Εσύ;

 -Εγώ;
 -Εγώ τι;
 -Όχι, δεν το έχω σκεφτεί.
 -Έχεις σκεφτεί ποτέ τι θα κάνεις στο μέλλον σου;
 -Πρώτα αποφάσισαν άλλοι και μετά εγώ όπως είδατε.

Κατά τα άλλα, το ένα μου ξινίζει και το άλλο μου βρωμάει.

Το ένα με αγχώνει και το άλλο με αποτελειώνει.

Το άλλο; Το άλλο που με κάνει να βαριέμαι;

Το άλλο που με κοροϊδεύει; 

Δε ξέρω που βρίσκεται η αγάπη, αγαπητή Αμελί. Δε ξέρω πως θα δέσει η σημερινή κοινωνία τον έρωτα μέσα σε μια κοινωνία που παλεύει. Κι αν οι δύσκολες συνθήκες μας φέρνουν πιο κοντά, δε ξέρω πως μετά μας απομακρύνουν αν νιώσουμε την ανάγκη να απαγκιστρωθούμε. Ακούω δύσκολα λουλούδια, μυρίζω όμορφες μουσικές. Και πάλι, γυρνάω στην ίδια στεγνή τροχιά που νιώθω να με εγκαταλείπει μέσα σε ένα στρόβιλο 

σα να τα βλέπω όλα μέσα από ένα καλειδοσκόπιο. Αν δε μπορείς να μαντέψεις την φωτογραφία, μπορώ να σε βοηθήσω.

Όμως δε μπορώ να σε βοηθήσω στην αληθινή αγάπη. Δε μπορώ να σε πείσω για έναν συμβιβασμό δίχως όρια. Γιατί τελικά τι είναι η αγάπη; Αυτό που φαίνεται στην φοβερή και τρομερή ταινία σου; Δε νομίζω... 

Νομίζω όμως ότι εσύ την εγκατέλειψες μια για πάντα, βάζοντας στο κεφάλι σου χίλιες δυο σκέψεις απαγόρευσης και την κατάντησες σκέψη ονειρική. Ζήσε λοιπόν με ένα όνειρο. Να φοβάσαι όμως την μέρα που θα ξυπνήσεις.