- . _

Για μια στιγμή...

πήγε να με πάρει ο ύπνος. Η ώρα είναι 7 παρά κι εγώ ακόμα ξύπνια. Υποφέρω. 
Αλήθεια σου λέω.
Δε μπορώ να ηρεμήσω από τις σκέψεις.
Δεν είμαι καλά. 
Για λίγο, νομίζω ότι εξαφανίζομαι και μετά πάλι το απαλό μαξιλάρι που ακουμπάει στο πρόσωπό μου, μου φέρνει την αίσθηση της ζωής.
Μετά, το μυαλό μου γυρίζει γύρω από εκείνη τη νύχτα. Εκείνη την φρικτή νύχτα που νόμιζα ότι θα πεθάνω από λυγμούς. Και τώρα έρχεται άλλη μια φρικτή νύχτα να κλείσει τον κύκλο ενός παραμυθιού. Σα βιβλίο με ένθετα είναι η ζωή μας. Μόνο που δεν είναι τόσο απλό. Δε γίνεται να έχω συναισθήματα για τα πάντα, γίνεται;
Δεν αντέχω να κοιμηθώ.
Η καρδιά μου χτυπάει τόσο γρήγορα που είναι πέρα για πέρα δικό μου αυτό που γράφω  αυτή τη φορά, είναι δική μου ιστορία, ακούς;
Και θα γράφω ό,τι θέλω.
Κάνε να ήταν όλα στη ζωή μου αλλιώς.
Καλύτερα να μη μας μοιράζουν γλυκά αν είναι να μας τα παίρνουν πίσω...