Σ.

Άσε με να σ'εντυπωσιάσω...

Το σ'αγαπώ είναι ύπουλο, κρύβει πάντα μια ερώτηση:
 "εσύ;"
Άσε με να σ εντυπωσιάσω.
Δε κρύβω τίποτα.
Όλα είναι φανερά.
Ύπουλο θα ήταν να σε κοιτάζω και να μην ξέρεις την αλήθεια. Καμιά αλήθεια δε φτάνει τη δική μου τόσο πολύ. Ξέρεις πως είναι να μη σου κάνει κανείς;
Το βράδυ κυλάει πάντα με τα μυστικά του. Καμιά κατάθλιψη για το συγκεκριμένο. Καμιά λύπη.
Καμιά Barbie κρυφά να παίζει με τους πίνακες της κακιάς ώρας. Κανένα ίχνος ελάχιστης κακίας.
Ακόμα κι αν δε σε εντυπωσιάσω, θα έχω καταφέρει να έχω τα πιο σημαντικά συναισθήματα:
την αγάπη, την ηρεμία, το ότι τα έχω βρει με τον εαυτό μου και το ότι η ζωή μου είναι μόνο ουσία.
Ουσιαστικό, γένους ενικού και πληθυντικού.
Γένους ενικού. Για τώρα, θέληση για πάντα.
Pinky promise, με άλλη σημασία.
Μοναδική.
Άσε με να σ'εντυπωσιάσω...

Το πέρασμα

...των εποχών αν θες. Των ανθρώπων που σου γέμισαν το καλοκαίρι ή πέρασαν αδιάφορα από μπροστά σου. Πάει κι αλλιώς, το πέρασμα σε κάτι, στον ελάχιστο εαυτό σου που πάλεψες να προστατεύσεις. Γενικά στο πέρασμα που έκανες στην ωρίμανση ενός εαυτού που είχε μάθει να στερείται σκέψης για να μην πονάει σαν αυτούς που δε βλέπουν ειδήσεις για να μην αντικρύσουν την πραγματικότητα.

Η σύγχυση προσωπικών ζητημάτων σε συνδυασμό με γενικές διαπιστώσεις που κάνω με δυσκολεύει να καταγράψω γεγονότα. Η συνειδητοποίηση της θέσης μου στην κοινωνία και στις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρώπους καθιστά τόσο δύσκολο να ανοίξω την ψυχή μου όσο δύσκολο είναι και το να ανοίξω το βαζάκι που βάζει γλυκό κεράσι η γιαγιά μου τα καλοκαίρια. Τα αποθηκεύει μετά στο ψυγείο και αν πάω να βάλω το δάχτυλό μου και μετά το ξαναβάλω, κάτι που κάνω συστηματικά, το περιεχόμενο μουχλιάζει. Το δοκιμασμένο των σχέσεων το λέω εγώ. Όσες φορές βάζεις το δάχτυλό σου, αυτό χαλάει. Στο δάχτυλο βάλε κάτι άλλο. Ό,τι θες.

Οι διακοπές μου ήταν πολλές για να μην πολυλογώ. Θα ήταν σίγουρα και 5 ολόκληρες μέρες.

Η επιλογή ανθρώπων ήταν ουσιαστική.

Επιτρέποντας να μένουν δίπλα μου μόνο άνθρωποι που νοιάζονται αληθινά για μένα.

Ήμουν συλλέκτης όμορφων και ουσιαστικών καταστάσεων, καθόλου τετριμμένων. Ξαφνικών θα έλεγα. Και όσο συλλέγω, ένα βιβλίο ολοκληρώνεται. Δε ξέρω αν θα είναι μπεστ σέλλερ αλλά σίγουρα θα είναι βιβλίο εμπειρίας, τόσο σημαντικής όσο και το βαζάκι της γιαγιάς μου. Γιατί η γιαγιά μου που την αγαπώ πολύ, δε ξέρω αν το έχω αναφέρει, λατρεύει τα γλυκά. Και για τον 88 χρονο το γλυκό είναι το παγωτό των 10χρονων, η αγκαλιά του βρέφους από τη μητέρα, το πρώτο μας φιλί στα 18.

Κάθε ηλικία και χαρά.

Και κάθε στιγμή χαρά.

Αν ο άνθρωπος χαίρεται ζει. Το πιστεύω.

Ταξιδιάρικη και όμορφη μέρα για όποιον με διάβασε.