Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Μπούλσιτ



Ωπ, ναι εδώ είμαστε! Όταν ο νόμος του Μέρφι, ο νόμος της ατυχίας και της κακογουστιάς χτυπάει την πόρτα σου.
- Πας στο καρφούρ μέρα Παρασκευή. Γιατί να το κάνεις αυτό dude; Αι γενέαι πάσαι ψωνίζουν για το σουκού λες και θα κάνουν πικνικ ή θα οργανώσουν μπιτσόπαρτο. Κλασικότατος νόμος του Murphy, το γράφω και στα αγγλικά για να δείξω την σοβαρότητα της κατάστασης : δεν πηγαίνω στην ουρά "εώς 10 αντικείμενα" γιατί συνήθως πάνε κάτι γέροι με γιαουρτάκια που και δύο σετάκια να έχουν μέχρι να δουν να βγάλουν λεφτά και να πάρουν ρέστα έχει αλλάξει πελάτη το διπλανό ταμείο πέντε φορές. Άσε που είναι και η καθημερινή τους έξοδος, γιατί να τελειώσει τόσο γρήγορα;; Οπότε λέω να παω στην ουρά που περιμένουν δύο γεμάτα καρότσια, λογικά είχαν να δουν χαρά στο ψυγείο τους πολύ καιρό. Η ουρά των γέρων για πρώτη φορά είχε τελειώσει σε πέντε λεπτά. Δεν ήθελαν να χάσουν το κισμέτ και βιάζονταν μάλλον. Και ξέρεις τι λένε για τους γέρους; Εγώ το λέω για την γιαγιά μου. Άμα υπάρχει ανάγκη (χέσιμο ή φαγητό ή κουτσομπολιό) και ακούνε καλά και περπατάνε γρήγορα και έχουν πάρει όλα τους τα χάπια στην ώρα τους. Και μην στα πολυλογώ, ε, θα έκανα και μισή ώρα για να κόψει μέσα σε όλα το ένα καρότσι τιμολόγιο (+8 λεπτά) και να χτυπηθούν όλα αυτά που είχαν πάρει. Συμπέρασμα: θα πηγαίνω στην ουρά των 10 αντικειμένων.
- 15 μέρες περιορισμό χωρίς αμάξι. Αρχίζεις να ενημερώνεσαι τι παίζει με τα μέσα μεταφοράς και γυρνάς δυο χρονάκια πίσω. Νταξ, δε σε χαλάει και πολύ. Σε ένα λεωφορείο μπήκα μην το κάνουμε και θέμα. Στο κάτω κάτω για την λατρεμένη μου σχολή έπαιρνα αρκετά μέσα. Παραδόξως, φτάνω σε είκοσι λεπτά στη Γλυφάδα, γρήγορα τελικά τα λεωφορεία, άσε που κάνουν σκόνη και κάτι κάγκουρες και πολύ το ευχαριστιέμαι. Αλλά περίμενα 30 λεπτά τις φίλες μου. Δεν με πειράζει να με στήνουν, εγώ πάλι αγχώνομαι όταν στήνω. Πέρασα πολύ ωραία για ακόμη μια φορά. Το νι δεν έπρεπε να το ενοχλήσω γιατί δεν είναι και σωστό να παίρνω τον άλλο να μου κάνει παρέα όσο περιμένω, εκτός κι αν δε ξέρει ότι περιμένω, χοχο. Έτσι λοιπόν έστειλα στην άλλη φίλη μου που νόμιζα πως σίγουρα θα με πάρει. Τελικά εκείνη την μέρα την είχε πάρει η λεκάνη ή μάλλον εκείνη είχε πάρει την λεκάνη αγκαλιά λόγω ασθένειας οπότε πάει κι αυτό. Χέσιμο κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και τι έλεγα; Α ναι, πέρασα πολύ ωραία. Ήπια μία λουξ πορτοκαλάδα και μου την έπεσαν 3 ή 4 ανώμαλοι γέροι. Δύο κοπέλες με κοίταξαν περίεργα γιατί είχα κάτσει οκλαδόν στο παγκάκι και διάβαζα την "αφήγηση στον κινηματογράφο". Να ξέρεις, ο χρόνος που περιμένεις μπορεί να γίνει πάντα πολύ δημιουργικός γι'αυτό πάντα κρύβεται ένα μικρό βιβλίο στην τεράστια τσάντα μου.
- Τρίτο και καλύτερο. Πριν από όλα αυτά και βασικά δε ξέρω γιατί το γράφω τελευταίο είχα πάει στη γουίντ να μου κάνουν τα κουμάντα τους επειδή είναι και πολύ κοντά μου και δίπλα ακριβώς έχει ένα μαγαζί ασύλληπτο. Καθυστέρηση και εκεί. Να χτυπάω το κεφάλι μου που μπήκα. Εν τέλει πέντε λεπτά περίμενα. Και εκεί που μου κάνει ο φίλος μου αυτό που βαριόμουν να κάνω εγώ μέσω τηλεφώνου, (η γουίντ στην ανανέωση είναι πιο αργή κι από όταν παίρνεις το 100 σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης- γράφεις 4-4 τα ψηφία στην κάρτα ανανέωσης και πατάς κάθε φορά την δίεση. Αν κάτι δεν πατήθηκε σωστά την ξανακάνεις όλη από την αρχή. Στα επαναλαμβάνει μέχρι να σιγουρευτεί ότι τα έχεις πατήσει όλα σωστά.) μπαίνει ένας τρελός, στ'αλήθεια τρελός, μου παίρνει την σειρά, λέω εγώ ότι βιάζομαι θα κλείσει το καρφούρ, επιμένει, έρχεται κοντά, βρωμάει αυτή τη σιχαμένη πουκαμισίλα (ιδρώτας σε μη βαμβακερό πουκάμισο), ο πωλητής εκνευρίζεται, τσακώνονται και τελικά καταλήγω πάλι να κάνω περισσότερη ώρα από την κανονική.
- Α, και ένα τέταρτο. Χρωστάω ένα ξεμάλλιασμα σε μια δήθεν γκόμενα που έχει να δει χαρά στα σκέλια της από τότε που την παράτησε ο γκόμενος της και έχει πολύ καιρό πίστεψέ με. Σου έχει τύχει ποτέ να σου τη λέει μια γραφική γκόμενα (κλεμμένο) και να είσαι τόσο χαρούμενη εκείνη την ώρα για να της την πεις κι εσύ; Α, και με το που βλέπει άντρες φίλους σου να επιστρέφει από τον τόπο του λαϊκού της εγκληματικού ρεπερτορίου για να σας σείρει όλους μαζί από τα γενέθλια της δήθεν φίλης της σε μπιτσόμπαρο που παίζει την πιο άθλια μουσική που έχω ακούσει ποτέ. Το μεγαλείο της κακογουστιάς που αυτή πάει για να διασκεδάσει κι εσύ πας για να γελάσεις αλλά και πάλι διασκεδάζεις γιατί είσαι και πολύ χαρούμενος άνθρωπος. Απλά.
Συμπέρασμα: γιατί κάτι μικρές βλακείες να μου σπαταλούν τόσο πολύτιμο χρόνο; Γιατί όταν δεν θες να αργήσεις, συνωμοτούν όλοι και όλα για να σου τη σπάσουν;

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

eisai kai gamw ta atoma. Keep on writing! exeis pena, to xeis.

Unknown είπε...

Πίνεις πορτοκαλάδα λουξ;;; Δικιάαα μου!
(Το τέταρτο δεν το πολυκατάλαβα αλλά παρόλ' αυτά συμπάσχω.)

rouli είπε...

ela amelie...polu diaskedasa me afta pou egrapses:))k pou epethes!xe..esy mallon oxi k toso!

alla exoun plaka!

se filw!

Amelie είπε...

anwnyme, σ'ευχαριστώ! Κάτι θα ξέρεις :p

Koueen, λουξ για πάντα. Και να σκεφτείς ότι παλιά δεν είχαμε λουξ στην Αθήνα (;) Το τέταρτο αναφέρεται σε ένα ξεμάλλιασμα που χρωστάω. Δεν έχεις νιώσει ποτέ να στη λένε και να μην αντιδράς; Ε αυτό. Φιλιά :)

rouli,χαχα κι εγώ διασκέδαζω κατόπιν εορτής. Νταξξξ κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα είναι :p Φιλάκια τεράστια!

paliotspos είπε...

γιατί αν σου πηγαίνανε όλα τέλεια δεν θα χες λόγο να γράφεις εδώ και εμείς δεν θα είχαμε την τύχη να τα διαβάζουμε..συνήθως από κάτι άσχημο ξεκινάει κάτι πάρα πολύ ωραίο...:)

Amelie είπε...

paliotspe, σωστό κι αυτό :p μα κι εγώ το απολαμβάνω. Η τελευταία φράση σου, ας την είπες τυχαία, είναι η φράση που τον περασμένο μήνα άλλαξε την ζωή μου, έτσι άλλαξε, από κάτι άσχημο. Καλώς πέρασες :)

Unknown είπε...

Πώς δεν το 'χω νιώσει; Κάθε μέρα το νιώθω. Στο γραφείο που δεν μπορώ να αντιδράσω. Ευτυχώς στην (πραγματική) ζωή μου τις κρατάω πλέον μακριά αυτές τις τύπισσες!

Καλή συνέχεια :)