Μια ταινία τη βδομάδα

ειδικά τα Χριστούγεννα.

Και για να μη δείτε όλοι Star Wars, έτσι επειδή εγώ δεν το έχω δει ακόμα, να δείτε Joy, εναλλακτικά πάντα.

Όχι ότι μου άρεσε, μετριότατη ταινία.

Παρ'όλα αυτά το εορταστικό κλίμα μπορεί να με βρει να βλέπω και για δεύτερη φορά Παπακαλιάτη αρκεί να έχω καραμέλες, ποπ κορν και παγωμένη κόκα κόλα.

υ.γ : αν δεν κλείσετε μέσω ίντερνετ και ώρες πριν, μην κάνετε καν τον κόπο να πάτε σε "αλυσιδωτό" κινηματογράφο.

αυτόν το μήνα ακούμε...

Σιδηρόπουλο

.

@ ένας άλλος κόσμος

του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, αυτού που όλοι κατηγορούμε ότι κλέβει σκηνές, αντιγράφει ταινίες, σάουντρακ, υπερβάλλει και τέλος κάνει σε όλες του τις σειρές/ταινίες σεξ με την ωραιότερη του καστ.

Απόψε, πάλι στο ίδιο σκηνικό, Σύριοι πρόσφυγες γύρω και μέσα στο χώρο του κινηματογράφου, και στην ταινία πάλι εκεί. Γιατί πια είναι στην ίδια μας την ζωή. Και η ζωή μας αλλάζει. Είμαι εγώ μόνο που κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ σκέφτομαι σε τι κόσμο ζω, που πάνε αυτοί οι άνθρωποι και τι ακόμα πρόκειται να γίνει; Είμαι μόνο εγώ που φοβάμαι κάθε βράδυ που φτάνω στο σπίτι και μόλις ανέβω σκέφτομαι πάλι την κατάσταση και τους ίδιους ανθρώπους; Είμαι εγώ που πια μπαίνω σε σελίδες, διαβάζω, ενημερώνομαι και έχω μπει με τη θέλησή μου σ αυτό το τρυπάκι. 

Ομολογώ πως στην αρχή γελούσα. Ναι, μόλις ξεκίνησε να μου δείχνει ότι η κοπέλα ερωτεύτηκε Σύριο πρόσφυγα, γελούσα. Και πως έφευγε μαζί του να κάνει έρωτα σε άσχετα σημεία. Δείχνοντας υπερβολές έδειξε και κάτι ακόμα. Μίλησε για τον έρωτα. Για τον έρωτα σε τρεις εκδοχές, σε τρεις ηλικίες, σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες. Ο έρωτας ο παράνομος. Ο έρωτας με όλες τις καλές συνθήκες που όμως ήταν μονόπλευρος. Ο έρωτας, τέλος, σε μια άλλη ηλικία. Και θυμήθηκα πως είναι ο έρωτας. Και θυμήθηκα γιατί είμαι έτσι. Γιατί υπερασπίζομαι τον έρωτα κι όχι την "αγάπη" ή τη συμβίωση ή αλλιώς το "ταίριασμα" των ανθρώπων. Ξέρεις τι διαφορετικός που είναι ο έρωτας;

Ο έρωτας συγχωρεί, δέχεται, επιστρέφει, φουντώνει και σβήνει και ξαναφουντώνει, θυσιάζεται, δε γνωρίζει ηλικίες, παλεύει, δε βολεύεται, μαθαίνει, διδάσκει, ξεσηκώνει, τρελαίνει, χαμογελάει, κλαίει, μοιράζεται, υπάρχει. Είναι ο έρωτας που σε κάνει να θες να δεις τον άλλο όπως θα θελες να είναι κι όχι όπως είναι και όχι αλλάζοντάς αυτό που είναι - αλλάζοντας τον στα μάτια σου και κάνοντας τα καλά του να μηδενίζουν τα αρνητικά του, εξυψώνοντας τον. Σε τυφλώνει. Ερωτεύεσαι συνήθως τον άνθρωπο που δε ταιριάζεις σε τίποτα αλλά τον θαυμάζεις. Άλλοι φοβούνται τα διαφορετικά μυαλά, φοβούνται μην έχουν φτάσει 28 και γνωρίσουν τον λάθος άνθρωπο, αυτόν που σκέφτεται διαφορετικά και τι θα κάνουν μετά; Πως θα αποδεσμευτούν; Δειλοί άνθρωποι. Μίζεροι. Που δεν ερωτεύονται ποτέ πραγματικά. Βάζοντας μόνο τη λογική, Φτηνοί. Που δε γνωρίζουν ούτε λίγο τον ψυχικό κόσμο του άλλου αλλά βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα, ζώντας στον δικό τους κόσμο, εκεί που όλα είναι τέλεια και ταιριαστά. Αμ δεν είναι έτσι ο έρωτας. Ο έρωτας θέλει αρχίδια. Θέλει δύναμη να το παλέψεις. Θέλει συγχώρεση. Θέλει προσπάθεια να τον κρατήσεις. Θέλει εμπιστοσύνη. Θέλει να μαθαίνεις και να αγαπάς αυτόν που έχεις δίπλα σου περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό.

