Σαββατόβραδο

με ένα κερί μεγάλο - άρωμα βανίλιας- κινητό στο άλλο δωμάτιο που κοιμάται ο Ερρίκος. 

Με ένα υπέροχο τσάι μήλο από την Κωνσταντινούπολη και ηλιοκαμμένο δέρμα. 

Σήμερα πήγα να κολυμπήσω χιλιόμετρα, έτσι λέγεται; Σήμερα ζυγίστηκα και είχα φτάσει στα 53 κιλά μετά από 2,5 μέρες πλήρους αφαγίας. 

Απόψε ωστόσο νιώθω καλύτερα από ποτέ.

Ξαπλωμένη στην αιώρα της βεράντας μου, ακούγοντας δίεση και χαζεύοντας άρθρα και blogs. Περιμένοντας έναν Αύγουστο γεμάτο Αθήνα αφού καμιά άδεια δεν έχω ζητήσει και δε πρόκειται να ζητήσω. Θέλω όμως πολύ να μοιραστώ μαζί σας που ήθελα να πάω. Κι αυτή τη στιγμή όλοι μου οι φίλοι είναι έξω ή σε νησιά οπότε δε μπορώ να το μοιραστώ. 

Το δικό μου νησί για φέτος θα ήταν η Φολέγανδρος. Τα πράγματα μου ήταν ήδη στη βαλίτσα, τα περισσότερα με τα ταμπελάκια για νέο κάρμα (δεν αρχίζω τις τρέλες μου-σκάω). Το είχα φανταστεί με 5 λέξεις:

αλάτι, αγκαλιά, MoU, βιβλία, μυρωδιές

Μακριά πια από τέτοιες σκέψεις, πολύ μακριά.

Ο άνθρωπος, μάτια μου, όσο είναι καθαρός ουρανός κι όσο δεν έχει προδώσει τα συναισθήματά του μόνο καθαρούς ουρανούς αξίζει να βρίσκει.

Κι όλη η αρρώστια των ανθρώπων βρίσκεται εκεί. Γιατί για μένα η προδοσία στη φιλία ή τον έρωτα είναι αυτή που σε κάνει να μην είσαι με κάποιον. Είναι αυτή που δίνει τέλος σε κάτι. Όλα τα άλλα μοιάζουν πολύ μικρά. Γι αυτό όσο είσαι ειλικρινής με τον άλλο αλλά κυρίως με τον εαυτό σου, μπορείς να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά.

Καλό καλοκαίρι σε όσους ξεκινούν τις διακοπές του από δω και πέρα.

Θα παραμείνουμε κλειστά για τον Αύγουστο ίσως και παραπάνω.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ηρεμίας

Ξεκινώντας το επόμενο.

"Ίμερος και κλινοπάλη" , του Κωστή Παπαγιώργη.

Ο ερωτευμένος άνθρωπος, μπορεί, να βιώνει την ύπαρξή του ως πολύ μεγάλη και περιστασιακά ολόκληρη. Ο έρωτας δίνει άλλη μορφή στο χρόνο, μετράει με το δικό του ρολόι κι αυτό είναι ένα ρολόι πολύ πιο γενναιόδωρο. Καταργείται ο βασανιστικός φόβος της φθαρτότητάς του, και η αποδοχή του άλλου, τον εφοδιάζει μ’ ένα περίσσευμα που είναι διατεθειμένος να το μοιραστεί με τον υπόλοιπο κόσμο. Όσο εγωιστής κι αν είναι κανείς, ευρισκόμενος στην κατάσταση του έρωτα, δεν μπορεί παρά να μυριστεί τη θεϊκή διάκριση που έχει γίνει υπέρ του. Αυτό τον κατακλύζει με (ή έστω του προσδίδει) το αίσθημα της ευγνωμοσύνης. Το κορμί, που μέσα στον έρωτα βρίσκει άλλο τρόπο χρήσης, μεγαλώνει και αλλάζει, αναγκαστικά, θερμοκρασία. Το δέρμα που απολάμβανε τα χάδια του εραστή την προηγούμενη νύχτα, δεν μπορεί παρά να είναι πιο ακτινοβόλο. Το κορμί που αγαπιέται δεν αρρωσταίνει.
Η λαγνεία είναι φωτεινή, όχι σκοτεινή. Ακριβώς επειδή είναι πνευματική περιπέτεια. Η λαγνεία επινοεί. Δίνει αξία στο σώμα, που σ’ όλη μας τη ζωή το κουβαλάμε χωρίς συνείδηση. Εξυψώνει το ατελές και το ανεπαρκές, σε τελειο κι ολοκληρωμένο. Η λαγνεία, (για όσους διαθέτουν δύναμη και πίστη) είναι μια θρησκευτική τελετουργία που αποθεώνει τη μοναχική μας ύπαρξη και μας κάνει κοινωνούς του μεγάλου ωκεανού που είναι η συλλογική ύπαρξη. Είναι μια σημαντική- η πιο σημαντική συνάντηση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Όσο κι αν δεν το ξέρουμε, όσο κι αν μπερδευόμαστε από τις όποιες τυχαίες συνθήκες του χωρο- χρόνου.Η λαγνεία, ο ερωτας ή η κλινοπάλη, προσφέρουν απαντήσεις, καταδικασμένες, όμως, αμέσως μετά να ξεχαστούν. Όπως όταν βλέπεις στ’ όνειρό σου το νόημα της ζωής κι όταν ξυπνήσεις αισθάνεσαι την απόγνωση εκείνου που άγγιξε την αλήθεια κι αμέσως μετά την έχασε. Η λαγνεία είναι η κοινή μας πατρίδα, ο μοναδικός τόπος που μπορεί κανείς να είναι ο εαυτός του και να παραδίνεται στη φύση του. Γι’αυτό, όταν απομακρυνόμαστε από το πλευρό του εραστή κάνει τόσο κρύο. Γι’ αυτό φαίνονται όλα τόσο μαύρα και ζοφερά. Τον πόνο τον γεννάει η γνώση ότι υπάρχει μια πατρίδα στην οποία δεν μπορούμε να κατοικήσουμε μόνιμα, μια αλήθεια, που μόλις την αντικρίσουμε, πρέπει αμέσως να την ξεχάσουμε.

Έκλεψα, κυριολεκτικά επίσης αυτό-  την άλλη ,την κακή πλευρά του έρωτα:

Η αναπόφευκτη αποτυχία απόλυτου συντονισμού με τον άλλον, ακριβώς επειδή είναι διαφορετικός από εμάς, γεννά την αγωνία, την αβεβαιότητα, την αδημονία. Το βάθος και η υπερβολή του δικού μας συναισθήματος, σε συνδυασμό με την συνειδητοποίηση ότι ο άλλος είναι ελεύθερος να μείνει ή να φύγει όποτε θέλει, ξυπνούν το θυμό, τη ζήλια, μας κάνουν αβέβαιους και ασταθείς, με διαρκείς μεταπτώσεις στο συναίσθημα και τη συμπεριφορά. Ακόμα και όταν ο άλλος είναι ολοκληρωτικά παρών και δηλώνει εξίσου ερωτευμένος, η αίσθηση του ανικανοποίητου, της στέρησης, της έλλειψης, δε λένε να μας εγκαταλείψουν. Η κατάσταση που βιώνουμε είναι η αποθέωση της αμφιθυμίας. Μας ελκύει και μας απωθεί την ίδια στιγμή. Μας γεμίζει ενέργεια και συγχρόνως μας εξαντλεί. Μας απομακρύνει και μετά μας φέρνει πάλι κοντά και μάλιστα με ενισχυμένη την επιθυμία. Πρόκειται για βίωμα πρώτου μεγέθους που ψυχολογικά καταλαμβάνει όλο το χώρο, κυριεύοντας ολοκληρωτικά τον άνθρωπο. Με αυτή την έννοια, ο έρωτας εντάσσεται στη σφαίρα της «ψυχοπαθολογίας», της ψυχής που πάσχει. Οι ερωτευμένοι τον μισό καιρό χαίρονται και τον υπόλοιπο υποφέρουν. Υποφέρουν για τον άλλον, αλλά κυρίως για τον εαυτό τους προσπαθώντας να βγάλουν νόημα από αυτό που τους συμβαίνει. Είναι τραγικά πρόσωπα όσο και αν ακούγεται υπερβολικό. Όσοι έχουν ερωτευτεί έστω μία φορά στη ζωή τους το γνωρίζουν αυτό.

Καλό βράδυ Παρασκευής και για όσους δραπετεύσουν απ την Αθήνα καλές διακοπές.

Fashion theme

1.TED BAKER

Chic, σε κλασικές γραμμές, χωρίς να χάνεσαι μέσα στα χρώματα. Το παρακάτω ήταν η ιδανική λύση για το γάμο που έχω να πάω. Κόστισε μόλις 136 ευρώ από 192 και.. ήταν το τελευταίο κομμάτι. Ένας απ τους κολλητούς μου με βοήθησε και πάλι να διαλέξω, αν και επιφυλακτικός για το αν είναι για την ηλικία μου. Εγώ πιστεύω όχι μόνο ότι είναι αλλά ότι μια floral επιλογή τονίζει ακόμα πιο πολύ το νεαρό της ηλικίας ειδικά αν συνδυαστεί με out of bed  χτένισμα (ουσιαστικά χαλαρές μπούκλες χωρίς καν να χτενιστείς σε κομμωτήριο)

2. benetton

Η αγάπη μου για το ροζ είναι εμφανής σαφώς. Όμως τίποτα δεν αγαπάμε περισσότερο από το απαλό, κουφετί χρώμα. Ακόμα και στο άρωμά μας. Narcisso Rodriguez for Her το οποίο τώρα που έχει και εκπτώσεις θα το βρείτε γύρω στα 100 ευρώ, το μεγάλο μέγεθος. Αν προλάβετε περάστε μια βόλτα απ τη Benetton, τα αντικείμενα της φωτογραφίας δε θα σας στοιχίσουν πάνω από 40 ευρώ.

3. Dior

και φυσικά φιογκάκια! Τώρα που το δέρμα αφυδατώνεται ευκολότερα, δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε μια καλή ενυδατική. Θα τη βρείτε γύρω στα 70 ευρώ εκτός κι αν πετύχετε τις μόνιμες πλέον εκπτώσεις του Hondos Center. Τα φιογκάκια ίσως να μη σας στοιχίσουν πάνω από 5 ευρώ, Accessorize όπως και το μαντήλι από 25 ευρώ στα 12. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε και ως μαντήλι για την παραλία, στα μαλλιά σας.

4.Accessorize

τα ρομαντικά εσώρουχα του Accessorize  τώρα που είναι καλοκαίρι και θέλουμε να είμαστε πιο ανάλαφρες χωρίς να φοράμε απαραίτητα αυτά τα εσώρουχα τύπου κορδόνια που φαίνονται άσχημα μέσα απ τα ρούχα.

5. EStee Lauder

Modern Muse, το άρωμα της γαρδένιας που θα κάνει τα ρούχα σας να μυρίζουν λουλούδια και  ρομαντισμό.

Τι είναι;

Γιατί με κοιτάζεις έτσι;

Τι έγινε πάλι;

Ρώτησε το μικρό χελωνάκι το άλλο χελωνάκι.

Να είμαι στενοχωρημένο. 

Γιατί;

Γιατί μαζί μου δεν ήθελες να παίξεις, ήθελες όμως να παίξεις με το άλλο χελωνάκι.

Κι αν είναι έτσι; Δε ξέρεις ότι εσύ μ ενδιαφέρεις εμένα κι όχι άλλα χελωνάκια;

-----------------------------------                   ----------------------------------------

" Δεν έπρεπε να το ακούσω, μου εξομολογήθηκε μια μέρα, δεν πρέπει ποτέ ν ακούς τα λουλούδια. Πρέπει να τα κοιτάζεις και να τα μυρίζεις. Το δικό μου έκανε τον πλανήτη όλο να μοσχοβολάει, όμως δε μπορούσα να το ευχαριστηθώ. Η ιστορία με τα νύχια, που με είχε τόσο νευριάσει, κανονικά θα έπρεπε να με είχε συγκινήσει..." Μου εξομολογήθηκε ακόμα:
"Τότε δε μπορούσα να καταλάβω. Έπρεπε να το κρίνω από τις πράξεις κι όχι από τα λόγια. Με γέμιζε και με φώτιζε. ΔΕΝ έπρεπε να σηκωθώ να φύγω. Έπρεπε να μαντέψω την τρυφερότητα πίσω απ τις μικροπονηριές του. Τα λουλούδια είναι τόσο αντιφατικά . Ήμουνα όμως πολύ μικρός και δεν ήξερα να Αγαπάω".

Να το μυστικό μου. Είναι τόσο απλό. Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία τα μάτια δε τη βλέπουν. Θα είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου. Για πάντα. Για ό,τι έχεις εξημερώσει.

Μόνο τα παιδιά κολλάνε τη μύτη τους στα τζάμια. Χάνουν τον καιρό τους με μια πάνινη κούκλα που αποκτά μεγάλη σημασία κι αν τους την πάρουν κλαίνε.
Είναι τυχερά...

Το δεύτερο κείμενο, απόσπασμα από το αγαπημένο μου παραμύθι, τον Μικρό Πρίγκιπα. Αποσπάσματα που θυμάμαι δηλαδή απ'έξω γι αυτό αν μου ξεφεύγει καμία λέξη να με συγχωρήσετε. Κάποτε σκεφτόμουν ότι διαβάζω πολύ και ότι αυτά που διαβάζω δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα κι ότι μάλλον είμαι πολύ ρομαντική. Κάποτε σταμάτησα να διαβάζω τα αγαπημένα μου παραμύθια και κάποτε σταμάτησα να τα πιστεύω. Όμως τίποτα δε σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα αυτή τη στιγμή από ένα τέτοιο παραμύθι. Τίποτα δε με ηρεμεί περισσότερο από το να γράφω στο τετράδιο που είχα ξεκινήσει για το φανταστικό πρίγκιπα με τον Μικρό Πρίγκιπα στο εξώφυλλο και εδώ, στο αγαπημένο μου ιστολόγιο που έχει την τύχη να συνδέεται καρμικά για άλλη μια φορά με τον πρίγκιπα αφού εμπεριέχει τη λέξη Σόπενάουερ. 

Όνειρα γλυκά.