Παντού υπάρχει θλίψη.
Οι άνθρωποι θλίβονται γι αυτούς που έχουν χάσει.
Τους εραστές που δεν είχαν ποτέ.
Τους φίλους που έχασαν.
Όλους τους ανθρώπους που τους έκαναν κακό.
Στην αρχή είναι συναίσθημα γεμάτο θρήνο, μετά χάνουν την ικανότητα να ανιχνεύουν τις μυρωδιές.
Συνεπώς τους ανθρώπους, θα έλεγα εγώ.
Κι αυτή, είναι η ασθένεια.
5 σχόλια:
Οι άνθρωποι κάθε φορά που χάνουν ένα πρόσωπο χάνουν κι ένα κομμάτι του εαυτού τους. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξαναγεμίζουν τα κενά τους ή προτιμούν να τα "στοκάρουν".
den exo logia mikri mou...ta perasame prosfata kai emeis... asteraki
Vazoula, να μπαζώνουν συναισθηματικά, για να το χοντρύνω.
asteraki, :(
Nαι αλλά μένουν αναμνήσεις. Όμορφες αναμνήσεις. Και με αυτές θα πρέπει να γιατρευτούμε.
Καλώς σε ξανα-βρήκα!
sarper! Με τις αναμνήσεις δε γιατρευόμαστε.Μένουμε προσκολλημένοι, δυστυχώς.
Όντως!Καλώς σε ξαναβρήκα κι εγώ!
Δημοσίευση σχολίου