Πρωί στο Παρίσι, μεσημέρι στο Παρίσι, απόγευμα στο Παρίσι, μεσάνυχτα στο Παρίσι, άντε και περιμένω αυτή την ταινία κάτι μήνες. Κάτι μήνες; Από τότε που έκανα κινηματογράφο στη σχολή και έψαχνα να βρω τα άπαντα κάθε σκηνοθέτη. Καλά, μη νομίζεις, η μνήμη μου κρατούσε μόνο κάτι ονόματα ή σκηνοθεσίες kinky τελείως και την τελευταία συνάντηση στην αίθουσα με τον Πάνο Κούτρα. Ήταν η τελευταία επαφή μου με τη σχολή.
Η τελευταία επαφή.
μΠορώ να μη θυμάμαι τι έφαγα χθες το βράδυ, στιγμιαία να μη θυμάμαι πότε έχω γενέθλια αλλά η τελευταία επαφή με έναν άνθρωπο μένει ανεξίτηλη στη μνήμη μου. Είναι η λέξη "τελευταίος" που ξαφνικά ανασημασιοδοτείται και αποκτά την έννοια του "πρώτου". Αυτό που για σένα έγινε τελευταίο έρχεται πάντα πρώτο στη μνήμη σου. Στη μνήμη μου καλύτερα, γιατί, είπαμε, εσείς εκεί έξω έχετε πολύ καλή μνήμη, εγώ καθόλου.
Η τελευταία βόλτα, το τελευταίο ταξίδι, το τελευταίο φιλί, η τελευταία ερωτική επαφή, το τελευταίο δείπνο στο σπίτι, ο τελευταίος τσακωμός, το τελευταίο δώρο γενεθλίων ή επετείου, η τελευταία ταινία αγκαλιά με τον άνθρωπό σου.
Και αναρωτιέσαι τι πάει να πει "άνθρωπος σου". Είναι δύσκολο όπως μου έχει πει κάποιος να βρεις κάποιον να ταιριάζεις σε όλα. Μπορεί το σεξ που θα κάνεις να σε ικανοποιεί ή μπορεί να σε ικανοποιεί μια έξοδος μια στο τόσο μαζί του ή κάτι που προγραμματίζει εκείνος για να σου δείξει την αγάπη του. Μπορεί να ακούτε την ίδια μουσική αλλά μπορεί εσύ να ακούς και να τη βρίσκεις και με λαϊκά ωστόσο να ντρέπεσαι να το σερβίρεις ωραία και καλά στον άλλο. Τι είναι αυτό που κάνει μερικά ζευγάρια να είναι τόσο απόμακρα; Τι είναι που κάνει μερικούς τύπους να μιλάνε για τις κοπέλες τους σα να ήταν τίποτα περιστασιακές γκόμενες; Μήπως είναι το μη-δέσιμο; Ναι, είναι δική μου λέξη. Βαριέμαι να ψάχνω ετερόσημο τώρα. Είναι οι μικρές εκείνες λεπτομέρειες που ενώνουν δύο ανθρώπους στ'αλήθεια και ό,τι και να γίνει ο δεσμός τους είναι τόσο δυνατός για να καταφέρουν ποτέ ακόμα και μετά από τσακωμό να πουν την λέξη χωρίζω. Αυτό συμβαίνει σπάνια. Δε γίνεται να ταιριάζουμε με όλους. Δε γίνεται το status της ζωής μας να συνάδει πάντα με το status της ζωής του άλλου. Σχέση λοιπόν είναι εκείνη η χρονική στιγμή στην οποία ενώνονται δύο άνθρωποι, έτοιμοι να πληρώσουν κάθε τίμημα και να αποδυθούν κάθε τι που θα θέσει σε κίνδυνο τον δεσμό τους. Ουσιαστικά γίνεται μια ανταλλαγή εαυτών. Χωρίς να το καταλάβεις η ζωή του άλλου έχει αρχίσει να γίνεται και δική σου. Κι αν σας τρομάζει αυτό καλύτερα να μην προσπαθήσετε να δεθείτε ποτέ με τον άλλο.
Αυτός που ξέρει καλά να λύνει κόμπους, αυτός είναι έτοιμος και για να "δεθεί".
Επιμένω. Είναι δύσκολο να είσαι ένα με τον άλλο. Θες χρόνο για να το καταλάβεις. Θέλει θυσίες. Θέλει νεύρα, κλάματα και μετά τεράστια χαμόγελα. Κι όταν επιτέλους έρθει η λέξη χωρίζω, θέλει δύναμη ψυχής. Κάποιος από τους δύο θα πονέσει και για τους δυο σας. Αυτό θα σημαίνει ότι είστε ένα. Το είστε είναι παρελθοντικό.
8 σχόλια:
οι αντρες, κατ' εμε παντα, εχουν μια αλλη οπτικη γωνια του σεξ, αν σκεφτεις πως το βρισκουν ανετα πληρωνοντας, θα το καταλαβεις..
λογικα λοιπον τοποθετουν την εκαστοτε γυναικα που βρισκονται μαζι της στην σωστη κατηγορια
μια νυχτα
γκομενα
ερωμενη
αγαπημενη
κλπ κλπ κλπ
:)
Δεν αναφέρομαι σε κάτι τέτοιο εδώ. Αν σου προέκυψε πάντως από το ανάγνωσμα της ανάρτησης, ok :p Η αλήθεια είναι ότι κατηγοριοποιούν και η πρώτη εντύπωση που θα σχηματίσουν για μια κοπέλα δύσκολα αλλάζει π.χ αν για κάποιον είσαι Η τσούλα θα μείνεις για πάντα έτσι, it's true. Τώρα για το πως βλέπουν το σεξ δεν είμαι σίγουρη. Το θέμα είναι πως το βλέπουμε εμείς, σωστά; :) Φιλάκια :)
Πόσο χαίρομαι που σε ανακαλύπτω!
Άνθρωπος σου...Όταν απο το εγώ πας στο εμείς...Τότε όλα γίνονται ένα. Για πόσο και πως, αναλόγως τις αντοχές του καθενός. Ή καλύτερα, αναλόγως το πώς ορίζει ο καθείς την ψυχή του. Γιατί αν αυτό το εμείς δεν κουβαλά ειλικρίνεια στο βλέμμα και ΚΑΜΙΑ μα καμία δεύτερη σκέψη, τότε άκυρο είναι. Θολό...
Διακρινω έναν έρωτα με το Παρίσι? Έλα παραδέξου το, είσαι ρομαντική!
Κατά τα άλλα τώρα, μπορεί η πρώτη εντύπωση να παίζει ρόλο και όλοι να δίνουμε σημασία σε αυτή, αλλά καλό είναι να μην είμαστε απόλυτοι με τα πράγματα.
Αναφερόμενος κατευθειάν στο σχόλιο της <3 και την απάντηση σου, να πω ότι δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα, τουλάχιστον στα μάτια μου. Για τους άλλους δεν ξέρω.
Μπορεί να δεθείς με κάποιον που αρχικά σου άφησε τις χειρότερες εντυπώσεις ή και να μην δεθείς τελικά με κάποιον που σου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις αρχικά. Με λίγα λόγια τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Τα αντίθετα προκαλούν τα αντίθετα και τα αντίθετα μπορεί να καταλήξουν όμοια μεταξύ τους.
Λέω τώρα εγω... Ίσως παραείμαι ρομαντικός, τι να πω.
It is the best city of the world.
Theorema, καλώς ήρθες λοιπόν :) Γουάου!χεχε
kovo voltes, αυτή η δεύτερη σκέψη με απασχόλησε λίγο. Ωραία η μετακίνηση απο το εγώ στο εμείς :)
robert, κι εγώ αυτό λέω. That's exactly what I believe, Paris is the most beautiful city!
sarper, ή αλλιώς ρομαντικέ (είσαι και ρομαντικός τρομάρα σου ;;). Εντάξει, για να λέμε και του στραβού το δίκιο είσαι απ'ό,τι έχω καταλάβει. Εγώ δε ξέρω αν είμαι. Είμαι άμα μου το βγάλει η περίσταση. Αλλιώς είμαι χοντρόπετση. Με το Παρίσι πάντως έρωτας μεγάλος. Ευτυχώς που έχω πάει, ευτυχώς γιατί ερωτευμένη ήμουν πριν πάω. Τουλάχιστον τώρα το έχω επισκεφτεί και δε μιλάω στην τύχη. Όσο για τα υπόλοιπα συμφωνώ απλά αυτό που πιστεύω είναι ότι αν κάποιος άντρας σχηματίσει μια χ γνώμη για κάποια που του περνάει αδιάφορη ή περνάει μόνο από το κρεβάτι του, είναι ανώφελο να προσπαθήσει να αλλάξει την γενικότερη γνώμη που έχει γι'αυτή. Εξαρτάται από πολλά άλλα ωστόσο.
Δημοσίευση σχολίου