Η αλήθεια είναι...

...πως σήμερα γιόρταζα.
...πως ελάχιστοι το θυμήθηκαν.
...πως δε μιλάω πλέον με μια φίλη 11 χρόνων.
...πως ξεκίνησα εντατικά το γυμναστήριο.
...πως μου έλειψε η συγγραφή αναρτήσεων και η ανάγνωση ακόμη περισσότερων αναρτήσεων από bloggers.
 Οι βασικές μου αλήθειες. Γιατί γύρω πλέκονται διάφορα ψέματα.
   Ας πιάσουμε το πρώτο. Κοίταξε να δεις, ποτέ δε με ένοιαζε πότε γιορτάζει ο άλλος. Να σου πω την αλήθεια ήταν κάτι σαν το πότε πάει τουαλέτα, άχρηστη για μένα πληροφορία. Αλλά αν θες τη γνώμη μου τώρα που ξέρω ότι έχω γιορτή, ούτε εγώ θα σε θυμηθώ όταν θα έχεις, χα. Και τώρα που μ'έπιασε το εκδικητικό μου, να φτάσω και στο σημείο της πολυπόθητης φιλίας. Δε δείχνω στενοχωρημένη κι ούτε πρέπει να είμαι. Άλλωστε έχω ξανασυζητήσει σχετικά με αυτό το θέμα. Εμένα ή που θα με αντιπαθήσεις τρομερά ή που θα με συμπαθήσεις. Για κακή μου τύχη μπορεί να θέλω να λέγομαι σκληρή ή κακιά αλλά μόνο αυτό δεν είμαι. Λυπάμαι λοιπόν για μια φιλία που χάθηκε έτσι αλλά ξέρω ότι ο χρόνος δε γυρνάει πίσω. Ήμουν ξεκάθαρη - δε θέλω να μου απευθύνεις πλέον το λόγο. Τα βλέμματα για μια στιγμή παγώνουν. Όταν όμως η μία λέει άσπρο και η άλλη μαύρο απέναντι σε άλλες 2 φίλες σας, τότε βρίσκεσαι σε σύγχυση. Δυστυχώς πολλές φορές το παίζω καλή και προσπαθώ να ακούσω τα προβλήματα της άλλης ή να τη βοηθήσω- μεταξύ μας, epic fail. Μην το κάνεις ποτέ. Ο άλλος σε βλέπει ως προστάτη του κι όταν πάει να βρει το δίκιο που νομίζει ότι έχει χάσει, προτάσσει το όνομά σου σα να είσαι η Οσία Αμελί, μεγάλη η χάρη της, γιορτάζουμε κιόλας σήμερα. Όχι άλλες απολογίες λοιπόν. Άσε που βαριέμαι να ασχολούμαι με κουραστικούς ανθρώπους. Εγώ θέλω οι φίλες μου να με αγαπούν τόσο ώστε όταν έχω τις κλειστές μου να μη με κατηγορούν ότι κάτι έχω αλλιώς "είστε μυγιάγγιχτες". 
   Το γυμναστήριο μεγάλο κεφάλαιο. Πηγαίνω δύο εβδομάδες εντατικά και έχω βρει τον εαυτό μου. Μάλλον έκρυβα μέσα μου ένα άτομο με μεγάλη θέληση για γυμναστική, δεν εξηγείται αλλιώς.Κολλητές παιδί μου, εγώ και η προπονήτρια. Προσέχετε βέβαια τους προσαγωγούς γιατί μετά ξεχάστε τα ανοιχτά τα πόδια, θα αραχνιάσει, αν με πιάνετε.
   Ναι ναι ναι. Μου έλειψε αλλά έκλεψε λίγο από τον χρόνο μου το γυμναστήριο. Νέες φιλίες δεν έχω κάνει, μη σας πω ότι αναζητείται φίλη για να καλύψει την απώλεια που νιώθω (ω φευ!).
   Και να τα φιλοσοφικά μου...όποτε είναι ρομαντική η ατμόσφαιρα και δε μυρίζει σαπίλα από τη ζέστη πιάνω ένα βιβλίο του Τομ Ρόμπινς που περιφέρεται εδώ και μέρες και προσπαθώ να βρίσκω τις πιο όμορφες γραμμές του.
   Κάποιες μέρες τώρα χαζεύω, επίσης, και τις όμορφες δημιουργίες από την Κλειώ. Σας βάζω μερικές γιατί πραγματικά έχω κολλήσει και χαζεύω με τις ώρες αυτά που φτιάχνει!
Από τον ιστότοπο: http://www.facebook.com/pages/Cleo-Gkatzeli-Inspirations

Le petite prince!