Εγώ ξέρεις με τι είμαι ερωτευμένη; Κι ας είμαι μόνη μου.

Με τον κινηματογράφο.

Μ' άρεσαν τόσο τα βράδια αγκαλιά με την άσπρη κουβέρτα και την οθόνη μπροστά μου να αλλάζει σκηνές και ζωές. Μπορούσα να είμαι εκεί και να βλέπω ταινίες όλη μέρα. Στη θέση μου. Στον καναπέ, στη δική μου θεσούλα. Αυτό είναι έρωτας. Εγώ δε σε αλλάζω. Εγώ μου έχω εμπιστοσύνη. Παίρνω δύναμη από αυτό και ξέρω πολύ καλά τι είμαι. Να μην έχεις ανάγκη τίποτα άλλο. Να είσαι συναισθηματικός γιατί έχεις συναισθήματα κι αυτό να σε κάνει ακόμα πιο άξιο. Να μην είσαι λογικός γιατί στη λογική ένα κ ένα κάνουν δύο και αυτό δε χωράει στον έρωτα. Να μη φοβάσαι. Εγώ αυτό ερωτεύομαι.

Λες να με απογοητεύσει κι ο κινηματογράφος;

Νάνι, νάνι.. 

Η γέφυρα των κατασκόπων

Μου είχε λέιψει τόσο πολύ να δω μια καλή ταινία, με καλή παρέα μίνινγκ κάποιος-α που δε μιλάει την ώρα της ταινίας και δε μου τρώει τα ποπ κορν επειδή δε πήρε δικά του, με γεμάτη κόκα κόλα και με σχεδόν άδεια αίθουσα τύπου  V-max. 142 ' αφοσιωμένη στην ερμηνεία του Τομ Χανκς. Ακόμα πιο πολύ στο κλίμα, με τους Σύριους πρόσφυγες έξω από το σινεμά του Παλαιού Φαλήρου να δημιουργούν κλίμα πράξης πολέμου. Μέσα στην αίθουσα ο ψυχρός πόλεμος και εκτός αυτής ένας πραγματικός.

Όποιο κι αν είναι το κλίμα, σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα.

Φοβερή ταινία, φοβερές ερμηνείες. Αν είχα καλύτερη μνήμη και περισσότερο χρόνο θα ήθελα να κάνω μια σωστή κριτική.

Συμπέρασμα: να τη δείτε! 

Tip: σενάριο από πραγματική ιστορία.

Restart

"Bleed"

It’s all I wanted

It’s all I could see

You can watch me bleed…

Daylight comes and washes over me…

Take what you have wanted

This is not your cross to bear

And the someone beside you

What they want is in what they see…

Feeling it in you heart

Was more than I could see

It’s all I wanted

It’s all I could see

And the something inside you

Daylight comes and washes over me…

Feeling it in you heart 

Was more than I could see

Feeling it in your heart

Was more than I could see

One and two is three.

Στ αληθινά, στα ψέματα.

...στο λέω και στ' ομολογώ σα να μουν άλλη κι όχι εγώ, πορεύτηκα. 

Και λένε για τα μάτια που αγαπήθηκαν πως ποτέ δε λησμονιούνται. Λένε πως η αγάπη αν υπήρξε για έναν άνθρωπο δε παύει ποτέ να υπάρχει, απλά αναγκαστικά μεταφέρεται, μεταδίδεται σαν ασθένεια απ την οποία είτε προσπαθείς να απεγκλωβιστείς είτε πας και την κολλάς σε έναν άλλο άνθρωπο πιστεύοντας ότι θα φύγει από σένα. Πολλά λένε. Λένε και πως φαίνεται η αγάπη και τί είναι αγάπη. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται πως αγάπη για κάθε άνθρωπο είναι κάτι διαφορετικό. Πριν όμως γίνω γραφική, ας γίνω ρεαλίστρια. 

Η αγάπη αρχικά εκφράζεται. Όπως έλεγε και ο Σαρτρ, το συναίσθημα εκφράζεται μέσα από τις πράξεις μας. Είναι πολύ εύκολο να πω, για παράδειγμα, ότι θέλω κάποιον πολύ στη ζωή μου αλλά ταυτόχρονα, ενώ τον θέλω, δε μπορώ την τάδε κίνησή του. Είναι ωστόσο πολύ δύσκολο, αν για αυτόν τον κάποιο έχω συναισθήματα δυνατά, να λέω απλά τι δε μπορώ και να μην κάνω πράξεις για να το αλλάξω.

Σχεδόν ίδιο με το πάνω, η αγάπη αποδεικνύεται και αντέχει στο χρόνο και τη φθορά. Ίσως εδώ βρίσκεται και μια απ τις βασικότερες διαφορές τις με τον έρωτα. Η αγάπη θα σε οδηγήσει στη συμβίωση, στο γάμο ενώ ο έρωτας όταν τελειώσει θα είναι σα μικρός θάνατος χωρίς καλεσμένους στην κηδεία. Συνήθως η λήξη του θα φέρει αρρωστημένες αντιδράσεις ενώ δεν αποκλείεται και η διάρκεια του να ήταν αρρωστημένη κατάσταση από μόνη της. Παραδείγματος χάρη..

- εύκολη είναι η δικαιολογία της κούρασης, του "έχω δουλειά", του δε καταλαβαίνεις τι περνάω, δε καταλαβαίνεις πόσο κουράζομαι. Ακόμα πιο εύκολο, σας λέω κι εγώ, είναι να απαντάτε στον εαυτό σας ως εξής: έχει δουλειά αλλά επειδή ακριβώς το συναίσθημα οικοδομείται από την πράξη, θα ήταν τέλειο η πράξη να είναι να έρθει να με πάρει μια αγκαλιά.  "Είναι κουρασμένος" όμως η αγάπη και η ανάγκη να θες να δεις τον άλλο ξεπερνά κάθε κούραση. 

- εύκολο είναι να μην έχεις εμπιστοσύνη στον άλλο, να τον κατηγορείς για πράγματα που φαντάζεσαι ότι συμβαίνουν απλά και μόνο επειδή ο περίγυρός του τα κάνει σε συχνή βάση, να φεύγεις όταν αισθάνεσαι ότι κλειδώνεις συναισθηματικά και να μην προσπαθείς να το καταπολεμήσεις, εύκολο είναι να ξέρεις πως επαγγελματικά πάνε όλα καλά οπότε λίγο ανησυχείς για το τι πάει καλά στη ζωή του άλλου. 

Δύσκολο είναι να ανησυχείς για το πως νιώθει ο άλλος, είσαι δεν είσαι μαζί του τον αγαπάς άρα ανησυχείς άρα ενδιαφέρεσαι. Και αυτό δε διαιωνίζει κάτι εφόσον κανείς (αφού αγάπησε) δεν έχει πάει παρακάτω στη ζωή του αντιθέτως ολοκληρώνει με αγάπη ό,τι άρχισε και έπρεπε να τελειώσει.

Είναι εύκολο να κατηγορείς τον άλλο για προβολή του εαυτού του για να καλύψεις τυχόν δικές σου τρύπες κι όταν ξαφνικά σου δίνεται η ευκαιρία, να προβάλλεις τη ζωή σου, τη δουλειά σου και ό,τι καταφέρνεις με πομπώδες τρόπο στα media.

Στην τελική, εύκολο είναι να βρεις έναν άνθρωπο να κοιμάστε παρέα και να βγαίνετε για ένα παγωτό. Δεν έμαθες ότι το δύσκολο είναι ο άνθρωπος αυτός για να πηγαίνει παντού μαζί σου, να σκίζεται να είναι μαζί σου. Και υπάρχουν άνθρωποι που σκίζονται.

Τίποτα δε κοιμάται στο υποσυνείδητο, όταν μέσα μας είναι όλα συνειδητά. Ο χωρισμός, η αγάπη, ο έρωτας. Έννοιες δύσκολες αλλά τόσο απλές αν σκεφτείς ότι τα μοναδικά συνοδευτικά που χρειάζονται είναι η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός. Και αυτά οικοδομούνται από τις πράξεις του άλλου. 

Ας μάθουμε πια , πως όση ισότητα κι αν κερδίσαμε, οι άντρες είναι το "δυνατό" φύλο. Αυτοί που θα κυνηγήσουν αυτό που θέλουν, αυτοί που θα σου πουν σε δέκα λεπτά να σαι έτοιμη να κατέβεις κάτω, αυτοί που δε θα σ ακούσουν καλά και σε μια ώρα θα είναι δίπλα σου να σε ακούσουν.

Οτιδήποτε άλλο δεν έχει σχέση με άντρα αλλά με ένα είδος άντρα της σημερινής εποχής που ντύνεται προσεγμένα, έχει φίλους ταιριαστούς με την εικόνα του, ανησυχεί μόνο για την πάρτη του και για αυτό που θα προβάλλει.

Δείτε πέρα από αυτό. Κι αν κάτι το χάσατε και δεν το έχετε πια δε χρειάζεται να το κυνηγήσετε. Ό,τι χάνεται μια φορά, δε ξαναβρίσκεται. Απλά δείτε πέρα από αυτό το πρότυπο. Αυτή τη "φόρμα" ανθρώπου που συναντάτε καθημερινά. Βρείτε το διαφορετικό. Αυτό που θα διαφέρει.

Οι φωτογραφίες δε προσφέρουν επαφή, οι σοφίες οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα, η απομάκρυνση κρύβει την αλήθεια. 

Η καρδιά όμως λέει πολλά.

Και ακόμα πιο πολλά λένε οι πράξεις και τα κότσια του  άλλου να τις κάνει. 

Αυτό είναι το είδος ανθρώπου που πρέπει να πέσεις με τα μούτρα.

Πάρτε απλά παραδείγματα και με καθαρά μάτια θα δείτε πολλά.

Καλό βράδυ :)

Α! 20 μέρες για να νιώσετε festive!

Χριστουγεννιάτικες εκπλήξεις

Μπορεί αυτές τις μέρες να γίνεται στον κόσμο της "Συρίας", μπορεί η θλίψη μας να είναι τεράστια όχι μόνο για τους αδικοχαμένους πολίτες του Παρισιού αλλά και για αυτούς που καθημερινά χάνονται και δε μαθαίνουμε πουθενά γι' αυτούς. Μπορεί το κέντρο να μοιάζει μίζερο με την εικόνα τόσων άστεγων να ζητούν τη βοήθεια σου. Πρέπει μέσα από όλα αυτά ωστόσο να βρίσκουμε λίγο θάρρος και αισιοδοξία να μπαίνουμε στο κλίμα κάθε εποχής.

Είμαστε μόλις 21 μέρες μακριά απ τα Χριστούγεννα, ας δούμε λοιπόν τα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας ή και να μας κάνουν. Μιλάω φυσικά για τις κοπέλες που περιμένουν το δώρο των Χριστουγέννων απ τον αγαπημένο τους.

1st

Αν δε το γνωρίζετε ήδη η τσάντα πλέον εμπεριέχει και πορτοφόλι που αποσπάται από την τσάντα στο οποίο μάλιστα μπορείτε να χαράξετε δωρεάν τα αρχικά του ονόματος σας ή ακόμα και τα αρχικά του ζευγαριού, αν σας το κάνει δώρο κάποιος! Value for money λοιπόν τσάντα και πορτοφόλι μαζί.

2nd

Άννα Μαρία Μαζαράκη σε gold ροζ.

3rd

ένα μπουκέτο λουλούδια, ίσως το καλύτερο δώρο από τον πρίγκιπα της ζωής σας που ελπίζω να υπάρχει για όλες εσάς εκεί έξω.

Εγώ προς το παρόν έκανα μερικά δώρα στον εαυτό μου και ένα στο σκύλο μου. Ήταν σα να μου τα έκανε κάποιος.

Μέλι κλίστμας σε όλους :)