I was thinking...

πως όσο περνά ο καιρός συναντώ ανθρώπους όλο και πιο μόνους.

Ανθρώπους πιο υπεροπτικούς με μηδενική διάθεση να βρουν αυτό που πραγματικά ψάχνουν αλλά αντιθέτως ευκαιριακούς με μοναδική εστίαση στο πως θα περάσουν καλά τη μέρα τους. Και μετά έρχεται και η επόμενη, και η επόμενη και πάει λέγοντας.

Κι όμως κάποια μέρα, θα καταλάβουν αυτό που έλεγε ο Θ.Βέγγος

"Έπρεπε να γεράσω αγόρι μου για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δυο χέρια...
αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαϊδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια. Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν.
Χάσιμο χρόνου.
Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις..."

Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν.