Για μένα η νέα περίοδος της ζωής μου ξεκινά με την έλευση του καλοκαιριού. Είναι η εποχή που κάνω απολογισμό των σκέψεων και των δραστηριοτήτων μου, των ταλέντων που ίσως απέκτησα και των φίλων που έχασα από κοντά μου, την αλλαγή περιβάλλοντος και τα παραπανίσια κιλά που παίρνω κάθε χρόνο την ίδια διαολεμένη περίοδο για να μου θυμίζουν τα χρόνια του λυκείου και το πόσο απαρατήρητη περνούσα σε όλους.Όμως όλα αυτά τα χρόνια είναι πολύ μακριά. Πλέον βρίσκομαι σε μία νέα πραγματικότητα. Αρρωστημένη
δε βάζω τελεία. Η αρρώστια της εποχής μου δε σταματά. Αντιθέτως, εξαπλώνεται. Είναι η αρρώστια μιας εποχής που αποσυντίθεται βγάζοντας για πετσί τους ίδιους τους ανθρώπους που παλεύουν να επιβιώσουν. Προσπαθούν να κολυμπήσουν σε μια ελλάδα, ναι με μικρά, που πάει να βουλιάξει. Τι περιμένουμε άραγε; Να μας έρθουν τα ευρώ στο κεφάλι; Κανένα κόμμα, καμιά παράταξη, κανένας δήθεν ταλαντούχος πολιτικός ηγέτης δε μπορεί να μας σώσει. Δεν είμαι με κανέναν και ξέρεις και τι άλλο; Φοβάμαι να γράψω εδώ τις απόψεις μου. Αν έπρεπε όμως να δώσω έναν λόγο για τον οποίο είδαμε την ανάδυση ορισμένων επικίνδυνων αντιλήψεων, αυτός είναι η έλλειψη γνώσης ιστορίας. Και τονίζω, ως εν δυνάμει ιστορικός, γιατί δε θα μπορέσω ποτέ να αποκαλέσω τον εαυτό μου ιστορικό, την ιστορία ως έρευνα μέσα από άμεσες πηγές. Οι άμεσες πηγές είναι αυτές που φέρνουν το άτομο σε αληθινή επαφή με την ιστορία, τα έθνη, τους πολιτισμούς, που τους κάνουν να θαυμάζουν και να ξέρουν τι να αποφύγουν πλέον.
Αυτό το μήνα λοιπόν φοβήθηκα να πάω να ψηφίσω. Πιστεύω ότι σε κάποια χρόνια θα με ρωτούν τα εγγόνια, αν δεν έχει γίνει κανένας πόλεμος ως τότε, τι ψήφισα και θα ντρέπομαι να απαντήσω γιατί ό,τι κι αν απαντήσω σίγουρα δε θα είναι άξιο θαυμασμού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου