Madig

19 Αυγούστου

Το μικρό μου δαχτυλάκι ενώθηκε με το δικό του. Ήταν η δική μας pinky promise. Για πάντα ένα μικρό δαχτυλάκι ενωμένο με ένα άλλο εξίσου μικρό δαχτυλάκι. Όλα είναι ρευστά όμως τα δύο δαχτυλάκια κρατιούνται για όσο μπορούν δεμένα. Είναι εκεί ο ένας για τον άλλο. Και ξέρεις τι μου έχεις μάθει;

Δε ζηλεύω και δε ζητάω εκδίκηση. Δεν προδίδω τα συναισθήματα του άλλου. Αγαπάω άρα αναπνέω και αναπνέω όσο σε αγαπάω. Χαίρομαι με την χαρά σου. Σε θαυμάζω και κοιτάω ψηλά. Σε εμπιστεύομαι. Το φλερτ και η επιβεβαίωσή μου είσαι εσύ. Δεν σε κατηγορώ για τίποτα. Απολαμβάνω. Την ύπαρξή σου και μόνο. Όσο αυτό το δαχτυλάκι κρατάει το δικό σου θα είναι ευτυχισμένο.

Το madig. Δε θα αποκαλύψω κανένα μυστικό. Μπορεί και να ξέρω τη σημασία, μπορεί και όχι. Το δικό σας μυστικό. Άκουγα το κομμάτι αυτό και λύγισα. Γιατί είναι κρίμα να τελειώνει κάτι τόσο όμορφο. Κάτι που σε έβγαλε από μια δυστυχισμένη στιγμή της ζωής σου και σε γέμισε αγάπη και έρωτα. Και άκουγα...τι θα μπορούσε να είναι. Η εικόνα της μικρής μου G. να το παίζει στο πιάνο, με έκανε να ταυτιστώ κι αν θες να ξέρεις δεν άντεξα, δάκρυσα. Γιατί ο κόσμος μας γέμισε ανόητες σχέσεις συμφέροντος και ανόητες φωτογραφίες επίδειξης. Δεν είναι έτσι η αγάπη. Αγάπη ήταν τα δαχτυλάκια που κρατούσατε ενωμένα και η σημασία που τους δίνατε.

Πίστεψε με, θα είναι εκεί as soon as he can ή τουλάχιστον τέτοια κατάληξη θα ήθελα να έχει το παραμύθι σας.

Το "πορτραίτο" του αν το έβλεπε, θα δάκρυζε.

Τίποτα σημαντικό δεν τελειώνει έτσι απλά.

Κανένα παραμύθι δε στέκεται στο μέτριο αλλά προχωρά στο όνειρο, δεν παραδίδει την εξέλιξή του στην έκβαση που θέλουν οι κακοί ήρωες. Έτσι δεν είναι; :)

Για την G. και τον N.N.

και λίγη αστερόσκονη από το δικό μου για σας.