Μοναξιά ή μοναδικότητα;

Δε θέλω να προκαλέσω, δε θέλω να στενοχωρήσω, δε θέλω να νευριάσω, δεν δεν δεν. Γενικά δε θέλω να προκαλέσω συναισθήματα. Μπορώ να μην σκέφτομαι για ένα διάστημα; Μπορώ να μην αισθάνομαι τίποτα; Γίνεται ό,τι συμβαίνει στη ζωή μου να μην συμβαίνει τόσο έντονα; Μπορώ να μην πονάω με τον πόνο του άλλου; Μπορώ να μη χαίρομαι τόσο με την χαρά του άλλου;

Τελικά όλα ξέσπασαν στην καταναλωτική μου μανία. Με πιάνει μερικές φορές τον χρόνο και συνήθως με ξετινάζει. Πως καταφέρνω και κάνω και τα ταξίδια μου είναι άξιο απορίας. Αν ήμουν υπουργός οικονομικών θα είχαμε πτωχεύσει προ πολλού. Ευτυχώς με έπιασε στις εκπτώσεις και τουλάχιστον μπορώ και ξεσπάω με τις ώρες σε υλικά αγαθά που μου δίνουν προσωρινή χαρά.

Ξέρεις τι είναι να έχεις την χαρά σου και η χαρά αυτή να έχει προέλθει από λύπη; Μέσα σε ένα βράδυ. Μέσα σε λίγες ώρες και με εντελώς διαφορετική εξέλιξη της κουβέντας να αρχίζεις να ζεις το παραμύθι σου. Δεν καταλαβαίνετε. Το ξέρω. Ούτε κι εγώ καταλαβαίνω. Ούτε θέλω να καταλάβω. Θέλω να το ζήσω. Αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι σε κάθε κουβέντα και δε μπορώ να πιστέψω σε τίποτα και κανέναν. Όταν βλέπεις γκόμενους να έχουν γκόμενα και να μιλάνε από δω κι από κει και να "καυλαντίζουν", όταν βλέπεις γκόμενες να έχουν τον γκόμενό τους αλλά με την αιτιολογία ότι κάποια στιγμή δε τους φέρθηκαν καλά να τον κερατώνουν - γιατί οι γυναίκες είμαστε και εύκολα θύματα - τότε τι συμπέρασμα βγάζεις; Κι αν μερικοί ζουν κάθε βράδυ το παραμύθι τους;

Ευτυχώς η καρδιά μου δεν πέφτει ποτέ έξω. Δεν με έχει προδώσει ποτέ. Το παραμύθι μου δε ξέρω αν θα έχει αίσιο τέλος όμως ξέρεις πόσο το λατρεύω; Λατρεύω κάθε δευτερόλεπτό του, μετράω στιγμή την στιγμή για να μην χάσω καμία. Θέλω να θυμάμαι την αρχή του παρόλο που δεν έχω καλή μνήμη. Θέλω να θυμάμαι τα έντονα σημεία του. Θέλω να κλείνω τα μάτια και να ονειρεύομαι ότι βρίσκομαι πιο μέσα κι απ' όσο βρίσκεται η ηρωίδα του παραμυθιού.

Έλλειψη.

Δε ξέρω αν την έχω νιώσει ποτέ με τόση αγωνία και τόση λαχτάρα. Οι μέρες θα περνούσαν βασανιστικά αν δεν είχα περάσει για ακόμα μια φορά τις πανέμορφες διακοπές με τις κολλητές μου. Αυτές που κάθε χρόνο με ανανεώνουν και με κάνουν να ζω όλες τις αγαπημένες μου συνήθειες. Να ζαλίζομαι, να πίνω όσο θέλω, να μη με νοιάζει ο χρόνος και να συζητάω ατέλειωτες ώρες σα να βρίσκομαι στο sex and the city. Το λατρεύω αυτό το γυναικείο. Και χαίρομαι που με τις φίλες μου νιώθω τόσο γυναίκα.

Όμως η έλλειψη...

