Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Τι είναι;




Γιατί με κοιτάζεις έτσι;

Τι έγινε πάλι;

Ρώτησε το μικρό χελωνάκι το άλλο χελωνάκι.

Να είμαι στενοχωρημένο. 

Γιατί;

Γιατί μαζί μου δεν ήθελες να παίξεις, ήθελες όμως να παίξεις με το άλλο χελωνάκι.

Κι αν είναι έτσι; Δε ξέρεις ότι εσύ μ ενδιαφέρεις εμένα κι όχι άλλα χελωνάκια;

-----------------------------------                   ----------------------------------------

" Δεν έπρεπε να το ακούσω, μου εξομολογήθηκε μια μέρα, δεν πρέπει ποτέ ν ακούς τα λουλούδια. Πρέπει να τα κοιτάζεις και να τα μυρίζεις. Το δικό μου έκανε τον πλανήτη όλο να μοσχοβολάει, όμως δε μπορούσα να το ευχαριστηθώ. Η ιστορία με τα νύχια, που με είχε τόσο νευριάσει, κανονικά θα έπρεπε να με είχε συγκινήσει..." Μου εξομολογήθηκε ακόμα:
"Τότε δε μπορούσα να καταλάβω. Έπρεπε να το κρίνω από τις πράξεις κι όχι από τα λόγια. Με γέμιζε και με φώτιζε. ΔΕΝ έπρεπε να σηκωθώ να φύγω. Έπρεπε να μαντέψω την τρυφερότητα πίσω απ τις μικροπονηριές του. Τα λουλούδια είναι τόσο αντιφατικά . Ήμουνα όμως πολύ μικρός και δεν ήξερα να Αγαπάω".

Να το μυστικό μου. Είναι τόσο απλό. Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία τα μάτια δε τη βλέπουν. Θα είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου. Για πάντα. Για ό,τι έχεις εξημερώσει.

Μόνο τα παιδιά κολλάνε τη μύτη τους στα τζάμια. Χάνουν τον καιρό τους με μια πάνινη κούκλα που αποκτά μεγάλη σημασία κι αν τους την πάρουν κλαίνε.
Είναι τυχερά...

Το δεύτερο κείμενο, απόσπασμα από το αγαπημένο μου παραμύθι, τον Μικρό Πρίγκιπα. Αποσπάσματα που θυμάμαι δηλαδή απ'έξω γι αυτό αν μου ξεφεύγει καμία λέξη να με συγχωρήσετε. Κάποτε σκεφτόμουν ότι διαβάζω πολύ και ότι αυτά που διαβάζω δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα κι ότι μάλλον είμαι πολύ ρομαντική. Κάποτε σταμάτησα να διαβάζω τα αγαπημένα μου παραμύθια και κάποτε σταμάτησα να τα πιστεύω. Όμως τίποτα δε σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα αυτή τη στιγμή από ένα τέτοιο παραμύθι. Τίποτα δε με ηρεμεί περισσότερο από το να γράφω στο τετράδιο που είχα ξεκινήσει για το φανταστικό πρίγκιπα με τον Μικρό Πρίγκιπα στο εξώφυλλο και εδώ, στο αγαπημένο μου ιστολόγιο που έχει την τύχη να συνδέεται καρμικά για άλλη μια φορά με τον πρίγκιπα αφού εμπεριέχει τη λέξη Σόπενάουερ. 

Όνειρα γλυκά.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

oi anthrwpoi pou de vlepoun me thn kardia einai katadikasmenoi na mh zoun.To mono pou mporoun na kanoun einai na nomizoun pws zoun me synesh. Oi anthrwpoi de sygxwrun kai pou de proxwroun einai katadikasmenoi na mh niwsoun pote pragmatika synaisthimata.
aliki

Amelie είπε...

Αλίκη μου, που έχεις και ωραίο όνομα, το ζήτημα είναι να προστατεύουμε το "τριαντάφυλλό" μας όποιο κι αν είναι αυτό. Να το αγαπάμε, να του συγχωρούμε τα λάθη και να το κάνουμε να ανθίζει. Οι άνθρωποι που δε βλέπουν με την καρδιά θεωρούν ότι είναι αξιοπρεπείς, ότι δε πιάστηκαν "μαλάκες" ποτέ. Για μένα οι τσαλακωμένοι άνθρωποι ζουν αληθινά. Αισθάνονται πραγματικά. Αλλά όλα αυτά, όπως έμαθα θέλουν ηρεμία. Και με ηρεμία ο άνθρωπος βλέπει καθαρά.