γυρίζεις σ'αυτή τη γαμημένη φάση που ξυπνάς και δε θες να σηκωθείς απ'το κρεβάτι. Νιώθεις μια ανίκητη δύναμη να τραβάει το κεφάλι σου κάτω από το ζεστό, απ'τους εφιάλτες, μαξιλάρι. Για ακόμη μια φορά ψάχνεις να κλείσεις λίγη ώρα το κινητό αλλά σκέφτεσαι ότι είναι το μοναδικό που θα σε ξυπνήσει το πρωί γιατί είσαι και αναίσθητη και δεν ακούς καλά. Φοβάσαι μην πάθεις τα ίδια, φοβάσαι πάλι ενώ τις προάλλες διάβαζες ότι αν είσαι καλός με τους άλλους, θα είναι και οι άλλοι καλοί με σένα. Φοβάσαι να ξυπνήσεις, φοβάσαι να διαβάσεις κάτι παλιό, φοβάσαι να θυμηθείς και καταπίνεις πάλι αυτό το μαγικό χαπάκι αμνησίας που σε κάνει να μη ζεις το χθες. Να μη θυμάσαι αγγίγματα, να μη θυμάσαι πρόσωπα ή καταστάσεις αν δε τα ζεις, μόνο μουσικά ακούσματα.
Για ακόμη μια φορά λες θα είμαι σκληρή. Έρχονται στη δουλειά και σου παίρνουν τη θέση, με μέσο όλα. Σου λένε να περιμένεις να έρθει η σειρά σου ενώ βλέπεις,διαβάζεις, καταλαβαίνεις, δουλεύεις. Δικαιοσύνη μηδέν.
Δίνεσαι ολόκληρη, νιώθεις ενώ δεν ένιωθες, αφήνεσαι ενώ δεν αφηνόσουν, ονειρεύεσαι κάνοντας ό,τι ομορφότερο και παίρνεις τ'αρχίδια σου.
Δεν υπάρχει λοιπόν. Δεν υπάρχει όνειρο, δεν υπάρχουν πρίγκιπες παρά γαμημένοι φλώροι που αν μείνεις μαζί τους περνάς όμορφα και μπορεί και να τους ερωτευτείς στο τέλος. Υπάρχει επίσης μια σχέση που έγινε μια φορά στη ζωή σου και ήταν τόσο τέλεια για να ξαναγίνει. Και από κει και πέρα υπάρχουν οι ανόητοι τροβαδούροι της αγάπης που θέλουν να σου προκαλούν, τώρα τι μη με ρωτήσεις, έκαστος στο είδος του και άσε που πρέπει να το ζήσω κιόλας για να σου πω.
Μέσα σ'αυτή τη σαπίλα είναι και ο χρόνος που τρέχει αμείλικτα κι εσύ τον φοβάσαι πολύ. Ίσως τελικά αυτό που φοβάσαι περισσότερο, Αμελί, είναι ο χρόνος.
Η σιγουριά δεν είναι για μένα. Ο Χρόνος όμως είναι ο χειρότερος εκδικητής όλων.
Οι μέρες δεν είναι πια για μένα. Ανυπομονώ να περνούν μέχρι πάλι να κλείσουν όλα.
Δεν είναι σαν τις πληγές. Αν κλείσουν μετά, μετά το άνοιγμα θα είναι σχεδόν ακατόρθωτο.
Κατάλαβες εαυτέ; Αυτά θα χεις να διαβάζεις...μόνο λίγες σκέψεις αρκούν για παρελθόν. Ακόμα και το χθες, ακόμα και ένα λεπτό του είναι μακρινό. Μακρινό σημάδι στο παρελθόν.
Μάθε να ζεις το τώρα. Και είναι τόσο ωραίο.
Όταν δυο άνθρωποι ζουν το τώρα, σκέψου δυο τώρα σε μια μέρα, σε μια ώρα. Θα είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι.
αυτά.
θα επανέλθω.
έχω κλεισίματα άλλωστε.θα παίξει μπλόγκινγκ το σ-κ. :)
Για ακόμη μια φορά λες θα είμαι σκληρή. Έρχονται στη δουλειά και σου παίρνουν τη θέση, με μέσο όλα. Σου λένε να περιμένεις να έρθει η σειρά σου ενώ βλέπεις,διαβάζεις, καταλαβαίνεις, δουλεύεις. Δικαιοσύνη μηδέν.
Δίνεσαι ολόκληρη, νιώθεις ενώ δεν ένιωθες, αφήνεσαι ενώ δεν αφηνόσουν, ονειρεύεσαι κάνοντας ό,τι ομορφότερο και παίρνεις τ'αρχίδια σου.
Δεν υπάρχει λοιπόν. Δεν υπάρχει όνειρο, δεν υπάρχουν πρίγκιπες παρά γαμημένοι φλώροι που αν μείνεις μαζί τους περνάς όμορφα και μπορεί και να τους ερωτευτείς στο τέλος. Υπάρχει επίσης μια σχέση που έγινε μια φορά στη ζωή σου και ήταν τόσο τέλεια για να ξαναγίνει. Και από κει και πέρα υπάρχουν οι ανόητοι τροβαδούροι της αγάπης που θέλουν να σου προκαλούν, τώρα τι μη με ρωτήσεις, έκαστος στο είδος του και άσε που πρέπει να το ζήσω κιόλας για να σου πω.
Μέσα σ'αυτή τη σαπίλα είναι και ο χρόνος που τρέχει αμείλικτα κι εσύ τον φοβάσαι πολύ. Ίσως τελικά αυτό που φοβάσαι περισσότερο, Αμελί, είναι ο χρόνος.
Η σιγουριά δεν είναι για μένα. Ο Χρόνος όμως είναι ο χειρότερος εκδικητής όλων.
Οι μέρες δεν είναι πια για μένα. Ανυπομονώ να περνούν μέχρι πάλι να κλείσουν όλα.
Δεν είναι σαν τις πληγές. Αν κλείσουν μετά, μετά το άνοιγμα θα είναι σχεδόν ακατόρθωτο.
Κατάλαβες εαυτέ; Αυτά θα χεις να διαβάζεις...μόνο λίγες σκέψεις αρκούν για παρελθόν. Ακόμα και το χθες, ακόμα και ένα λεπτό του είναι μακρινό. Μακρινό σημάδι στο παρελθόν.
Μάθε να ζεις το τώρα. Και είναι τόσο ωραίο.
Όταν δυο άνθρωποι ζουν το τώρα, σκέψου δυο τώρα σε μια μέρα, σε μια ώρα. Θα είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι.
αυτά.
θα επανέλθω.
έχω κλεισίματα άλλωστε.θα παίξει μπλόγκινγκ το σ-κ. :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου