεί. "Οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε για τον εαυτό μας" , έλεγε το μαγνητάκι που μου χάρισαν η Ναταλία, η Χριστίνα και η Ειρήνη και θέλω να τους πω έστω και από εδώ πως για μένα είναι η οικόγενεια που θέλω να έχω σε όλη μου τη ζωή.
Ένα άλλο ευχαριστώ πηγαίνει στα άτομα που με πήραν τόσες φορές τηλέφωνο επειδή δεν ήρθαν που ήταν σα να ήταν εκεί, Λίλα, Γιώργο , Πανούτσο και Βέρα. Ανυπομονώ να έρθει η ώρα του πτυχίου γι'αυτούς σύντομα. Όπως ανυπομονώ και για το κορτσούδι που πιστεύω πως πολύ σύντομα θα τα καταφέρει και άφησε και ένα αξιογάπητο κουτάβι πίσω για να έρθει.
Το άλλο αφιερώνεται στην Γκαρίν, την Μάγδα, την Τόνια και την Εύη. Ήθελα πολύ να δω και τις τέσσερις. Ο γκαρινάκος και η Μάγδα γνωρίζοντας πάντα την αγάπη μου για το ροζ (ξέρετε εσείς) :) Η καρτούλα της Γκ. έχει ήδη μπει στην πιο ωραία θέση της βιβλιοθήκης μου.
Ακόμη ένα στην αδερφούλα μου που την αγαπώ πολύ και σήμερα εκτελούσε χρέη φωτογράφου.
Μαργαρίτα, εσένα θα σου κάνω ένα ποστ σύντομα γιατί είναι πολλά αυτά που θέλω να γράψω ισπανίδα φίλη μου..!
Και το τελευταίο και ίσως πιο ερωτικό, σε ένα πρόσωπο που μπήκε στη ζωή μου τόσο ξαφνικά που ούτε καν είχα φανταστεί την μέρα αυτή μαζί του. Σε ένα πρόσωπο που αντέχω να βλέπω μόνο χαρούμενο. Στην πιο όμορφη ανθοδέσμη που μου έχουν χαρίσει ποτέ, στα πιο ρομαντικά μπουμπουκάκια από τριαντάφυλλα που μου χάρισε μετά την ορκωμοσία.

Για όλες αυτές τις στιγμές και για τις στιγμές που θα έρθουν στη ζωή μου, νιώθω σήμερα τόσο γεμάτη από χαρά. Ακόμη κι αν τα πράγματα δεν έρθουν όπως θα τα ήθελα, ακόμα κι αν η ζωή έχει δυσκολίες. Η αγάπη από και προς μερικά άτομα θα ομορφαίνει τις πιο μοναδικές μας στιγμές. Τις πιο σπάνιες. Γιατί όπως έγραψα και αλλού οι αληθινοί φίλοι χαίρονται διπλά με την χαρά μας και το δηλώνουν με την παρουσία τους.