Μη (ν)...

Μη δίνεις σε ανθρώπους που δε το έχουν ανάγκη.

Μη δίνεις σε φιλίες που από σένα κοιτούσαν πάντοτε να πάρουν και ποτέ να δώσουν.

Μη δίνεις σε άτομα που όταν είναι καλά, δε κοιτούν τι κάνουν οι γύρω τους κι όταν είναι χάλια κρέμονται από εσένα.

Μη δίνεις σε άτομα που σε αφήνουν εκτεθειμένα σε κινδύνους ενώ εσύ θα έδινες και την ψυχή σου σε αυτά.

Μη δίνεις σε άτομα που έχουν πάρει στη ζωή τους τα πάντα δεδομένα και έχουν σταματήσει να προσπαθούν για οτιδήποτε. Θα σε πάνε πίσω , θα σε κάνουν σαν τα μούτρα τους και ποτέ δε θα εκτιμήσουν το πόσο εσύ προσπαθείς. Βλέπεις είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς αυτό που κάνεις αν δεν έχει καν πλησιάσει στο να κάνει κάτι στη ζωή του.

Μη δέχεσαι αυτούς και αυτές που στα "κρατάνε μαζεμένα". Δέξου αυτούς που είναι σαν εσένα που θα θυμώσουν και θα σε βρίσουν και θα σου φωνάξουν, που θα τα βγάλουν από μέσα τους.

Δώσε χώρο σε ανθρώπους που σπαταλούν χρόνο αποκλειστικά σε σένα.

Καλωσόρισε τους ανθρώπους που σέβονται το χρόνο σου και δε σου λένε "πότε μπορούν" αλλά πότε "μπορείτε".

Θαύμασε αυτούς που έχουν μάθει να λένε ευχαριστώ, αυτούς που δε ξεχνούν το καλό που τους έχεις κάνει την όποια στιγμή της ζωής τους.

Η φιλία θέλει πότισμα. 

όμως δεν είμαστε σαν τα φυτά. Αν μας ποτίσει κάποιος, κάποιος άλλος θα βρεθεί να το κάνει. Γι αυτό πρέπει να αφήνουμε χώρο και χρόνο σε καινούργιους ανθρώπους.

Και γι αυτό όταν ακούω ανθρώπους με πολλές φίλες και πολλούς φίλους, αναρωτιέμαι αν ξέρουν το νόημα της πραγματικής φιλίας.

Δε φοβάμαι πια να βγάζω τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή μου.

Δε φοβάμαι να μη δέχομαι αυτά που δε μου αρέσουν και αυτά που με επηρεάζουν αρνητικά.

Δε φοβάμαι να αντικρύσω τον κομπλεξισμό ανθρώπων που ενώ με "αγαπούν" περιμένουν στη γωνία να πω κάτι για να ανταπαντήσουν. Καλέ μου-καλή μου, εγώ ό,τι κάνω ή έχω κάνει και ό,τι θα κάνω το κάνω μόνη μου, κανείς δε μου το χάρισε απλόχερα και ποτέ δεν έμεινα με σταυρωμένα χέρια καταριόντας απλά το σύστημα.

Ακόμα κι αν κάποτε περνούσες καλά με κάποιον ή κάποια, δυστυχώς αυτό δε σημαίνει ότι το πως έχει γίνει τώρα σου ταιριάζει.

Στη ζωή πρέπει να προχωράμε, να  πηγαίνουμε σε επόμενες πίστες. 

Να κάνουμε αλλαγές, αυτές που μας κάνουν καλύτερους, καλύτερους ανθρώπους.

Δε παραξενεύομαι ούτε απορώ με κανέναν πια.

Όλα μπορεί να συμβούν.

Για μένα είναι

Για μένα, δε γράφω πια καλά. Για την ακρίβεια, δε γράφω πια καθόλου. Πνίγομαι που δε γράφω, αν το κατάλαβες. Μαζεύω τόσα που στο τέλος θα γράψω σελίδες ολόκληρες σε μια ανάρτηση. 

Χθες, είδα την καινούργια ταινία με τον Τομ Χανκς. Η θερμοκρασία έξω ήταν αυτή που νομίζεις πως έρχεται το φθινόπωρο αλλά είναι και το air condition της αίθουσας που σε μπερδεύει. Χειμερινό και όχι θερινό οπότε βοηθάει και αυτό ως παράγοντας. Και έτσι όπως παρακολοθούσα σε μία σχεδόν άδεια V-max αίθουσα, θυμόμουν τις ταινίες που έβλεπα αράδα με το G. Τη μία μετά την άλλη και εκεί μετά από καιρό single φάσης και απομόνωσης ως επί το πλείστον, άρχισα να σκέφτομαι τι είναι σχέση για τον καθένα.

Οι ταινίες που βλέπεις αγκαλιά με αυτόν που θες και του τρως τα ποπ κορν.

Οι βόλτες χωρίς νόημα σε mall και σκοτωμένα Σάββατα σε δρόμους πάνω κάτω.

Ο τσακωμός που σε κάνει να πλαντάζεις στο κλάμα και η ανακούφιση που νιώθεις όταν έχεις βγάλει όλα σου τα δάκρυα.

Η αίσθηση ότι λατρεύεις κάποιον τόσο πολύ και θες να τον προστατέψεις.

Και η αίσθηση ότι είσαι σε μία γυάλα, μακριά από κάθε άρρωστο άτομο ή άρρωστο συμβάν.

Η κυριακάτικη ραστώνη , αγκαλιά σε ένα καναπέ.

Ο καφές της Δευτέρας πριν πάτε για δουλειά.

Ο έρωτας που αγγίζει κάθε νεύρο.

Οι εκδρομές.

Ξέρεις τι ξέχασα;

Αυτό που αντί να κρατάω το κινητό μου, κρατούσα το χέρι σου.

Και ήταν πάντα εκεί, απ το χειρότερο μου βράδυ μέχρι και τη μέρα που σου είπα ότι τόλμησα να "δω" άλλον.