Προχωράμε;

 Νομίζεις κάποια στιγμή ότι έχεις φτάσει κάπου αλλά δεν έχεις φτάσει πουθενά. Νομίζεις ότι κάτι έχεις καταφέρει αλλά στην πραγματικότητα είναι όλα θέμα συγκυριών και βιαστικών αποφάσεων που λόγω κλασμάτων δευτερολέπτων δημιουργήθηκαν και έφτιαξαν το "γλυκό". Όλο αυτό έδεσε πολύ ωραία για να σου παρουσιάσει μια πραγματικότητα μέσα στη μίζερη ζωή που θα είχες αφεθεί να ζούσες. Νομίζεις ότι παίζεις σε κάποια ταινία ενώ στην πραγματικότητα είναι η ίδια σου η ζωή. Αυτή λοιπόν, τη ζωή, μην την αφήνεις να περνά έτσι. Μην την αφήνεις να σε προσπερνά αλλά προσπάθησε να την προσπεράσεις εσύ και σκοντάφτοντας σε ανθρώπους να προσπεράσεις κι αυτούς κρατώντας ό , τι χρειάζεται.
 Προσπάθησε να μην πληγωθείς αν ερωτευτείς κι ας είναι δύσκολο ως σπάνιο. Δε θα πληγωθείς απαραίτητα επειδή σε εγκατέλειψαν. Η χειρότερη στενοχώρια έρχεται επειδή εγκαταλείπεις εσύ και η απουσία σου πονά και μαζί πονάς κι εσύ γιατί νιώθεις το κενό του άλλου, όταν έχεις ψυχή.
 Φοβάμαι να αφήνω κενά. Φοβάμαι να αφήνω ανθρώπους. Δεν είμαι ανασφαλής, μη βιάζεσαι να με κρίνεις. Κάποτε σιχαινόμουν τους ανθρώπους που ήθελαν να τα έχουν καλά με όλους. Ξαφνικά, νιώθω πως η ζωή είναι τόσο μικρή για να ανταλάσσουμε ζήλεια, μίσος και κακίες. Παράλληλα, δίνεις την αποκλειστικότητα σε έναν άνθρωπο. Ξέρεις πως όταν δοθείς, δεν υπάρχει επιστροφή. Για αυτούς που έχουν ηθικούς φραγμούς, εδώ είναι το πιο δύσκολο σημείο τους. Μην πεις ούτε λεπτό ότι είσαι ερωτευμένος με κάποιον αν το μυαλό σου ταξιδεύει έστω και δευτερόλεπτα σε κάποια άλλη ψυχή.
 Κι όταν πια θα έχουν περάσει τα χρόνια και όλοι γύρω σου θα γερνούν, μαζί τους κι εσύ, θα θες ακόμη μια ζωή για να ζήσεις αυτά που δεν έζησες. Έτσι νιώθω. Ότι δε ζω αυτά που θέλω. Ότι κλότσησα τις ευκαιρίες, αν θεωρούνται, όσες είχα , ευκαιρίες. Φοβάμαι να περάσουν τα χρόνια και να μην έχω ζήσει. Κι οι αναμνήσεις που θα έχω θα είναι από πράγματα που δεν έκανα ή δεν τόλμησα να κάνω.
 Οι γονείς είναι για να σε φέρνουν στον κόσμο και να σε αγαπούν και να σε βοηθούν στην κοινωνία που σε έφεραν βουτηγμένη στα σκατά δηλαδή στην αξία του χρήματος. Όταν αυτά στα προσφέρουν, αυτοί που στ' αλήθεια θέλουν να σε δουν ευτυχισμένο θα σε αφήσουν να ανοίξεις τα φτερά σου.
 Αφήστε με.
 Γιατί;
 Γιατί βαρέθηκα...και πάλι κλείνοντας την πόρτα με δύναμη θα φαντάζομαι τον εαυτό μου σε μια παραλία να μυρίζει τη θάλασσα και να τον ζαλίζει ο ήλιος. Θα ονειρεύομαι εκείνα τα καλοκαίρια που με έπαιρνε ο ύπνος στην πετσέτα και με ξυπνούσε το ξυπνητήρι του κινητού που είχε βουτηχτεί στην άμμο. Το δέρμα μου...κι αυτό θέλω να μυρίσει καλοκαίρι και να μου θυμίσει λιγάκι από τη ζωή στη Σαντορίνη, το νησί που έκανα τα τελευταία δύο χρόνια διακοπές. 
 Θέλω να μη σκέφτομαι τίποτα. Μπορώ ;

Εσύ;

 -Εγώ;
 -Εγώ τι;
 -Όχι, δεν το έχω σκεφτεί.
 -Έχεις σκεφτεί ποτέ τι θα κάνεις στο μέλλον σου;
 -Πρώτα αποφάσισαν άλλοι και μετά εγώ όπως είδατε.

Κατά τα άλλα, το ένα μου ξινίζει και το άλλο μου βρωμάει.

Το ένα με αγχώνει και το άλλο με αποτελειώνει.

Το άλλο; Το άλλο που με κάνει να βαριέμαι;

Το άλλο που με κοροϊδεύει; 

Δε ξέρω που βρίσκεται η αγάπη, αγαπητή Αμελί. Δε ξέρω πως θα δέσει η σημερινή κοινωνία τον έρωτα μέσα σε μια κοινωνία που παλεύει. Κι αν οι δύσκολες συνθήκες μας φέρνουν πιο κοντά, δε ξέρω πως μετά μας απομακρύνουν αν νιώσουμε την ανάγκη να απαγκιστρωθούμε. Ακούω δύσκολα λουλούδια, μυρίζω όμορφες μουσικές. Και πάλι, γυρνάω στην ίδια στεγνή τροχιά που νιώθω να με εγκαταλείπει μέσα σε ένα στρόβιλο 

σα να τα βλέπω όλα μέσα από ένα καλειδοσκόπιο. Αν δε μπορείς να μαντέψεις την φωτογραφία, μπορώ να σε βοηθήσω.

Όμως δε μπορώ να σε βοηθήσω στην αληθινή αγάπη. Δε μπορώ να σε πείσω για έναν συμβιβασμό δίχως όρια. Γιατί τελικά τι είναι η αγάπη; Αυτό που φαίνεται στην φοβερή και τρομερή ταινία σου; Δε νομίζω... 

Νομίζω όμως ότι εσύ την εγκατέλειψες μια για πάντα, βάζοντας στο κεφάλι σου χίλιες δυο σκέψεις απαγόρευσης και την κατάντησες σκέψη ονειρική. Ζήσε λοιπόν με ένα όνειρο. Να φοβάσαι όμως την μέρα που θα ξυπνήσεις.

Η σκληρότητα της φετινής χρονιάς.

  Για μένα η νέα περίοδος της ζωής μου ξεκινά με την έλευση του καλοκαιριού. Είναι η εποχή που κάνω απολογισμό των σκέψεων και των δραστηριοτήτων μου, των ταλέντων που ίσως απέκτησα και των φίλων που έχασα από κοντά μου, την αλλαγή περιβάλλοντος και τα παραπανίσια κιλά που παίρνω κάθε χρόνο την ίδια διαολεμένη περίοδο για να μου θυμίζουν τα χρόνια του λυκείου και το πόσο απαρατήρητη περνούσα σε όλους.Όμως όλα αυτά τα χρόνια είναι πολύ μακριά. Πλέον βρίσκομαι σε μία νέα πραγματικότητα. Αρρωστημένη

  δε βάζω τελεία. Η αρρώστια της εποχής μου δε σταματά. Αντιθέτως, εξαπλώνεται. Είναι η αρρώστια μιας εποχής που αποσυντίθεται βγάζοντας για πετσί τους ίδιους τους ανθρώπους που παλεύουν να επιβιώσουν. Προσπαθούν να κολυμπήσουν σε μια ελλάδα, ναι με μικρά, που πάει να βουλιάξει. Τι περιμένουμε άραγε; Να μας έρθουν τα ευρώ στο κεφάλι; Κανένα κόμμα, καμιά παράταξη, κανένας δήθεν ταλαντούχος πολιτικός ηγέτης δε μπορεί να μας σώσει. Δεν είμαι με κανέναν και ξέρεις και τι άλλο; Φοβάμαι να γράψω εδώ τις απόψεις μου. Αν έπρεπε όμως να δώσω έναν λόγο για τον οποίο είδαμε την ανάδυση ορισμένων επικίνδυνων αντιλήψεων, αυτός είναι η έλλειψη γνώσης ιστορίας. Και τονίζω, ως εν δυνάμει ιστορικός, γιατί δε θα μπορέσω ποτέ να αποκαλέσω τον εαυτό μου ιστορικό, την ιστορία ως έρευνα μέσα από άμεσες πηγές. Οι άμεσες πηγές είναι αυτές που φέρνουν το άτομο σε αληθινή επαφή με την ιστορία, τα έθνη, τους πολιτισμούς, που τους κάνουν να θαυμάζουν και να ξέρουν τι να αποφύγουν πλέον.

  Αυτό το μήνα λοιπόν φοβήθηκα να πάω να ψηφίσω. Πιστεύω ότι σε κάποια χρόνια θα με ρωτούν τα εγγόνια, αν δεν έχει γίνει κανένας πόλεμος ως τότε, τι ψήφισα και θα ντρέπομαι να απαντήσω γιατί ό,τι κι αν απαντήσω σίγουρα δε θα είναι άξιο θαυμασμού...

Ten Things I hate

1. να παίζουν με το καλαμάκι του freddo capuccino γύρω απ'τα παγάκια και να ακούγεται αυτό το κλουκ κλουκ μέσα στο αυτί μου.(hot!το έζησα σήμερα από μία που μασούσε και τσίχλα)


2. να με ακουμπάνε όταν είμαι ιδρωμένη.


3. όταν με φιλούν στο μάγουλο επειδή μου συστήνονται. Μικρόβια κιουρία μου, εμένα με ρώτησες αν θες να σε φιλήσω;;


4. να λένε όλη την ώρα τι νιώθουν, αν κλάνουν, αν χέζουν και καλημέρες στο facebook και να γεμίζει το έρημο το home μου.


5. να μην σηκώνει κάποιος το τηλέφωνο ενώ μέχρι πριν λίγο μιλούσαμε.


6. τις τύπισσες που μου λένε να φάω ενώ οι ίδιες είναι πετσί και κόκαλο. Σταμάτα να με μπουκώνεις γιατί θα στα δώσω να τα φας και να τα πληρώσεις καμιά μέρα!


7. τα κοσμητικά επίθετα σε -κι, -άκι, ίδια υποκοριστικά του ονόματός μου. Συμβιβάζομαι μόνο με καταλήξεις σε -άρα. Όχι ό,τι κι ό, τι.


8. τη μυρωδιά του ηλεκτρικού το καλοκαίρι. Μου χαλάει τη μισή διάθεση.


9. τους βλάκες που κάθονται στα αριστερά των κυλιόμενων και δεν προχωράνε. Κουνηθείτε βλάκες!


10. να με κράζουν για κάτι που μετά κάνουν οι ίδιοι-ίδιες. Πόσο fail?


Επειδή είμαι περίεργη και σπασικλάκι έχω κι άλλα πράγματα που σιχαίνομαι. Απλά περιμένω να μου τύχουν για να τα θυμηθώ. 

Oficially

Broken

                                                                     Misunderstood

                                             Unhappy

Sleeping with the wrong dream

but most of all...

 alone.

and single with my little fish!

*photos from wehearit@

 

Αν...

...ο έρωτας είχε υπόσταση, αυτή τη στιγμή δε θα ήμουν μπροστά από ένα υπολογιστή, λιγάκι χαζεύοντας, λιγάκι διαβάζοντας. Θα ήμουν σε μια μαρίνα, σε ένα μέρος με παραλία και θα κάναμε ποδήλατο, θα τρώγαμε παγωτό και θα κάναμε βόλτες. Αυτή τη μέρα, την Πρωτομαγιά, πρέπει να την γιορτάζουμε, έξω. Μπορεί και να ήμουν σε ένα μέρος με βουνό και με πολλά βουνά και να τρέχω και να λαχανιάζω. Τις όμορφες στιγμές τις ζεις και περιμένεις να τις ζήσεις...εκεί έξω.