Sorry, you have only 1 day to leave.



http://www.youtube.com/watch?v=mN1-d9vVaKU
*photo from we hear it

  
Η ευτυχία σου ήταν προσωρινή. Τώρα το μόνο που απομένει είναι να μαζέψεις τα πράγματά σου όσο πιο γρήγορα γίνεται και να του δίνεις. Καλείσαι να επιστρέψεις ότι πήρες από κείνον. Δώρα, ρούχα, κοσμήματα, συναισθήματα, αγκαλιές, ανάσες, αρρώστιες, υγρά, φιλιά, λέξεις, βόλτες, άμμο, αφρόλουτρο, φαγητό, μονάδες στο κινητό, κέρατα, κέρατα σε στέκα από τα jumbo. Έχεις ένα μικρό περιθώριο, ίσα ίσα για να καταλάβεις τι γίνεται και να μην ξεχάσεις τίποτα σε κανένα ντουλάπι. Μόλις τα επιστρέψεις έχεις όσο χρόνο θες να ξεπεράσεις τα ψυχολογικά σου και όσα έχεις ακούσει από αυτόν.
Ο χρόνος που θα σου δοθεί είναι αόριστος. Το χρονόμετρο θα τρέχει αλλά θα επιταχύνει όταν φέρεις στο μυαλό σου εικόνες και αναμνήσεις δικές του. Οι φίλοι σου θα είναι προσωρινοί. Μετά από τόσες ψυχολογικές μεταπτώσεις δε θα είσαι σίγουρη για κανέναν. Οι γκόμενοι θα είναι περιστασιακοί. Θα ενεργοποιούν τα πιο βαθιά σου αισθήματα και μόλις μοιάσουν σε κάτι με αυτόν θα αρχίσει να χτυπά ειδοποίηση στο κινητό σου. Οι γονείς θα σε πρήζουν και θα χτυπιέσαι για τα όσα τους έχεις εξομολογηθεί.
Τέλος, η φοιτητική σου ζωή θα τελειώνει με ένα πτυχίο πριν την ώρα του και μέσα στο άγχος και τον πανικό του, θα χαίρεσαι μόνο εσύ για το κατόρθωμά σου. Θα περνούν από μπροστά σου χιλιάδες εικόνες του πρώτου έτους στη σχολή, μετά του δεύτερου - κάπως θαμπές - και έπειτα των τελευταίων δύο χρόνων. Θα αναλογιστείς αν έκανες όσα ήθελες, αν έμεινες πίσω σε κάτι, θα μετανιώσεις για πράξεις που δεν έκανες και για εκδρομές που δεν πήγες. Πάνω απ' όλα όμως θα κλαις που τελειώνει κάτι τόσο ωραίο και ανέμελο. Πόσο θα ήθελες να είσαι ακόμα φοιτήτρια; Κι ας χρώστας και 2 μαθήματα παραπάνω. Πόσο θα ήθελες να ξαναζήσεις την φοιτητική σου ζωή από την αρχή;
Νιώθεις πως τα ρούφηξε όλα. Και τώρα γυρνά και σε μειώνει. Απαξιώνει εμφάνιση, χαρακτήρα, ψυχή. Τα πάντα. Ο έρωτας είχε γίνει εξάρτηση. Δεν υπάρχει αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει σεβασμός. Οι στιγμές ευτυχίας αρχίζουν να υποχωρούν. Κι αυτές; Καλείσαι να τις επιστρέψεις. Ίσως τελικά να είναι καλύτερα. Κι αν τις επιστρέψεις μπορεί και να αφήσεις χώρο για τις καινούργιες. Γιατί όχι; Οι άλλοι και οι άλλες πως τα καταφέρνουν; Έτσι κι εσύ. Κι αυτός. Έτσι όπως όλοι. Και η ωή έτσι. Κι όλα αρχίζουν αλλιώς...

Life

http://www.youtube.com/watch?v=IKLBxmN8E4U

After your death you will be what you were before your birth.

Arthur Schopenhauer

αφιερωμένη



http://www.youtube.com/watch?v=zLVvpf0TqRs

 Άφησες το χεράκι μου και χάθηκε η ανάσα μου

Σταμάτησες πια να με κρατάς και έπρεπε να βγω στην επιφάνεια να ρουφήξω οξυγόνο

Δεν σε έχω απλά σε νιώθω

Κι αυτό;

όχι πάντα, μερικές φορές.

Γιατί κάποιες άλλες, οι φυσαλίδες της ζωής μας ασκούν μεγαλύτερη πίεση από όση νομίζαμε, και ξέρεις, είναι δύσκολο πολύ να φτάσει το χέρι μου πάλι το δικό σου. Παλεύει μα δε ξέρω αν θα τα καταφέρει. Το μόνο που ξέρω είναι πως είναι ακόμα αφιερωμένο... σε σένα.

List-Men (part I)

Το παιδεύω καιρό τώρα και ανυπομονώ να γράψω κάτι για την ερωτική πράξη μεταξύ δύο ανθρώπων - μπούρδες - για το σεξ. Τον τελευταίο καιρό τρώω τα νύχια μου, και είναι κρίμα γιατί κοιτάξτε τι ωραία που τα έκανα, διότι προσπαθώ να καταλάβω σε ποια κατηγορία ανδρών πρέπει να "κάθεσαι".
Τελικά έχω αισίως καταλήξει ότι σεξ πρέπει να κάνεις με αυτούς που γουστάρεις, με αυτούς που νιώθεις ότι θέλεις να κάνεις, αρκεί να μην είσαι δεσμευμένη. Αν σου έρθει η επιθυμία να το κάνεις, πρέπει να χωρίσεις. Τίποτα από αυτά δεν είναι σίγουρο. Υπάρχουν ωστόσο κατηγορίες.

1. Ο άντρας χαμηλών τόνων
Ή που θα σε ξενερώσει από το πρώτο λεπτό και θα γελάς γιατί έχεις συνηθίσει να βγαίνεις μόνο με τραμπούκους ή που λίγο τα πεσμένα ψυχολογικά σου λίγο η ανάγκη για ηρεμία θα σε ρίξουν στην αγκαλιά του. Θα είναι διακριτικός, θα σε καταλαβαίνει, θα σε πιέσει όπως όλοι αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό και θα σου φέρεται άψογα. Ενδεχομένως να κάνετε ατέρμονες συζητήσεις ρομαντικού χαρακτήρα. Πάντως θα κάνετε σίγουρα πολύ αισθησιακό σεξ.

2. Ο άντρας της μιας βραδιάς
Δε ξέρω αν είσαι τύπισσα συναισθηματική ή αν δεν είσαι. Θα σου αρέσει γιατί είναι το λεγόμενο one night stand. Είσαι χαζή αν τουλάχιστον δεν είναι ωραίος. Είναι η ευκαιρία της ζωής σου, άσχημη ή γκομενάρα ή και μέτρια (μας κάνει), να το κάνεις με τον πιο όμορφο άντρα της βραδιάς (σου). Συνήθως οι μπαρμαν γίνονται εύκολη λεία.

3. Ο άντρας ουρά
Ε ναι λοιπόν. Υπάρχουν ακόμα αυτοί οι τύποι που είναι τόσο χαζοί που κρέμονται από τις πρώην τους και περιμένουν λίγο σεξ από αυτές και θεωρούν, όντας αδαείς, πως οι πρώην τους είναι αγίες και από τότε που χώρισαν δεν τις έχει αγγίξει ούτε ο ψιλικατζής. Αυτοί οι άντρες πρέπει να δέσουν μια θηλιά και να αυτοκτονήσουν. Είναι απλώς μουνόδουλοι. Ή βαριούνται να πάρουν τον κώλο τους να γνωρίσουν καμιά άλλη. Εσύ, μετά από τόσες που έχει πάει, θα αισθάνεσαι ακόμα μοναδική επειδή απλά και μόνο ήσουν τόσα χρόνια πρώην του; Να χαίρεσαι τον τίτλο λοιπόν.

4. Ο άντρας της σχέσης
Ό,τι και αν γίνει θέλει σχέση. Είναι η άλλη σπαστική; Σχέση. Είναι προβληματική και ενδέχεται να χρειαστεί αλλαγή; Σχέση. Τελικά όλα οδηγούν εκεί. Δε ξέρω αν θα ευχαριστηθείς το σεξ τόσο πολύ μαζί του. Αν κάνεις όμως την πολυπόθητη σχέση μαζί του, θα το ευχαριστηθείς γιατί τι είπαμε θα έχεις κάνει; Σχέση!