...και να ξερες πόσο θέλω τώρα να γεμίσω. Να αρπάξω το ραβδάκι μου και να έρθω λίγες μέρες πιο κοντά. Να νιώσω λίγο από το άρωμά σου, λίγη από τη φροντίδα σου που δε θα έλεγα ότι προσφέρεις γενναιόδωρα ενώ εσύ την προσφέρεις. Πόσο αχάριστη γίνομαι; Συγχώρεσέ με, θέλω τόσο πολλά να σου "κλέψω" που δε γίνεται να μην είμαι αχάριστη. Ξέρω πως κάνω λάθος. Ακόμα είσαι κλειδωμένος. Στο μυαλό μου είναι μονίμως η λέξη "θέλω". Μ'αρέσει που έστω και μια στιγμή δεν έχω σκεφτεί πως δεν θέλω. Λατρεύω, ακόμα και σε αυτή την αψυχολόγητη φάση που βρισκόμουν, τις μεταπτώσεις μου. Λατρεύω το γεγονός ότι άρχισα να ζηλεύω, με υγιές τρόπο θέλω να ελπίζω. Λατρεύω που έχω αυτή την αγωνία και την επιθυμία.

Και όσο φέρνω στο μυαλό μου το μουτράκι το γλυκό, τα ματάκια, τα χειλάκια, την μυτούλα ξεχνάω ό,τι κι αν  με νευριάζει λόγω των φόβων μου. Το ξέρω πως κάποια στιγμή θα καταλάβεις ότι είμαι "ψ" γιατί όταν θέλω , θέλω πολύ. Σπάνια θέλω τόσο πολύ. Ίσως και πρώτη φορά. Κι από ό,τι φαίνεται αυτό το πολύ, πολλοί άνθρωποι δεν το αντέχουν ή κι αν το αντέξουν σε θεωρούν δεδομένη. Ευελπιστώ όμως να το μάθω αν μου συμβεί κάτι τέτοιο. Μιλάω πολύ ανοιχτά και τρομάζω. Ξέρεις όμως τι είναι να θέλω να πω τόσα πράγματα και να φοβάμαι; Ξέρεις τι είναι να υποφέρω επειδή πέρασε ένα λεπτό και δε σου μίλησα; Και σήμερα νιώθω πιο μόνη μου από ποτέ. Σήμερα ξέσπασα σε ένα σωρό μαγαζιά για να σκοτώσω την μοναξιά που μου προκλήθηκε. Δε φταις εσύ. Φταίει ο οργανισμός μου που σε ζητάει συνέχεια σαν ναρκωτικό. Και είναι τόσο ωραίο όταν το παίρνω. Ηρεμώ.

Η παρακάτω εικόνα με ηρεμούσε κάθε ξημέρωμα, μετά από κάθε ξενύχτι μου στη Σαντορίνη. Ήταν η στιγμή που έβλεπα την αληθινή μοναξιά και χαμογελούσα.΄Ήθελα να περάσω να της πω : "Νιώθω κι εγώ τόσο μόνη αν και ερωτευμένη" όμως θα ήταν σα να της χαλούσα την μοναξιά. Και η μοναξιά κάθε ανθρώπου είναι δική του. Δεν πρέπει να του τη στερείς ούτε να του την καταστρέφεις. Κι η κολλητή μου αυτόν τον καιρό θέλει να γίνει Ροβινσώνας Κρούσος, ας γίνει. Η γιαγιά τώρα. Και που ξέρεις; Μπορεί η μοναξιά της, να της άρεσε. Όπως μ'αρέσει εμένα. Πρόκειται για μαζοχιστικό σύμπτωμα. Νομίζω ότι είμαι μόνη μου. Και καμιά φορά το πιστεύω. Το πιστεύω για να μην φοβάμαι. Και γιατί να της χαλάσω μια τόσο όμορφη μοναξιά; Μπορεί κι εκείνη να ήταν ερωτευμένη.

Την επόμενη μέρα εξάλλου δεν ήταν μόνη της. Είχε συγγενείς και εγγόνια μαζί της και, ίσως,  να ήταν και ο έρωτάς της μαζί της.

Ξέρεις ποια είναι η μοναξιά μου; Η μοναξιά μου είναι αυτή που σκέφτομαι μόνο εσένα. Είναι μοναδική. Και κλείνομαι και σε επιζητώ. Αυτή είναι η μοναξιά μου.