Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Χρυσό κουφέτο,μαχαιρώματα,κουτσομπολιά

Ok, είμαι έτοιμη μετά από πολύ καιρό να εκφραστώ όπως θέλω και να πάνε να γαμ@#$% όσοι έχουν μάθει ότι γράφω εδώ και μερικά αληθεύουν λιγάκι. Και να ξερες πόσο θέλω να τα γράψω εδώ,αχ! 
 Πριν δυο μήνες και κάτι, ξεκίνησα μεταπτυχιακό ή μάλλον και μεταπτυχιακό. Για να πω την αλήθεια μου τη μαύρη και την έρμη, δεν είναι κι η καλύτερη εμπειρία. Θέλω να πω ότι, αφενός δυσκολεύομαι να κατανοήσω την ορολογία στο αντικείμενο που έχω επιλέξει να κάνω μεταπτυχιακό γιατί δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο των σπουδών πάνω στην τέχνη  που ήδη ανήκω, αφετέρου κάτι γίνεται με το περιβάλλον. Θα μου πεις, δεν είσαι και το πιο κοινωνικό άτομο αλλά θα σου πω κι εγώ ότι αν θες να ξέρεις, έχω υπάρξει και λιγότερο εως καθόλου κοινωνική. Το χειρότερο έχει ήδη συμβεί- είμαι έξω από τα νερά μου. Αρχικά, αρνούμαι να πιστέψω ότι είμαι σε ένα περιβάλλον χρησιμοθηρικό, κατινίστικο και φάσης πρόσεχε που μιλάς και τι λες. Έπειτα, είναι κάτι λίγο και οι καθηγητές που διδάσκουν βάσει της εμπειρίας τους και από τη μια κάθομαι και διαβάζω ακαταλαβίστικα μαθηματικά που κανείς δε μου εξηγεί, από την άλλη είμαι καθηλωμένη επί 3 ώρες να ακούω έναν καθηγητή να μου λέει- επί τρεις ώρες ξαναλέω- ότι έχει γράψει 18 βιβλία και το μάθημα του να περιστρέφεται γύρω από μπουρδέλα και λιμάνια. Γιατί πάντα αυτά πάνε μαζί, μαζί και με λίγο ουϊσκι.
  Μετά είναι το περιβάλλον. Oh shit!!! Μιλάμε για 120 άτομα εκ των οποίων τα 80 είναι στην ηλικία μου και κάτι παραπάνω και συμπεριφέρονται σα να πηγαίνουμε πρώτη μέρα στο γυμνάσιο. Ok, η μία δε με συμπαθεί, η άλλη νομίζει ότι της κλέβω τον γκόμενο και ελάχιστα με μισεί, αν ακόμα δεν έχει σατιρίσει τις μισές μου φωτογραφίες στο φουμπού, η άλλη πάλι νομίζει ότι είμαι χαζή και ξανθιά, μόνο που το πρώτο εξαλείφθηκε κάπου ανάμεσα σε κάτι γνώσεις που αυτή ούτε στον ύπνο της. Μιλάμε, για προβληματάρες απείρου κάλλους γενικότερα. Και τέλος, μιλάμε για μια παρέα που είχα δέσει από την αρχή αλλά μετά πάλι κάτι έκανα και τώρα δε σε είδα δε σε ξέρω. Εκτός κι αν εκπέμπω σήματα αντιπάθειας ή ζήλιας όπου πηγαίνω- πρέπει να το προσέξω. Το περιβάλλον λοιπόν είναι θεϊκό και κάτι παραπάνω. Είναι τόσο θεϊκό που ο ένας κουτσομπολεύει τον άλλο και κάθε ένας ξέρει κάτι παραπάνω για τον άλλο που μπορεί στην τελική και να μην ισχύει. Αρνούμαι να πιστέψω πως κάποια άτομα ήταν τόσο ανώριμα και να μην το είχα καταλάβει εξ αρχής κι έτσι απλά εναποθέτω τι ελπίδες μου σε κάποιο λαϊκό άσμα τύπου δε ταιριάζετε σου λέω για να τη βγάλω καθαρή. Διαφορετικά, θα πρέπει να αναθεωρήσω εντελώς τον τρόπο που σκέφτομαι και να αρχίσω να γίνομαι κυνική. 
  Από την άλλη δεν είμαι πια drama queen. Μπορώ να πω ότι παρόλο που κάθε φορά προβληματίζομαι για τις γνωριμίες μου, είμαι καλά και ίσως μετά από καιρό. Τελικά, δε θέλει μεγάλη προσπάθεια είναι απλά αυτό το διαολεμένο timing που σου φέρνει και σου κάνει άνω κάτω τη ζωή. Και όχι ότι το drama queen το πίστευα ποτέ για μένα αλλά το είχα ακούσει και μου παραφάνηκε υπερ-βόλα για μένα. Όσο να το πεις, δεν έχω πάρει και αγκαλιά τα μαξιλάρια μου να το παίξω γιαγιά.
  Και μην ξεχνάτε, το αντίδοτο, λέγεται Παολάρα, βέβαια καμιά φορά πέφτουμε έξω σε κάποια άτομα και σε κάποιες συμπεριφορές αλλά τουλάχιστον κάτι μένει. Τα cd της, είναι γελοιωδώς ανεβαστικά.
Καλή μας χώνεψη.

13 σχόλια:

Vivika είπε...

Απαπά μα τι κομπλεξάρες! Αχώνευτοι. Ουστ.

Ανώνυμος είπε...

Μη δίνεις σημασία...αυτό είναι που αποζητούν,Να σε κάνουν να σπάσεις.Τα δικά σου όρια δοκιμάζουν...Δείξε τους λοιπόν,ότι τους/τις έχεις γραμμένους/ες εκεί που δε μπαίνει μελάνι...Αυτή είσαι και σε όποιον αρέσεις.Για τους άλλους μπορείς...απλά δε γουστάρεις...
Καλό μεσημεράκι :)

K. είπε...

Ρε να σου πω κάτι? Είναι γενικό το κακό να ξέρεις. Και στην σχολή μου τα ίδια. Άσε που ο κόσμος -ανεξαρτήτου ηλικίας- κουβαλάει το ψυχολογικό του αιώνα και δεν το λέω ειρωνικά. Πολύ ανασφάλεια, πολύ κομπλεξισμός και πολύ παρεξηγισοκατάσταση για το τίποτα.
Εγώ γι'αυτό κάνω παρέα με αγόρια. Σταρχιδιστές.
Πάντως μην απελπίζεσαι. Παντού τα ίδια είναι...Και ξαναλέω: ανεξαρτήτου ηλικίας.
Καλή τύχη και καλή συνέχεια!
xxx


K.

mahler76 είπε...

Πάνε ντυμένη Πάολα μια μέρα στο μάθημα να τους κάνεις να σκάσουν χαχαχα. Αχ αυτά τα ωραία των μαθησιακών αιθουσών κάθε επιπέδου θα μου λείψουν (not) όταν πάρω κάποια στιγμή το πτυχίο.

Amelie είπε...

Vivika Vain, είναι επειδή έχουν αμολύσει πολλές κοπέλες μαζί σε χώρο εκπαίδευσης, δεν είμαστε για τέτοιους χώρους. Από την άλλη παίζει πολύ και το γλιτσέ είδος άντρα εκεί μέσα. Βγάλε συμπέρασμα μετά..!

Amelie είπε...

μελαχρινάκι-παλιοκόριτσο, σίγουρα δεν είμαι από τα άτομα που θα ασχοληθούν πολύ. Απλά απογοητεύομαι με κάποιους ανθρώπους. Δε σπάω γιατί δεν είχα δώσει αξία. Και αυτό ενισχύει την παλιά μου άποψη...δε χρειάζεται τελικά να είμαι τόσο κοινωνική! :) Μάλλον όταν είμαι προκαλώ ζήλεια στους άλλους.

K, και ναι, το κάνω κι εγώ αυτό! Μόνο που υπάρχουν φορές που κοιτούσα στον κατάλογο και έψαχνα για φίλες που τελικά δεν είχα. Τελικά κατέληξα στο ότι όλα χρειάζονται. Δεν είναι θέμα του με ποιον κάνω παρέα σε αυτή την περίπτωση. Είναι θέμα άσχημης ατμόσφαιρας σε έναν καινούργιο χώρο. Προσωπικά, πλέον μου είναι αδιάφορο απλά κάτι τέτοια με διεγείρουν να γράφω γιατί μου προκαλούν εντύπωση. Στη σχολή μου δεν είχα τέτοια ούτε στην άλλη έχω (γιατί είμαι σε δύο σχολές αυτή τη στιγμή).

Amelie είπε...

mahler76, αρνούμαι να σκυλοποιηθώ!!! Και μένα μου είχαν λείψει από το λύκειο(not).

Βρασίδας είπε...

Σε όποιο κοινωνικό περιβάλλον και να βρεθείς θα συναντήσεις κάθε λογής ανθρώπους. Αυτός που θα σε αντιπαθεί επειδή είσαι πιο όμορφος, αυτός που θα σε ζηλεύει επειδή είσαι πιο έξυπνος, αυτός που θα σε συμπαθήσει επειδή θα του χαμογελάσεις και αυτός που θα σε ακούσει και γνωρίζοντας σε θα εκτιμήσει το χαρακτήρα σου....
Οπότε Αμαλία μου, όπως έχει πει και ο Oscar Wilde: Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι.

Amelie είπε...

Βρασίδα, τι καλό απόφθεγμα! Into the point! Πάντως είμαι από τους ανθρώπους που πρέπει όντως να με γνωρίσει κάποιος για να καταλάβει τι είμαι, ποια είμαι, με τι ασχολούμαι. Άσχετα από τον συγκεκριμένο χώρο, μου το πε ένα άτομο εκτίμησης αυτή την περίοδο, και νομίζω ισχύει.

Βρασίδας είπε...

Συμφωνώ με την άποψη του ατόμου που χαίρει της εκτίμησης σου, ότι δηλαδή πρέπει να σε γνωρίσει κάποιος για να σε καταλάβει.... και αυτό μου θυμίζει ένα παλαιότερο σχόλιο μου, ότι είσαι άτομο που αξίζει να γνωρίσει κανείς.

Amelie είπε...

Β., σ' ευχαριστώ γι'αυτό που λες γιατί πλέον είχα χάσει την πίστη μου σε μένα και δεν ήθελα ούτε εγώ να ξέρω τον εαυτό μου..

Κατερίνα είπε...

η αληθεια ειναι πως οταν ο αλλος δε θελει να σε γνωρισει ή σου κολλάει ταμπέλες ή σε μισεί..έτσι γίνεται! Ωστόσο είσαι τόσο ξεχωριστό πλάσμα που και μόνο που έκανες μνείες σε διαφόρους αρκούσε..(σιχτιρ)


p.s είμαι υπερ του να κανεις νεες γνωριμίες όχι όμως τέτοιες..adios λοιπόν...

Amelie είπε...

κορτσούδι, αρκούν οι αναφορές, έχεις δίκιο! Εγώ δεν ήμουν ποτέ υπέρ, αλλά τι να κάνω που με έβαλαν σε καινούργιο περιβάλλον,αχ!