5. Ο άντρας πρωτάρης
Α, λοιπόν αυτή είναι η αγαπημένη μας κατηγορία. Η καλύτερή μας. Ούτε πρώην στο κεφάλι σου, ούτε σύγκριση. Τον μαθαίνεις ό,τι θέλεις και όπως θέλεις. Κάτι σαν τα παιχνιδάκια του τζάμπο που ρυθμίζονται με την ώρα.

6. Ο άντρας της διπλανής πόρτας
Αποθηκευμένος by all means και σε όλα για να μπορείς να τον βρεις. Έκανες μια φορά σεξ μαζί του και νομίζεις τώρα ότι κάθε φορά θα είναι τέλεια. Γελιέσαι. Πάρε και δοκίμασε από μόνη σου.

7. Ο άντρας ο γκομενιάρης
Καλά, εδώ παίξ'το λίγο χαλαρή και θα πετύχεις το ακριβώς αντίθετο. Το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να σε πρήξει και να σου ζητάει συνέχεια να βρεθείτε, όχι επειδή του έχεις λείψει, για οτιδήποτε άλλο άσχετο αλλά ο τελικός προορισμός θα είναι πάντα το κρεβάτι του. Κακός εραστής, τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες.

  Και κάπου εδώ τελειώνουν τα ψέματα. Νομίζεις πως μπορείς όλους και όλα να τα κατατάσσεις αλλά δεν είναι έτσι. Νομίζεις πως μπορείς να βάλεις εμένα και την κάθε κοπέλα σε κάποια κατηγορία; Άλλο τόσο μπορώ κι εγώ και πιο εύκολα. Εμείς οι γυναίκες έχουμε τις κυκλοθυμίες μας, πως να το κάνουμε. Κανείς και καμιά δεν αξίζει να βρίσκεται στον κατάλογο πρώτης ανάγκης εκτός κι αν οι ίδιοι το έχουν επιλέξει. Τίποτα δεν ορίζεται ως ελεύθερο ή μη ελεύθερο. Κάθε άνθρωπος λειτουργεί ανάλογα με αυτό που λέει η καρδούλα του. Ακόμα κι αν η καρδιά του είναι μοιρασμένη σε δύο πρόσωπα. Κανείς δεν είναι κτήμα μας. Ίσως να μην είναι και πολύ καλό να δένεσαι. Μη συνδυάζεις εικόνες και καταστάσεις που έζησες με έναν άνθρωπο με αυτή την πράξη. Προσπάθησε να την απομονώνεις και να δεις καθαρά πως αν κοιτάς μόνο αυτό, θα έρθει μια μέρα που θα δεις πόσα λάθη έκανες με αυτόν τον άνθρωπο και πόσα ανέχτηκες γιατί είχες θεοποιήσει το σεξ μαζί του. Κι αν για σένα είναι το παν, προσπάθησε τουλάχιστον να συνδυάζει και την τήρηση της αξιοπρέπειας σου από μέρους του. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από αυτή. Ούτε εγώ ξέρω, καμιά δε ξέρει και κανείς. Ναι, είναι μύθος πως κοιτάνε μόνο το σεξ. Αν με ρωτούσες, θα απαντούσα, πως πλέον δεν το κοιτάνε καν. Κερδίζουν όμως την αγάπη. Κερδίζουν το νόημα αυτής της πράξης. Να έρχεσαι κοντά με τον άλλο από τα συναισθήματα που έχεις αναπτύξει και μόνο. Κι όλα τα άλλα θα τα βρείτε, μόνοι σας.

Ισορροπία, μέρος Β'

Όταν δε σκεφτείς πριν ερωτευτείς

Όταν δε ξέρεις τι σου γίνεται

Όταν τρέχει μια εξεταστική για πτυχίο και το μυαλό σου με χίλια

Όταν ο οργανισμός σου φωνάζει "δεν αντέχω άλλο" από τις
καταχρήσεις

Όταν οι άλλοι νομίζουν ότι κωλοβαράς ενώ ψυχοπερνάς

Τότε

(κάτσε ρουφιάνα σπίτι σου να ηρεμήσουμε)

...πρόσεξε πως θα χορέψεις τον χορό της ζωής, πρόσεξε τα στραβοπατήματα, το βούτηγμα στη λάσπη, το ψέμα, την έλλειψη συναισθημάτων ή την υπερβολική χρήση αγάπης. Πρόσεξε γιατί οι ισορροπίες είναι λεπτές κι έτσι, καθώς στηρίζεσαι στις μύτες, ένα μυρμηγκάκι μπορεί να σε κάνει να λυγίσεις και να χαλάσουν οι όμορφες μπαλαρίνες σου. Πίστεψέ με, το λουράκι στον αστράγαλο δε θα σε κρατήσει για πολύ.
 γιατί όλοι έχουμε στιγμές αδυναμίας κι όλοι κάποια στιγμή λυγίζουμε, όσο ισχυροί κι αν είναι οι φραγμοί...

Αυτή την στιγμή,

θα ήθελα να βρίσκομαι στην αγκαλιά ενός τριχωτού γορίλλα.

αυτόν τον πήρα από την Ντίζνεϊλαντ. Δηλαδή, τον πήρα αγκαλιά.

Παραγνωριστήκαμε.

Οκέι, του μπι όνεστ, δεν είμαι το καταθλιπτικό άτομο που ζει στον κόσμο μιας ταινίας (Amelie), κοιμάται αγκαλιά κάθε βράδυ με τα αρκούδια της, διαβάζει ρομαντικούς ποιητές, σέρνει αναμνήσεις σαν να είναι η μηχανή του χρόνου της ΕΤ1, ερωτοχτυπιέται με τον κάθε τυχάρπαστο που παριστάνει ότι είναι ποιητής υψηλού βελινεκούς, βλέπει στον ύπνο και στον ξύπνιο της καρδούλες και λιώνει στη σαπουνόπερα. Όταν έχω τα κέφια μου, γελάω σα βλαμένο, ζούσα στον κόσμο της Αμελί μέχρι να συνειδητοποιήσω πως υπάρχουν πολλοί κλέφτες-αλήτες-λωποδύτες, τον τελευταίο καιρό τα αρκούδια κοιμούνται στο πάτωμα γιατί έχω γίνει τρελή γαϊδούρα αναίσθητη χοντρώς κι όχι ελαφρώς και πιάνω όλο το διπλό κοιμώμενη σαν το βόδι. Σέρνω τις αναμνήσεις που χρειάζεται, ερωτοχτυπιέμαι δύσκολα (σαν;)- δε ξέρω σαν τι- αλλά δύσκολα, στον ύπνο μου βλέπω ότι τρώω σουβλάκια από τον Σάββα, από την ώρα που άνοιξε και στον Πειραιά και ακόμα δεν εχω πάει, ή ότι παραγγέλνω στα Friday's sesame chicken strips και potato twisters, ξέρετε πως είναι αυτά. Ο χειρότερος μου εφιάλτης είναι να έχω ξεχάσει την κάρτα πόντων στο σπίτι. Δε λιώνω στη σαπουνόπερα όπως στα σχολικά χρόνια, γιατί ποιος δεν έβλεπε La usurpadora ή Maria la del Barrio. Όλοι βλέπατε, βούλω λοιπόν. Τον τελευταίο καιρό τον περνάω διαβάζοντας (νοτ) καθότι 3 μαθήματα έμειναν και θα είμαι μαλάκας αν δεν τα περάσω και αντί αυτού κάθομαι και βλέπω στο μέγκα ντόλτσε βίτα στη χιλιοστή της επανάληψη. Κι όμως είμαι. Κάτι το μνημόνιο, κάτι η κρίση που φεύγω από την ηλικία του πιπινιού και χάνω τον τίτλο της φοιτήτριας, κάτι οι τρομερές ατάκες της γιαγιάς μου που τελευταία πέφτουν σαν κεραυνοί και φοβάμαι μην τις ξεχάσω. Οι γονείς σήμερα π.χ πήγαν "για τρίπλες" και όχι "για τρίπλεξ". Μετά τις 12 όποια κοπέλα κυκλοφορεί ασυνόδευτη και την δουν πρέπει να καλέσουν την αστυνομία, γιατί είναι επικίνδυνο. Αν δεν τρώω φρούτα θα μου πέσουν τα μαλλιά. Και να συχτυρίζω εγώ που τελευταία έχω μια κάποια ελαφριά τριχόπτωση ότι φταίει η γκαντέμω η γιαγιά. Στις 2 το βράδυ δε, έρχεται να μου πει ότι τα ομόλογα στις τράπεζες είναι ασφαλισμένα και να θυμηθώ εγώ να το πω αύριο στη μαμά μου μην ανησυχεί. Λες και 2 η ώρα το βράδυ, με 3 ποτήρια κρασί κι αν όχι κρασί, Guiness σίγουρα, θα θυμάμαι να πω πρωί πρωί ή μάλλον μεσημέρι που ξυπνάω για τα ομόλογα.

 Και φτάνω στο άλλο κουλό της ημέρας, θέλουν η ξαδέρφη και η αδερφή μου να πάμε διακοπές (λένε). Αμ δε! Γιατί κύριος; Για να ξυπνάω το μεσημέρι, να τρώω σαν οικογενειάρχης σε ταβέρνα και το βράδυ να πονούν τα ποδάρια τους και να μην κάνουμε ούτε καν κλάμπινγκ; Δε σφάξανε. Στις τελευταίες διακοπές μαζί τους, ήμουν όλη μέρα σε ένα δωμάτιο 2χ2 και ρωτούσα συνεχόμενα τι θα φάμε, πότε θα πάμε για ψώνια, τουλάχιστον πάμε για μια βουτιά; Η μουργέλα να μην χρεώνεται τουλάχιστον. Διαθέτουμε και εξοχικό, μια χαρά θα τη βγάλουμε κι εκεί, δε θα κλαίω τα λεφτά του ξενοδοχείου. Νοτ. Πλάκα κάνω. Φαντάζομαι τώρα που μεγάλωσα, να σταματήσω να είμαι ο χλαπάτσας από το "της ελλάδος τα παιδιά",  να με λαμβάνουν υπ'όψιν τους και να περάσουμε ωραία. Και τώρα που είπα για λεφτά. Θα δώσω πανελλήνιες πάλι του χρόνου, πήρα μεγάλη απόφαση και το λέω εδώ γιατί κάπου θέλω να το πω να έχω μια συμπαράσταση. Έχω θεωρήσει δεδομένο ότι παίρνω πτυχίο και πάω για δεύτερο. Αλλά δε βαριέσαι, θα βρω και μια δουλειά και όλα τζετ. Τζετ; Τραγικά καγκούρικη έκφραση ξεμαλλιασμένου τελευταίου κάγκουρα. Αυτά είν' τα σχέδια και η φωτογραφία είναι από την Γαλλία, συγκεκριμένα από το μετρό της που μυρίζει κατρουλίλα. Το δικό μας μυρίζει μασχαλίλα,χμ κάπως καλύτερα; Και των Ισπανών μυρίζει σάπιο ψάρι ή τίποτα. Χειρότερο το τίποτα πάντως από το κάτι.
Τελευταία  μένει η ρημάδα η συνήθεια. Σαν διάολος δεν με αφήνει σε ησυχία. Κι όλο λέω θα στρώσω, θα αλλάξω συνήθειες, συνήθειες είπα; Συνήθεια. Και έχω αλλάξει ήδη μία και μοναδική. Σταμάτησα να ασχολούμαι με τους άλλους. Σταμάτησα να ζηλεύω, να σκέφτομαι τι ναι και τι όχι. Και από τότε που σταμάτησα, σταμάτησα να σκέφτομαι και για μένα, σα να ήταν δυο συγκοινωνούντα δοχεία αυτά τα δυο. Περπατάω και ζαλίζομαι πραγματικά τον τελευταίο καιρό. Και θέλω και αχαλίνωτη διασκέδαση, τύπου καλοκαιρινή, τρομάρα μου. Το τελευταίο το ανέφερα γιατί με έχει κολλήσει μάλλον η γιαγιά και πετάω άσχετα ή τον πόνο μου σε άκυρη στιγμή.

Σμίκρυνση εννοιών

Ποτέ δεν πήγαινα με την ζωή.
Ποτέ δεν την άφηνα να κυλήσει όπως αυτή ήθελε και θέλει.
Και τώρα αρχίζω να μετανιώνω, να μετρώ αντίστροφα για λάθη και πάθη.
Και αυτά τα πάθη να προσπαθώ ακόμα και τώρα να τα δικαιολογώ. Χάνω την ζωή, χάνω στιγμές, χάνω ανθρώπους, χάνω ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη, αγάπη. Μα πάνω απ'όλα χάνω αγάπη.
αγάπη που μέχρι να το καταλάβεις έχει μικρύνει...

Κι άλλο...αγάπη

Κι άλλο...αγάπη

Κι άλλο...αγάπη

Μέχρι που εξαφανίζεται ή διαγράφεται η αγάπη.

Και μένεις κάπως έτσι, σαν σε έναν πίνακα που χάζευες τις προάλλες στην Piazza D'Espagna και έκανες σκέψεις. Τώρα τις βλέπεις να γίνονται πραγματικότητα.
Σουρεαλιστικό; Πολύ.

Κάρμα

Ξέρω πως αυτή τη φορά δεν πρόκειται για δικό μου κάρμα. Δεν έχω βάλει σε σειρά τις λέξεις ακόμα για να γράψω αυτό που γράφω. Τα δάχτυλα μου ή τρέμουν ή σκουντάνε το γραφείο. Καρμικοί έρωτες, καρμικές γνωριμίες, καρμικά όνειρα, καρμικά παραμύθια,  καρμικές φιλίες, καρμικά συμβάντα. Και μένω στο τελευταίο. Είναι άραγε η ζωή τόσο μικρή ώστε να ζήσουμε μία από αυτές τις περιπτώσεις; Ο φίλος που άκουσα ότι πέθανε πριν λίγες ώρες, όχι δικός μου φίλος, είχε μιλήσει μια - δυο μέρες πριν με κάποια κοπέλα. Τυχαία. Μετά απο καιρό. Και την επόμενη μέρα, την πρόσθεσε στις επαφές του. Ξέρεις ότι αν δεν τον είχε αποδεχτεί κι αν δεν είχαν μιλήσει αυτή τη στιγμή δε θα ήξερε ότι είναι νεκρός;

Η ζωή κυλάει σαν μια μικρή σταγόνα παχύρευστου υγρού που αργοπεθαίνει. Ή αλλιώς που προσπαθεί να φτάσει σε ένα τέλος. Να ακουμπήσει κάπου. Έτσι κι εμείς επιλέγουμε συνειδητά ή τυχαία να ακουμπήσουμε σε ορισμένα άτομα. Στη ζωή σου θα συναντήσεις πολλούς ή πολλές. Προσπάθησε να μη μετανιώσεις για τίποτα, για κανέναν ακόμα κι αν σου φέρθηκε με τον πιο άσεμνο τρόπο. Προσπάθησε να μη χαλάσεις τον εαυτό σου με άσχημες σκέψεις. Κάθε άνθρωπος που περνάει από την ζωή μας αφήνει και κάτι. Ακόμα και ο πιο κενός στο μυαλό σου άνθρωπος έχει να αφήσει κάτι. Ο καφές που μοιράστηκες, η βόλτα σε μια παραλία, η βραδυνή διαδρομή για να φτάσεις ως το σπίτι του και να πιείτε μια μπύρα ή να κάνετε έρωτα είναι στιγμές. Προσπάθησε να είσαι συλλέκτης στιγμών. Συλλέκτης τοπίων. Συλλέκτης ανθρώπων. Κι αν τους χάνεις, ξαφνικά μια μέρα, θα βρεθείς σαν διψασμένος σε έρημο. θΑ ΈΧΕΙς ΧΑΘΕΊ. Μα αν έχεις διαλέξει να συλλέξεις τις στιγμές μαζί του, τότε θα ανοίξεις ό,τι έχεις και θα βρεις τρόπο για να πιεις νερό ή να επιστρέψεις εκεί απ'όπου ήρθες. Καμιά φορά πάλι, δε θες να πιστέψεις τον χαμό ενός ανθρώπου. Ναι, βέβαια, όλοι δυσκολευόμαστε. Προσπαθούμε όμως να σκεφτούμε ότι ο άνθρωπος που γνωρίσαμε δε θα είναι πλέον ούτε στο κινητό μας ούτε θα απαντήσει στην κληση μας. Μπορεί το κινητό του να έχει διαλυθεί και να βρίσκεται ανάμεσα στα σίδερα μιας μηχανής. Ο λογαριασμός του στο facebook να έχει γεμίσει από αποχαιρετισμούς και ευχές για καλό ταξίδι. Είδες πάλι πως λειτουργεί η μνήμη; Θα χαζεύεις φωτογραφίες και δε θα μπορείς να το πιστέψεις. Όμως εσύ έχεις συλλέξει στιγμές. Στιγμές μαζί του. Ίσως τελικά αυτό να είναι που θα σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις. Οι μνήμες δεν υπάρχουν μόνο για να μας θλίβουν ή να μας φέρνουν αντιμετώπους με ένα αρρωστημένο παρελθόν. Είναι εκεί για να μας δίνουν ένα αστεράκι, το βράδυ στον ουρανό και όποτε το κοιτάς να νομίζεις πως κάπου εκεί ταξιδεύει η ψυχή κάποιου. Κανείς δε γνωρίζει τι γίνεται μετά. Κανείς που πήγε δε γύρισε. Κανείς δεν ήρθε να μας πει τι απέγινε. Μη θυμώνεις όμως.

Μην τα βάζεις με το κάρμα σου. Μην ταλαιπωρείσαι με σκέψεις. Όλα κυλούν αβίαστα, όλα σε πάνε εκεί που θέλουν αυτά να σε πάνε. Ακολούθησε την μοίρα σου. Εγώ πιστεύω σ'αυτήν. Ακόμα και το τυχαίο σκούντηγμα κάποιου στο μετρό μπορεί μετά από χρόνια να έχει κάτι να σου δώσει ή να σου πει. Μη μετανιώνεις. Συμβαίνουν όλα για κάποιο λόγο, έχεις ακούσει να το λένε, σωστά; Κι εγώ το έχω ακούσει. Η μοίρα ξέρει. Η ζωή και ο θάνατος ξέρουν. Που θα σε πάνε και πως θα σε πάνε. Ονειρέψου κι άσε τη ζωή να κυλήσει... όπως αυτή ξέρει. Γιατί η ζωή ξέρει.

*δεν τον ήξερα αλλά όταν το άκουσα συγκλονίστηκα.την προηγούμενη μέρα αφού το έμαθα είχα κάνει σκέψεις για την μνήμη χαμένων ανθρώπων στο facebook.

Μία ανάρτηση των 6 λεπτών και 48 δευτερολέπτων.

Εκμεταλλεύτηκα την φωτογραφία του, να με συγχωρεί. Δε σημαίνει κάτι για μένα. Απλά με συγκίνησε.

Στην "Κ"

Σε άκουγα να μιλάς συνέχεια για πληγωμένες καρδιές και εγωισμούς κι ύστερα να στριφογυρίζουν στο μυαλό σου σκέψεις φτηνές για βραδιές φτηνές που δεν άξιζαν ούτε να φτιαχτείς ούτε να τελειώσεις.

 Ήταν μια κούπα δίπλα σου που συνεχώς έβλεπες άδεια. Ήταν ένα ρολόι που δε χτυπούσε ποτέ το ξυπνητήρι του. Σε άφηνε να ζεις στον δικό σου κόσμο.

Κι όταν ήρθε από το παράθυρο αυτό το αεράκι να σε γαργαλήσει άνοιξες δειλά δειλά τα βλέφαρα, χάϊδεψες με τη δαντέλα της μαξιλαροθήκης τα μάτια σου και φίλησες τον καρπό σου. Νόμιζες ότι έχεις αλλάξει μα πάλι κοιμήθηκες κι είδες το ίδιο όνειρο.

Τρεμόπαιζαν σκιές στην κίνηση από τα δάχτυλα των ποδιών σου και καθώς το φως έσχιζε την κουρτίνα αποφάσισες να τυλιχτείς σε δέκα ασπρόμαυρα κύματα. Το χέρι άγαρμπα προσπάθησε να σε στηρίξει μα δεν τα κατάφερε. Ύστερα κούνησες το κεφάλι για να μην αντικρύσεις πάλι το φως μα κάτι σ'έδιωξε πιο πέρα. Παραλίγο να έπεφτες μα τόση δύναμη είχες μέσα σου. Αυτή που σε κρατούσε βιδωμένη στο ξύλινο πάτωμα και οι σκιές έβγαιναν ακόμα πιο δυνατές καθώς ορμούσαν προς τον αιχμαλωτή της στιγμής, την κάμερα.

*amelie

Κι όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις κι εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει την φωνή σου...θα ναι αργά, μεσάνυχτα και θα χεις κουραστεί.

Όταν θ'αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις, στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου, τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής.

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου και το βρεις τσακισμένο απ'τις πληγές και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες ν' ακούσουν την φωνή σου κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές...