Ξεκινώντας να γράψω για κιθάρες στα Εξάρχεια, κιθαρίστες και όμορφες γωνιές, χαριτωμένα εναλλακτικά ζευγάρια με εναλλακτική αγάπη και περισσό θαυμασμό εκ μέρους μου, μελαγχολικούς συγγραφείς και για ένα μαγαζί, το ποδήλατο, στην όμορφα άσχημη πλατεία Εξαρχείων, στα φοιτητικά περάσματα και σε σακούλες από το monster κάτι με συνθήματα, έπεσα πάνω στη σελίδα 43.
Τελευταία ασχολία να διαβάζω το βράδυ, δύσκολα με παίρνει ο ύπνος-εδώ γελάμε καθώς δεν υπάρχει άτομο που αν αφήσεις μόνο του πάνω από ένα λεπτό σε απαλή μεριά, θα κοιμηθεί γρηγορότερα.
Είμαι κι απ τα άτομα που πιστεύουν στο τυχαίο. Το αγαπούν, το θέλουν στη ζωή τους γιατί πιστεύουν ότι η ζωή είναι μικρή και περικλείεται από γεγονότα που σε σημαδεύουν. Τα άτομα μετρούν λίγο, είναι οι εμπειρίες. Ακόμα και το σουβλάκι που θα φας είναι εμπειρία. Και λοιπόν διάβαζα και δε βαριέμαι, νομίζω- θα δείξει, καθόλου να γράψω αυτό που διάβαζα.
Πως όμως να καθορίσει κανείς την αξία ενός συναισθήματος; Τι έδινε αξία στο συναίσθημά του; Το γεγονός ακριβώς ότι έμενε για χάρη της. Μπορώ να πω: αγαπάω αρκετά τον τάδε φίλο μου για να του θυσιάσω το δείνα ποσό χρημάτων - δεν μπορώ να το πω στ' αλήθεια παρά μόνο αν το χω κιόλας κάνει.
Μπορώ να πω: αγαπάω αρκετά τη μητέρα μου ώστε να μείνω αν έχω ήδη μείνει κοντά της. Δεν μπορώ να καθορίσω την αξία αυτής της αφοσίωσης, παρά μόνο αν έχω κάνει μια πράξη που να την επικυρώνει και να την προσδιορίζει. Καθώς, όμως, εγώ ζητάω απ'αυτή την αφοσίωση να δικαιολογήσει την πράξη μου παρασύρομαι σ'ένα φαύλο κύκλο
Το συναίσθημα οικοδομείται από τις πράξεις μας.
Άλλωστε ο Αντρέ Ζιντ είπε, πολύ σωστά, πως ένα συναίσθημα που υποκρινόμαστε ή ένα συναίσθημα που ζούμε σαν βίωμα είναι δύο πράγματα σχεδόν αδιαχώριστα: το ν'αποφασίσω πως αγαπάω τη μητέρα μου μένοντας κοντά της ή να παίξω θέατρο μ αποτέλεσμα να φαίνεται πως μένω για τη μητέρα μου, είναι λιγάκι το ίδιο πράγμα. Μ' άλλα λόγια: το συναίσθημα οικοδομείται με τις πράξεις που κάνουμε άρα δε μπορώ να το συμβουλευθώ και να το χρησιμοποιήσω σαν οδηγό. Αυτό σημαίνει πως δε μπορώ ούτε να αναζητήσω μέσα μου την αυθεντική διάθεση που θα με σπρώξει να δράσω, ούτε και να ζητήσω από μιαν έτοιμη ηθική έννοιες που θα μου επιτρέψουν να δράσω.
Τελευταία ασχολία να διαβάζω το βράδυ, δύσκολα με παίρνει ο ύπνος-εδώ γελάμε καθώς δεν υπάρχει άτομο που αν αφήσεις μόνο του πάνω από ένα λεπτό σε απαλή μεριά, θα κοιμηθεί γρηγορότερα.
Είμαι κι απ τα άτομα που πιστεύουν στο τυχαίο. Το αγαπούν, το θέλουν στη ζωή τους γιατί πιστεύουν ότι η ζωή είναι μικρή και περικλείεται από γεγονότα που σε σημαδεύουν. Τα άτομα μετρούν λίγο, είναι οι εμπειρίες. Ακόμα και το σουβλάκι που θα φας είναι εμπειρία. Και λοιπόν διάβαζα και δε βαριέμαι, νομίζω- θα δείξει, καθόλου να γράψω αυτό που διάβαζα.
Πως όμως να καθορίσει κανείς την αξία ενός συναισθήματος; Τι έδινε αξία στο συναίσθημά του; Το γεγονός ακριβώς ότι έμενε για χάρη της. Μπορώ να πω: αγαπάω αρκετά τον τάδε φίλο μου για να του θυσιάσω το δείνα ποσό χρημάτων - δεν μπορώ να το πω στ' αλήθεια παρά μόνο αν το χω κιόλας κάνει.
Μπορώ να πω: αγαπάω αρκετά τη μητέρα μου ώστε να μείνω αν έχω ήδη μείνει κοντά της. Δεν μπορώ να καθορίσω την αξία αυτής της αφοσίωσης, παρά μόνο αν έχω κάνει μια πράξη που να την επικυρώνει και να την προσδιορίζει. Καθώς, όμως, εγώ ζητάω απ'αυτή την αφοσίωση να δικαιολογήσει την πράξη μου παρασύρομαι σ'ένα φαύλο κύκλο
Το συναίσθημα οικοδομείται από τις πράξεις μας.
Άλλωστε ο Αντρέ Ζιντ είπε, πολύ σωστά, πως ένα συναίσθημα που υποκρινόμαστε ή ένα συναίσθημα που ζούμε σαν βίωμα είναι δύο πράγματα σχεδόν αδιαχώριστα: το ν'αποφασίσω πως αγαπάω τη μητέρα μου μένοντας κοντά της ή να παίξω θέατρο μ αποτέλεσμα να φαίνεται πως μένω για τη μητέρα μου, είναι λιγάκι το ίδιο πράγμα. Μ' άλλα λόγια: το συναίσθημα οικοδομείται με τις πράξεις που κάνουμε άρα δε μπορώ να το συμβουλευθώ και να το χρησιμοποιήσω σαν οδηγό. Αυτό σημαίνει πως δε μπορώ ούτε να αναζητήσω μέσα μου την αυθεντική διάθεση που θα με σπρώξει να δράσω, ούτε και να ζητήσω από μιαν έτοιμη ηθική έννοιες που θα μου επιτρέψουν να δράσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου