σε καθετί όμορφο που έζησα στην Ελλάδα.
στα αγαπημένα μου αντικείμενα και πιο συγκεκριμένα μουσικά κουτάκια, καδράκια και ταμπελάκια από μάρκες.
σε κάθε εμπειρία του Σαββάτου, του ενός μήνα ή και λίγο παραπάνω.
σε ψεύτικα συναισθήματα που γέμισαν λίγο κενό στη ζωή μερικών ανθρώπων.
στους πολυαγαπημένους μου γονείς.
στους λίγους και καλούς φίλους.
στον Ερρίκο που θα πάρω μαζί μου.
στα παλιά.
στην Κ. που το μυαλό μου θα γυρίζει κάπου γύρω της.
στον ήλιο και στη θάλασσα που θα κάνω καιρό να δω.
Κι ας νιώθω πως δεν είμαι έτοιμη, κι ας φοβάμαι πολύ, ο άνθρωπος πιστεύω στα δύσκολα τα καταφέρνει καλύτερα.
Αυτό που φοβάμαι είναι μη γυρίσω και είμαι μια άλλη.
Θα μου λείψουν οι βουτιές στο διπλό μου κρεβάτι, οι βόλτες μου στην Πλάκα, οι ανόητες βραδιές σαββάτου που ήθελα να κλειστώ μέσα αλλά και τα ξεσαλώματα σε μπαρ.
Σύγχυση, φόβος, ανασφάλεια.
Κανένα ίχνος δέσμευσης εδώ.
Κι όμως καμία θλίψη.
στα αγαπημένα μου αντικείμενα και πιο συγκεκριμένα μουσικά κουτάκια, καδράκια και ταμπελάκια από μάρκες.
σε κάθε εμπειρία του Σαββάτου, του ενός μήνα ή και λίγο παραπάνω.
σε ψεύτικα συναισθήματα που γέμισαν λίγο κενό στη ζωή μερικών ανθρώπων.
στους πολυαγαπημένους μου γονείς.
στους λίγους και καλούς φίλους.
στον Ερρίκο που θα πάρω μαζί μου.
στα παλιά.
στην Κ. που το μυαλό μου θα γυρίζει κάπου γύρω της.
στον ήλιο και στη θάλασσα που θα κάνω καιρό να δω.
Κι ας νιώθω πως δεν είμαι έτοιμη, κι ας φοβάμαι πολύ, ο άνθρωπος πιστεύω στα δύσκολα τα καταφέρνει καλύτερα.
Αυτό που φοβάμαι είναι μη γυρίσω και είμαι μια άλλη.
Θα μου λείψουν οι βουτιές στο διπλό μου κρεβάτι, οι βόλτες μου στην Πλάκα, οι ανόητες βραδιές σαββάτου που ήθελα να κλειστώ μέσα αλλά και τα ξεσαλώματα σε μπαρ.
Σύγχυση, φόβος, ανασφάλεια.
Κανένα ίχνος δέσμευσης εδώ.
Κι όμως καμία θλίψη.
.jpg)