Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Νότες...

Από μουσική δε ξέρουν μόνο αυτοί που παίζουν κάποιο όργανο
αλλά κι αυτοί που χορεύουν ακούγοντας κάποιο όργανο
στο ρυθμό του...
μάθε στη ζωή σου να χορεύεις
με τον ρυθμό που θες εσύ.
Μάθε να ακούς τον ρυθμό των άλλων.
Ακόμα κι αν δε μπορείς να τον ακολουθήσεις, τουλάχιστον θα τον έχεις ακούσει.
Και το να είσαι ακροατής πολλές φορές είναι πιο σημαντικό από το να είσαι ομιλητής.

ρούφηξε κάθε στιγμή του χορού αυτού
γιατί μπορεί αύριο να μη μπορείς να χορέψεις.
Και θα είναι κρίμα.




Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Τα προβλήματα της ημέρας

1. Ρούχο 800 ευρώ επωνυμίας LAK. ή από την μπουτίκ του Λάκη στο Κολωνάκι με τις φίρμες; Η απορία είναι: πως και δεν έχουμε δει Πακιστανούς με LAK. ακόμα στο κέντρο της Αθήνας;

2. Παιχνιδάκι από Πακιστανούλη στα Εξάρχεια. Πως να περνούν οι νοικοκυρές την κλωστή μέσα από την βελόνα χωρίς να σαλιώνουν την άκρη της (--death--)

credits se Vs για το δωράκι.

3. Γι'αυτό μας αγαπούν επειδή ως λαός έχουμε χιούμορ...
Mega ή mini? Αποφάσισε!

... και φαντασία γιατί αν δεν στα λένε μάθε να τα διαβάζεις μόνος σου

4. RIP στην Pinky. Το πάλεψε αλλά δεν επιβίωσε. Κακούργε pro.


Credits στον G. για την ιδέα να συμβιώσουν δύο επιθετικά ψάρια 

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Θεραπεία


Μην το διαβάσεις καταρχάς θα χάσεις τον χρόνο σου απλά είχα ανάγκη να γράψω πέντε μαλακίες.
Μετά, θες έπειτα; Το έχουμε κι αυτό. Έπειτα από μια επικίνδυνη άρνηση στο να γράφω, αποφάσισα να γράψω ό,τι μαλακία βρήκα μπροστά μου. Κι εκεί που ήμουν σίγουρη ότι θα την γράψω εμφανίστηκε στο μυαλό μου η μαγική λέξη - θεραπεία.
Μέρες τώρα ακολουθώ ένα πρόγραμμα φθοράς (18.00-21.00) κάθε απόγευμα σα μικρόβιο που μου ρουφάει όλη την απαραίτητη ενέργεια. Τις υπόλοιπες ώρες νομίζω ότι διαβάζω και τις υπόλοιπες είμαι σε μία ενδιάμεση κατάσταση κατάθλιψης. Δεν την έχω αλλά με τριγυρνάει.
Απ'ό,τι έχω καταλάβει είμαι από τα άτομα που είναι θλιμμένα μέσα στη χαρά τους, μίζερα αλλά πολύ μίζερα όταν δεν έχουν αυτό που θέλουν και μέσα στην τρελή χαρά όταν το επανακτήσουν.Μπουλσιτ. Και μόνο τέτοιες θα γράψω σήμερα.
Λοιπόν, η διάγνωση έχει ως εξής...
Αγάπη, εξάρτηση, εμμονή, έρωτας.
Και βασικά...εμμονή.
-Συγχαρητήρια, την πάτησες. Ανήκεις σε μία από αυτές τις μίζερες γκόμενες που θέλουν να έχουν τον γκόμενό τους όλη την ώρα σε επιφυλακή λες και είναι φαντάροι που διατάζεις.
-Μάλλον εσύ την πάτησες. Η κατηγορία στην οποία θα εντάξω αυτό που βλέπω, εσένα εκεί την ερωτευμένη είναι η ανάγκη να νιώσεις ότι σ'αγαπάει κι η ανάγκη να έχεις αυτόν που αγαπάς συνέχεια δίπλα σου. Η ανάγκη να νιώθεις ότι σε έχει ανάγκη. Να μη σου κάνει παρατηρήσεις και να δέχεται την κάθε σου τρέλα. Η ανάγκη να μην νευριάζει μαζί σου γιατί νιώθεις μετά ότι δε σε θέλει. Η παραμικρή απομάκρυνση του χεριού του από πάνω σου, να σε κάνει να τρελαίνεσαι.
Η εμμονή μου ισοδυναμεί με την εικόνα ενός προσώπου 24 ώρες την ημέρα. Δυστυχώς ο έρωτας δημιουργεί σ'εκείνη την αντίδραση σε κάθε ερέθισμα. Δεν είναι ήρεμη όταν από τις 4 ώρες είναι αγκαλιά του τις 2. Αυτό ονομάζεται μετριότητα. Τα μισά φιλιά είναι μετριότητα. Κι ας μην είναι. Είναι η εμμονή που έχει αναπτύξει. Και ένας φόβος που αναπτύσσει πρώτη φορά. 
Φοβάται μήπως αυτός ο άνθρωπος σταματήσει να την κοιτάει έτσι όπως την κοιτάει τώρα. Σε κάθε του άγγιγμα θέλει να δακρύσει από χαρά. Ένα πράγμα θέλει μόνο. Την τρέλα του.
Ξέρεις πως είναι να θες τον άλλο τρελά; 
Αν όχι, σταμάτα να κατηγορείς τους άλλους ότι έχουν εμμονή. Καμία εμμονή. Θέλουν απλά ο άλλος να τρελαίνεται.  Θέλουν την μέγιστη προσοχή του άλλου, αυτό. αυτό.